സുജനികയിലെ ഒരു പോസ്റ്റിലാണു് ഈ ശ്ലോകത്തെ പരാമര്‍ശിച്ചിരിക്കുന്നതു കണ്ടതു്. ഇപ്പോള്‍ ആ പോസ്റ്റ് കാണുന്നില്ല. എന്തിനു ഡിലീറ്റ് ചെയ്തോ ആവോ?
രാജേഷ് വര്‍മ്മയും പറയുന്നതു കേട്ടു സുജനികയിലെ ഏതോ പോസ്റ്റ് കാണാനില്ലെന്നു്. ഇതെന്താ പോസ്റ്റുകള്‍ കൂട്ടമായി കാണാതാവുകയാണോ?
എന്റെ ചെറുപ്പത്തില്‍ പഴങ്കഥകള്‍ പറയുന്ന ഒരു അപ്പൂപ്പന്‍ പറഞ്ഞാണു് ഈ ശ്ലോകം കേട്ടതു്. രസകരമായതിനാല്‍ അതു് എഴുതിയെടുക്കുകയും പഠിക്കുകയും ചെയ്തു. പിന്നീടു് അതിനെപ്പറ്റി കാണുന്നതു് ഇപ്പോഴാണു്. അപ്പോഴേയ്ക്കും ശ്ലോകം മറന്നുപോയിരുന്നു. സുജനികയുടെ പോസ്റ്റില്‍ കൊടുത്തിരുന്ന അര്‍ത്ഥവിവരണമനുസരിച്ചു് ശ്ലോകം ഓര്‍ത്തെടുത്തതു താഴെച്ചേര്‍ക്കുന്നു. ഈ ശ്ലോകം അറിയാവുന്നവര്‍ തെറ്റുകള്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കണം എന്നു് അപേക്ഷിക്കുന്നു.
രാവണവധത്തിനും വിഭീഷണാഭിഷേകത്തിനും ശേഷം എന്തോ കാര്യത്തില്‍ കുപിതനായ രാമന്‍ താന്‍ നേടിക്കൊടുത്തതെല്ലാം തിരിച്ചുകൊടുക്കാന്‍ വിഭീഷണനോടു പറയുന്നതു കേട്ടു് ജാംബവാന്‍ പറയുന്നതായാണു് ആ അപ്പൂപ്പന്‍ ഈ ശ്ലോകം ചൊല്ലിയതു്. ആരെഴുതിയതെന്നോ ഏതു പുസ്തകത്തിലേതെന്നോ അറിയില്ല.
ശ്ലോകം:
ഇന്ദ്രം ദ്വ്യക്ഷ, മമന്ദപൂര്‍വ്വമുദധിം, പഞ്ചാനനം പദ്മജം,
ശൈലാന് പക്ഷധരാന്‍, ഹയാനപി ച, തം കാമം ച സദ്വിഗ്രഹം,
അബ്ധിം ശുദ്ധജലം, സിതം ശിവഗളം, ലക്ഷ്മീപതിം പിംഗളം,
ജാനേ സര്‍വ്വമഹം പ്രഭോ രഘുപതേ ദത്താപഹാരം വിനാ
അര്‍ത്ഥം:
| അഹം സര്‍വ്വം ജാനേ | : | ഞാന്‍ എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടു് |
| ദ്വി-അക്ഷം ഇന്ദ്രം | : | രണ്ടു കണ്ണുള്ള ഇന്ദ്രനെയും |
| അമന്ദ-പൂര്‍വ്വം ഉദധിം | : | ഇളകുന്നതിനു മുമ്പുള്ള കടലിനെയും |
| പഞ്ച-ആനനം പദ്മജം | : | അഞ്ചു തലയുള്ള ബ്രഹ്മാവിനെയും |
| പക്ഷധരാന്‍ ശൈലാന് | : | ചിറകുള്ള പര്‍വ്വതങ്ങളെയും |
| ഹയാന്‍ അപി ച | : | അതു പോലെ (ചിറകുള്ള) കുതിരകളെയും |
| തം സദ്-വിഗ്രഹം കാമം | : | ആ ശരീരമുള്ള കാമദേവനെയും |
| ശുദ്ധ-ജലം അബ്ധിം | : | ശുദ്ധജലമുള്ള കടലിനെയും |
| സിതം ശിവ-ഗളം | : | ശിവന്റെ വെളുത്ത കഴുത്തിനെയും |
| പിംഗളം ലക്ഷ്മീ-പതിം | : | മുഴുവന്‍ മഞ്ഞനിറമുള്ള മഹാവിഷ്ണുവിനെയും |
| : | (കണ്ടിട്ടുണ്ടു്) | |
| പ്രഭോ രഘു-പതേ | : | ശ്രീരാമപ്രഭുവേ |
| ദത്ത-അപഹാരം വിനാ | : | കൊടുത്തതു തിരിച്ചെടുക്കുന്നതു മാത്രം കണ്ടിട്ടില്ല |
ജാംബവാന്‍ വളരെ പഴയ ആളാണെന്നു കാണിക്കാനാണു താന്‍ കണ്ടിട്ടുള്ള പഴയ കാര്യങ്ങള്‍ അക്കമിട്ടു നിരത്തുന്നതു്. ഓരോന്നിന്റെയും പിറകില്‍ ഓരോ കഥയുണ്ടു്.
