സംവൃതോകാരം
പദാന്ത്യത്തിലുള്ള ഉകാരം രണ്ടു വിധത്തിലുണ്ടു്‌:
- വിവൃതോകാരം: തുറന്നുച്ചരിക്കുന്ന ഉകാരം. കണ്ടു, നിന്നു
തുടങ്ങിയ വാക്കുകളുടെ അവസാനം ഉള്ള ഉകാരം. - സംവൃതോകാരം: അടച്ചുച്ചരിക്കുന്ന ഉകാരം. പണ്ടു്‌, എന്തു്‌ എന്നിവയിലെപ്പോലെ.
സംവൃതോകാരം പല ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്‌ – ഇംഗ്ലീഷുള്‍പ്പെടെ. എങ്കിലും പല ഭാഷകളിലും അതു്‌ എഴുതുക പതിവില്ല. തമിഴിലും തെലുങ്കിലും അതു്‌ “ഉ” എന്നു തന്നെ (വിവൃതോകാരമായി) എഴുതുന്നു – ധനമു, എന്രു എന്നിങ്ങനെ.
സംവൃതോകാരത്തിന്റെ ചില പ്രത്യേകതകള്‍:
- സ്വരം പിന്നില്‍ വന്നു സന്ധി ചെയ്താല്‍ സംവൃതോകാരം ലോപിക്കും.ഉദാ: എനിക്കു്‌ + ഇല്ല = എനിക്കില്ല, വന്നു്‌ + എങ്കില്‍ = വന്നെങ്കില്‍
വിവൃതോകാരമാണങ്കില്‍ കൂടുതലായി വകാരം വരികയാണു പതിവു്‌.
ഉദാ: വന്നു + എങ്കില്‍ = വന്നുവെങ്കില്‍, കുരു + ഇല്ല = കുരുവില്ല.
(രണ്ടും സംസ്കൃതപദമാണെങ്കില്‍, സംസ്കൃതരീതിയില്‍ “ഉ” പോയി “വ” വരികയും ആവാം. അണു + ആയുധം = അണുവായുധം (മലയാളരീതി), അണ്വായുധം (സംസ്കൃതരീതി).)
- സ്വരം പിന്നില്‍ വന്നു സന്ധി ചെയ്യാതെ നിന്നാല്‍ സംവൃതോകാരം അതേപടി നില്‍ക്കും.ഉദാ: എനിക്കു്‌ അവിടെ പോകണം. പണ്ടു്‌ എല്ലാവരും രാവിലെ കുളിച്ചിരുന്നു.
- വ്യഞ്ജനം പിന്നില്‍ വന്നാല്‍ സംവൃതോകാരം വിവൃതോകാരമാകും.ഉദാ: എനിക്കു പോകണം. പണ്ടു കേട്ട കഥ.
- വ്യഞ്ജനം പിന്നില്‍ വരുമ്പോഴും, സംവൃതോകാരത്തിനു ശേഷം ഒരു നിര്‍ത്തുണ്ടെങ്കില്‍ അങ്ങനെ തന്നെ നില്‍ക്കും.ഉദാ: പണ്ടുപണ്ടു്‌, മനുഷ്യൻ ഉണ്ടാകുന്നതിനും മുമ്പു്‌, ഒരു കാട്ടില്‍…
- ബഹുവചനത്തില്‍ സംവൃതോകാരം വിവൃതമാകും. ഉദാ: വാക്കു്‌ – വാക്കുകള്‍