- രണ്ടു കണ്ണുള്ള ഇന്ദ്രന്: ദേവേന്ദ്രനു് ആദിയില്‍ മറ്റെല്ലാവരെയും പോലെ രണ്ടു കണ്ണുകളായിരുന്നു. ഗൌതമന്റെ ഭാര്യ അഹല്യയുടെ അടുത്തു വേണ്ടാതീനത്തിനു പോയപ്പോള്‍ ഗൌതമന്‍ ശപിച്ചു് ഇന്ദ്രനെ സഹസ്രഭഗനാക്കി. ദേഹം മുഴുവന്‍ മുണ്ടിട്ടു മൂടിയല്ലാതെ പുറത്തിറങ്ങാന്‍ പറ്റാതെ ഇന്ദ്രന് അവസാനം ഗൌതമനെത്തന്നെ ശരണം പ്രാപിച്ചു. ഗൌതമന്‍ ആയിരം ജനനേന്ദ്രിയങ്ങളെയും കണ്ണുകളാക്കി. (പിന്നെ ജനനേന്ദ്രിയമില്ലാതെ വലഞ്ഞ ഇന്ദ്രനു് ഒരു ആടിന്റെ ജനനേന്ദ്രിയം വെച്ചുപിടിപ്പിച്ചു എന്നും കേട്ടിട്ടുണ്ടു്.) അങ്ങനെ ഇപ്പോള്‍ ഇന്ദ്രനു് ആയിരം കണ്ണുകളുണ്ടു്. അതാണു് എല്ലാവരും കാണുന്നതു്. അഹല്യാസംഭവത്തിനു മുമ്പും ഇന്ദ്രനെ കണ്ടവനാകുന്നു ഈ ജാംബവാന്‍!
പത്തു തലയുള്ള രാവണനെയും പാമ്പിനെ ചൂടുന്ന ശിവനെയും മറ്റും തന്മയത്വത്തോടു കൂടി കാണിച്ച തമിഴ് പുരാണസിനിമക്കാര്‍ എന്തുകൊണ്ടാണു് ഇന്ദ്രനെ ആയിരം കണ്ണുകളുള്ളവനായി കാണിക്കാഞ്ഞതു് (അഹല്യാ എപ്പിസോഡിനു തൊട്ടു ശേഷമുള്ള ഇന്ദ്രനെ കാണിക്കാത്തതു നമ്മുടെ ഭാഗ്യം!) എന്നു് എനിക്കു മനസ്സിലായിട്ടില്ല.
- ഇളക്കുന്നതിനു മുമ്പുള്ള കടല്‍: സമുദ്രത്തില്‍ തിരമാലകളുണ്ടായതെങ്ങനെ എന്നതിനെപ്പറ്റി പുരാണത്തില്‍ എന്തെങ്കിലും കഥയുണ്ടാവും. എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. അറിയാവുന്നവര്‍ ദയവായി പറഞ്ഞുതരൂ.
സുജനിക തന്നെ പറഞ്ഞു തന്നു:
പാലാഴിമഥനത്തെയാണു് ഇവിടെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതു്. ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും കൂടി അമൃതു കിട്ടാന്‍ വേണ്ടി പാലാഴി കടഞ്ഞപ്പോഴാണു് ആദ്യമായി സമുദ്രം ഇളകിയതു്. അതിനു മുമ്പുള്ള സമുദ്രത്തെയും ജാംബവാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടു്. - അഞ്ചു തലയുള്ള ബ്രഹ്മാവു്: ബ്രഹ്മാവിനു് ഇപ്പോള്‍ നാലു ദിക്കിലേക്കും നോക്കിയിരിക്കുന്ന നാലു തലകളേ ഉള്ളൂ. (ചില ചിത്രങ്ങളില്‍ മൂന്നു തലയേ കാണുന്നുണ്ടാവൂ. അശോകസ്തംഭത്തിലെ സിംഹത്തിനെപ്പോലെ നാലാമത്തെ തല പുറകിലുണ്ടു്.) സരസ്വതിയെ സൃഷ്ടിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവളുടെ സൌന്ദര്യം നോക്കി ഇരുന്നുപോയത്രേ ബ്രഹ്മാവു്. അച്ഛന്‍ (സൃഷ്ടിച്ചവന്‍) നോക്കുന്നതില്‍ ജാള്യം തോന്നിയ സരസ്വതി ബ്രഹ്മാവിന്റെ പുറകിലേക്കു മാറി. തല തിരിച്ചു നോക്കാനുള്ള മടി കൊണ്ടോ എന്തോ, ബ്രഹ്മാവു് അവിടെയും ഒരു തല ഉണ്ടാക്കി. സരസ്വതി ഇടത്തോട്ടും വലത്തോട്ടും മാറിയപ്പോള്‍ അവിടെയും ഓരോ തലയുണ്ടായി. രക്ഷയില്ലെന്നു കണ്ട സരസ്വതി ചാടി മുകളിലേയ്ക്കു പോയി. മുകളിലേയ്ക്കു നോക്കുന്ന ഒരു തല കൂടി ഉണ്ടായി. നിവൃത്തിയില്ലാതെ വന്ന സരസ്വതി അവസാനം ഒളിക്കാനുള്ള ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു. ബ്രഹ്മാവു സരസ്വതിയെ ഭാര്യയാക്കുകയും ചെയ്തു.
ചുറ്റി. ചിത്രകാരന്‍ ഇതു വല്ലതും കണ്ടാല്‍ ഇനി ബ്രഹ്മാവിന്റെയും സരസ്വതിയുടെയും അഗമ്യഗമനത്തെപ്പറ്റി (ഇതിനു പകരം ചിത്രകാരന്‍ എന്തു വാക്കുപയോഗിക്കും എന്നു് എനിക്കു ചിന്തിക്കാന്‍ പോലും വയ്യ!) നാലു പേജില്‍ ഒരു പോസ്റ്റെഴുതിയേക്കും. കുന്തിയ്ക്കു ശേഷം കാര്യമായി ഒന്നും പുരാണത്തില്‍ നിന്നു തടഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നു തോന്നുന്നു 🙂
പിന്നീടു്, ശിവന്‍ ഒരിക്കല്‍ വിഷ്ണുവിനോടും ബ്രഹ്മാവിനോടും ചോദിച്ചു, “നിങ്ങള്‍ക്കെന്റെ അറ്റങ്ങള്‍ കണ്ടുപിടിക്കാമോ?”. ഇതു പറഞ്ഞു് ശിവന്‍ വലിയ രൂപമെടുത്തു നിന്നു. താഴേയ്ക്കു പോയ വിഷ്ണു ശിവന്റെ കാല്‍ കാണാന്‍ പറ്റാതെ തോല്‍‌വി സമ്മതിച്ചു തിരിച്ചു പോന്നു. മുകളിലേയ്ക്കു പോയ ബ്രഹ്മാവിനു് ശിവന്റെ തലയില്‍ നിന്നു് ഊര്‍ന്നുവീണ ഒരു കൈതപ്പൂവിനെ കിട്ടി. ശിവന്റെ തല കണ്ടുവെന്നും അവിടെ നിന്നു് എടുത്തതാണെന്നും ബ്രഹ്മാവു് കള്ളം പറഞ്ഞു. കൈതപ്പൂവും കള്ളസാക്ഷി പറഞ്ഞു. ദേഷ്യം വന്ന ശിവന്‍ ബ്രഹ്മാവിന്റെ മുകളിലേക്കു നോക്കുന്ന തല മുറിച്ചെടുത്തു. (കൈതപ്പൂവിനും കിട്ടി ശാപം-പൂജയ്ക്കെടുക്കാത്ത പൂവു് ആകട്ടേ എന്നു്.) ബ്രഹ്മാവു തിരിച്ചൊരു ശാപവും കൊടുത്തു. ആ തലയോടും എടുത്തു ശിവന്‍ ദിവസവും തെണ്ടാന്‍ ഇടയാവട്ടേ എന്നു്. അങ്ങനെ ശിവന്‍ തെണ്ടിയും കപാലിയുമായി. (ചുമ്മാതല്ല ലക്ഷ്മി പാര്‍വ്വതിയോടു് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചോദിച്ചതു്!)
അപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു വന്നതു്, കൈതപ്പൂ കള്ളസാക്ഷി പറഞ്ഞ കേസ് പരിഗണനയ്ക്കു വരുന്നതിനു മുമ്പു തന്നെ ജാംബവാന്‍ ബ്രഹ്മാവിനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടെന്നു്!
- ചിറകുള്ള പര്‍വ്വതങ്ങള്‍: ആദിയില്‍ പര്‍വ്വതങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. പര്‍വ്വതങ്ങള്‍ ചിറകുകളോടുകൂടി ആയിരുന്നു. അന്നു് അവ ഒരിടത്തു കിടക്കുകയായിരുന്നില്ല. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്കു പറന്നു വേറൊരിടത്തേയ്ക്കു പോകും.
തലയ്ക്കു മുകളിലൂടെ ഈ ഭീമാകാരങ്ങളായ പര്‍വ്വതങ്ങള്‍ പറന്നു പോകുന്നതു കണ്ട മുനിമാര്‍ക്കു പേടിച്ചിട്ടു വെളിയിലിറങ്ങാന്‍ പറ്റാതായി. അവര്‍ ദേവേന്ദ്രനോടു പരാതി പറഞ്ഞു. ദേവേന്ദ്രന്‍ വജ്രായുധം കൊണ്ടു് എല്ലാ പര്‍വ്വതങ്ങളുടെയും ചിറകുകള്‍ വെട്ടിക്കളഞ്ഞു. അവ “പ്ധും” എന്നു താഴേയ്ക്കു വീണു. അവ വീണ സ്ഥലത്താണു് ഇപ്പോള്‍ ഉള്ളതു്.
എല്ലാ പര്‍വ്വതങ്ങളെയും കിട്ടിയില്ല. ഹിമവാന്റെ മകനും പാര്‍വ്വതിയുടെ സഹോദരനുമായ മൈനാകം ഓടിപ്പോയി കടലില്‍ ഒളിച്ചു. (വരുണന്‍ രാഷ്ട്രീയാഭയം കൊടുത്തതാണെന്നാണു റിപ്പോര്‍ട്ട്.) ആ പര്‍വ്വതത്തിനു മാത്രം ചിറകുകളുണ്ടു്. വല്ലപ്പോഴും കക്ഷി കടലില്‍ നിന്നു് അല്പം പൊങ്ങിവരാറുണ്ടു്. ഹനുമാന്‍ ലങ്കയിലേക്കു ചാടിയപ്പോള്‍ മൈനാകം പൊങ്ങിവന്നു് കാല്‍ ചവിട്ടാന്‍ സ്ഥലം കൊടുത്തിരുന്നു. പിന്നെ പൊങ്ങിയതു് 1970-കളിലാണു്. “മൈനാകം കടലില്‍ നിന്നുയരുന്നുവോ…” എന്ന സിനിമാപ്പാട്ടു് എഴുതിക്കാന്‍ വേണ്ടി.
ഈ സംഭവം ഉണ്ടാകുന്നതിനു മുമ്പും ജാംബവാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചിറകുള്ള പര്‍വ്വതങ്ങളെയും കണ്ടിട്ടുണ്ടു്. ജാംബവാനാരാ മോന്‍!
- ചിറകുകളുള്ള കുതിരകള്‍: ചിറകുള്ള കുതിരകളെപ്പറ്റി എന്തോ ഒരു കഥ കേട്ടിട്ടുണ്ടു്. എന്താണെന്നു് ഓര്‍മ്മയില്ല. ആര്‍ക്കെങ്കിലും ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ?
- ശരീരമുള്ള കാമദേവന്‍: തപസ്സു ചെയ്തിരുന്ന ശിവന്‍ കണ്ണു തുറന്നപ്പോള്‍ പരിചരിച്ചു കൊണ്ടു നിന്ന പാര്‍വ്വതിയെ കാണുകയും ദേവന്മാരുടെ അപേക്ഷപ്രകാരം അപ്പോള്‍ കാമദേവന്‍ “സമ്മോഹനം” എന്ന അമ്പയയ്ക്കുകയും അപ്പോള്‍ ശിവനു മനശ്ചാഞ്ചല്യം വരുകയും ചെയ്തു.
എന്നിട്ടു്
ഉമാമുഖേ ബിംബഫലാധരോഷ്ഠേ
വ്യാപാരയാമാസ വിലോചനാനിഎന്നു കാളിദാസന്‍.
ഇതിനു കാരണക്കാരനായ കാമദേവനെ മൂന്നാം കണ്ണു തുറന്നു് ശിവന്‍ ദഹിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു. അതില്‍പ്പിന്നെ കാമദേവനു ശരീരമില്ല. കാമികളുടെ മനസ്സില്‍ മാത്രം ജീവിക്കുന്ന മനോജന്‍ അഥവാ മനോജ് ആണു് കക്ഷി പിന്നീടു്.
കാമദേവനു പിന്നെ ശരീരം കിട്ടുന്നതു കൃഷ്ണന്റെ മകനായ പ്രദ്യുമ്നനായി ജനിക്കുമ്പോഴാണു്. പക്ഷേ, ജാംബവാന്‍ രാമനോടു സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ എന്തു പ്രദ്യുമ്നന്‍?
ഈ സംഭവത്തിനു മുമ്പു തന്നെ ജാംബവാനു കാമദേവനെ നല്ല പരിചയമായിരുന്നത്രേ. ആളു കൊള്ളാമല്ലോ!
- ശുദ്ധജലമുള്ള കടല്‍: കടലിലെ വെള്ളത്തിനു് ഉപ്പുരസം വന്നതെങ്ങനെ എന്നതിനെപ്പറ്റി പല കഥകളും കേട്ടിട്ടുണ്ടു്. എന്തു ചോദിച്ചാലും തരുന്ന കുടുക്ക ഉപ്പുണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ കപ്പലില്‍ നിന്നു കടലില്‍ വീണു പോയതും എപ്പോഴും ജോലി ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ജിന്നിനെ അവസാനം കടലില്‍ ഉപ്പു കലക്കുന്ന ജോലി കൊടുത്തു് ഒതുക്കിയതും മറ്റും. എങ്കിലും ഭാരതീയപുരാണങ്ങളില്‍ ഇതിനുള്ള കഥ എന്താണെന്നു് എനിക്കറിയില്ല. എന്തെങ്കിലും കാണും. ആര്‍ക്കെങ്കിലും അറിയാമോ?
സുജനിക തന്നെ പറഞ്ഞു തന്നു:
ഒരിക്കല്‍ അഗസ്ത്യമുനി ദേഷ്യം വന്നിട്ടു സമുദ്രത്തെ മുഴുവന്‍ കുടിച്ചു. പിന്നെ ദേവന്മാരും മുനിമാരുമൊക്കെക്കൂ‍ടി താണു കേണപേക്ഷിച്ചപ്പോള്‍ സമുദ്രത്തെ ചെവിയിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്കു വിട്ടു. അഗസ്ത്യന്റെ ശരീരത്തിനുള്ളില്‍ക്കൂടി കടന്നു പോയ ഈ പ്രക്രിയയിലാണത്രേ സമുദ്രത്തിനു് ഉപ്പുരസം ഉണ്ടായതു്!
ഇതും ജാംബവാന്‍ കണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്താ കഥ!
- ശിവന്റെ വെളുത്ത കഴുത്തു്: ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും കൂടി പാലാഴി കടഞ്ഞപ്പോള്‍ അതില്‍നിന്നു കാളകൂടവിഷം പൊങ്ങിവന്നു. അതു വീണു ലോകം നശിക്കാതിരിക്കാന്‍ ശിവന്‍ അതെടുത്തു കുടിച്ചു. അതു വയറ്റില്‍ പോകാതിരിക്കാന്‍ പാര്‍വ്വതി ശിവന്റെ കഴുത്തില്‍ കുത്തിപ്പിടിച്ചു. അതു തിരിച്ചു വെളിയില്‍ വരാതിരിക്കാന്‍ വിഷ്ണു വായും പൊത്തിപ്പിടിച്ചു. അങ്ങനെ വിഷം കഴുത്തില്‍ ഉറച്ചു. അങ്ങനെയാണു ശിവന്‍ നീലകണ്ഠനായതു്. (നീലകണ്ഠനിലെ “നീലം” വിഷമാണു്, നീലനിറമല്ല.) ജാംബവാന്‍ അതിനു മുമ്പു തന്നെ ശിവനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടത്രേ!
എനിക്കൊരു സംശയമുണ്ടു്. ശിവന്റെ നിറം വെളുപ്പായിരുന്നോ? ഭാരതത്തിലെ ദേവന്മാരൊക്കെ കറുത്തവരായിരുന്നില്ലേ? ദേവന്മാര്‍ക്കൊക്കെ വെളുപ്പുനിറം കിട്ടിയതു് എന്നാണു്? വെള്ളക്കാര്‍ വന്നതിനു ശേഷമാണോ അതോ ആര്യന്മാര്‍ വന്നപ്പോഴാണോ?
- മഞ്ഞനിറമുള്ള വിഷ്ണു: വിഷ്ണുവിനു എപ്പോഴോ മഞ്ഞനിറമായിരുന്നത്രേ. പിന്നെ അതു കറുപ്പായി. എങ്ങനെയെന്നു് എനിക്കറിഞ്ഞുകൂടാ. ആര്‍ക്കെങ്കിലും അറിയാമെങ്കില്‍ അറിയിക്കുക. ഏതായാലും വിഷ്ണുവിനു കറുപ്പുനിറമാകുന്നതിനു മുമ്പു് ജാംബവാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടു് എന്നു മാത്രം ഇപ്പോള്‍ മനസ്സിലാക്കിയാല്‍ മതി.
സുജനിക പറഞ്ഞതു്:
വിഷ്ണുവിന്റെ ശരീരം മുഴുവന്‍ പിംഗളമായിരുന്നു. ഭൃഗു ചവിട്ടിയപ്പോള്‍ അത്രയും ഭാഗം കറുപ്പായി. അതാണു സൂചിതകഥ.ത്രിമൂര്‍ത്തികളില്‍ ആരാണു മികച്ചവന്‍ എന്നറിയാന്‍ ആദ്യം ബ്രഹ്മാവിന്റെയും പിന്നെ ശിവന്റെയും അടുത്തു പോയിട്ടു് തൃപ്തിയാകാതെ വിഷ്ണുവിന്റെ അടുത്തെത്തിയതാണു ഭൃഗു എന്ന മുനി. അപ്പോള്‍ ദാ അദ്ദേഹം കിടന്നുറങ്ങുന്നു. ലോകം മുഴുവന്‍ രക്ഷിക്കേണ്ട ആളാണു്, കിടക്കുന്ന കിടപ്പു കണ്ടില്ലേ? കൊടുത്തു ഒരു ചവിട്ടു്. ഒരു മാതിരി ചവിട്ടൊന്നുമല്ല. ചവിട്ടു കൊണ്ട നെഞ്ചു മുഴുവന്‍ കറുത്തു കരുവാളിച്ചു. ഞെട്ടിയുണര്‍ന്ന വിഷ്ണുവിനു ദേഷ്യമൊന്നും വന്നില്ല. പകരം മുനിയുടെ കാലു വേദനിച്ചോ എന്നു ചോദിച്ചു. ഉറങ്ങിയതിനു മാപ്പു പറയുകയും ചെയ്തു. ഇവന്‍ തന്നെ മികച്ചവന്‍ എന്നു് ഉറപ്പിച്ച ഭൃഗു (എതോ വൈഷ്ണവന്‍ ഉണ്ടാക്കിയ കഥയാവാം) എന്തു വരം വേണമെന്നു ചോദിച്ചു. ഭൃഗു ചവിട്ടിയ സ്ഥലത്തെ കരുവാളിച്ച കറുത്ത പാടു് എന്നും ഉണ്ടാവണം എന്നാണു വിഷ്ണു വരം ചോദിച്ചതു്. ആ വരം കൊടുത്തു. അതിനെയാണു് “ശ്രീവത്സം” എന്നു പറയുന്നതു്.
ശ്രീവത്സത്തോടൊപ്പം തന്നെ പറയുന്ന മറ്റൊരു സാധനമാണു കൌസ്തുഭം. അതു വിഷ്ണു മാറില്‍ ധരിക്കുന്ന രത്നമാണു്.
(ഈ ശ്രീവത്സവും കൌസ്തുഭവും എന്താണെന്നു ഗുരുവായൂരുള്ളവരോടു ചോദിച്ചു നോക്കൂ. രണ്ടു ഗസ്റ്റ് ഹൌസുകളാണു് എന്നു് ഉത്തരം കിട്ടും. 🙂 )
ഈ ഭൃഗുവിനെക്കാളും പഴയ ആളാണു ജാംബവാന്‍. കക്ഷി ആദ്യം വിഷ്ണുവിനെക്കാണുമ്പോള്‍ നെഞ്ചത്തു ശ്രീവത്സവുമില്ല, കൌസ്തുഭവുമില്ല. ക്ലീന്‍ മഞ്ഞനിറം!
ചുരുക്കം പറഞ്ഞാല്‍, ഇതില്‍ പറഞ്ഞിട്ടുള്ള ഒന്‍പതു കാര്യങ്ങളില്‍ നാലെണ്ണത്തിന്റെ സൂചിതകഥകള്‍ എനിക്കറിയില്ല.
മൂന്നെണ്ണത്തിന്റെ കഥ സുജനിക എന്ന രാമനുണ്ണി തന്നെ പറഞ്ഞു തന്നു.
പുരാണത്തെപ്പറ്റിയുള്ള വിവരം തുലോം പരിമിതമാണെന്നു മനസ്സിലായി. ഇനി അതറിഞ്ഞിട്ടു് ഇതു പോസ്റ്റു ചെയ്യാം എന്നു കരുതിയാല്‍ ഇതൊരിക്കലും വെളിച്ചം കാണില്ല. ഈ കഥകള്‍ അറിയാവുന്നവര്‍ ദയവായി കമന്റുകളിടുക. അവ ഈ പോസ്റ്റില്‍ത്തന്നെ ചേര്‍ക്കാം.
ബൂലോഗത്തിലും ജാംബവാനെപ്പോലെ ഒരു ജീവിയുണ്ടു്. അതാണു “സീനിയര്‍ ബ്ലോഗര്‍”. പണ്ടു തൊട്ടേ ബ്ലോഗിംഗ് തുടങ്ങിയവരാണെന്നു പറയുന്നു. ഇപ്പോള്‍ കാര്യമായി പോസ്റ്റുകളൊന്നുമില്ല. കണ്ണു കാണാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടു്. ഇടയ്ക്കിടെ കണ്ണിന്റെ പോള പൊക്കി ഒന്നു നോക്കി ഒരു പോസ്റ്റോ കമന്റോ ഇടും. ഇങ്ങേരുടെ കാലം കഴിഞ്ഞു എന്നു കരുതി ഇരിക്കുന്ന നമ്മള്‍ അപ്പോള്‍ ഒന്നു ഞെട്ടും. പിന്നെ കാണണമെങ്കില്‍ ഒരു യുഗം കഴിയണം.
ഇങ്ങനെ ഇടയ്ക്കിടെ മുഖം കാണിക്കുന്ന സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ ജാംബവാനെപ്പോലെ തന്റെ പഴക്കം സൂചിപ്പിക്കുന്ന ചില കഥകള്‍ പറയും:
“പണ്ടു കേരളാ ഡോട്ട് കോമിലും മലയാളവേദിയിലും ഞാന്‍ ബ്ലോഗ് ചെയ്തിട്ടുണ്ടു്…”
“ഇപ്പോള്‍ എല്ലാം എളുപ്പമല്ലേ. ഈ വരമൊഴിയും സ്വനലേഖയും മലയാളം കീബോര്‍ഡുമൊക്കെ വരുന്നതിനു മുമ്പു് ഞാന്‍ മലയാളം യൂണിക്കോഡ് ടൈപ്പു ചെയ്തിട്ടുണ്ടു്. ഓരോ കോഡ്‌പോയിന്റിന്റെയും നമ്പര്‍ നോക്കിയിട്ടു് അതിലെ ഓരോ ബിറ്റും ഓരോന്നായി പെറുക്കിവെച്ചു്. ഒരു “അ” എഴുതാന്‍ മൂന്നു ദിവസമെടുത്തു. അങ്ങനെ ഒരു മഹാകാവ്യം എഴുതിയ ആളാണു ഞാന്‍…”
“ഞങ്ങളൊക്കെ ബ്ലോഗ് ചെയ്തിരുന്ന കാലത്തു് നല്ല ഈടുള്ള കൃതികളായിരുന്നു ബ്ലോഗില്‍. ഇപ്പോള്‍ എന്താ കഥ? വായില്‍ തോന്നിയതു കോതയ്ക്കു പാട്ടു് എന്നല്ലേ?”
ഭാവിയില്‍ നമ്മളും ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുമായിരിക്കും:
“ഞാന്‍ ബ്ലോഗിംഗ് തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ പ്ലൂട്ടോ ഒരു ഗ്രഹമായിരുന്നു…”
“ചില്ലില്ലാത്ത മലയാളത്തിലാണു് ഞാന്‍ എന്റെ ഇരുനൂറാമത്തെ പോസ്റ്റ് എഴുതിയതു്…”
“കൊടകരപുരാണം പുസ്തകമാകുന്നതിനു മുമ്പു ബ്ലോഗില്‍ വായിച്ചവനാണു ഞാന്‍…”
“ബാലചന്ദ്രന്‍ ചുള്ളിക്കാടിന്റെ ബ്ലോഗ് നേരിട്ടു കണ്ടിട്ടുള്ളവനാണു ഞാന്‍…”
Moorthy | 27-Jan-08 at 4:21 am | Permalink
നല്ല രസമുള്ള പോസ്റ്റ്…കുറച്ച് വിവരവും വെച്ചു..
ഒരു പ്രത്യേക ഭാഗത്തെത്തിയപ്പോള്‍ അക്ഷരത്തെറ്റുണ്ടോ എന്ന് വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കി…ഒരടിക്ക് സ്കോപ്പുണ്ടോ എന്നറിയാന്‍. ഇതൊരു രോഗമാണോ ഉമേഷ് ജി?
(ഏത് ഭാഗം എന്ന് പറയുന്നില്ല)
ഹരിത് | 27-Jan-08 at 5:32 am | Permalink
:)
P. Sivaprasad | 27-Jan-08 at 5:44 am | Permalink
ഉമേഷ്ജീ,
ഈ പോസ്റ്റ് അസാധ്യ സുഖം തന്നു. അമ്മുമ്മ പറഞ്ഞുതന്ന പഴങ്കഥകള്‍ ചിലത്‌ ഓര്‍ക്കാനും കാരണമായി. വളരെ സന്തോഷം. മറ്റു കഥകളുടെ കാര്യത്തില്‍ ഞാനും അറിവില്ലാപ്രാണിയാണ്‌. ‘മൈനാക’ത്തിന്റെ കഥ ഇത്തിരി ആക്ഷേപഹാസ്യത്തില്‍ എന്റെ മൈനാഗന്‍ ബ്ലൊഗില്‍ http://mynaagan.blogspot.com/2006/09/blog-post_115915794785230416.html-ല്‍ ആദ്യ മലയാളം പോസ്റ്റായി പണ്ട് ഇട്ടിരുന്നു.
ഉമേഷ്ജിയുടെ ഈ ശ്രമം ധാരാളം പുതിയ അറിവുകളും നല്‍കുന്നതാണെന്ന്‌ അടിവരയിട്ട്‌ പറയട്ടെ.
സ്‌നേഹത്തോടെ,
പി. ശിവപ്രസാദ്‌ / മൈനാഗന്‍
sivakumar | 27-Jan-08 at 5:48 am | Permalink
ഹോ… നിലവാരം കൂടിപ്പോയി….. ഞാന്‍ രണ്ടു പ്രാവശ്യം വായിച്ചു…. കുറച്ചൊക്കെ മനസ്സിലായി…..ഹെന്റമ്മേ…..
Devan | 27-Jan-08 at 6:06 am | Permalink
നേരാ ഗുരുക്കളേ, ഈപ്പച്ചന്‍ പള്ളിക്കൂടത്തി പോയിട്ടില്ല, അതുകൊണ്ട് ആരേലും വ്യാഖ്യാനിച്ചില്ലേല്‍ ഇതൊന്നും മനസ്സിലാവൂല്ല. ഇപ്പ തിരിഞ്ഞ്.
“പണ്ടൊക്കെ ഒരു വര്‍ഷമെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ എത്ര ദിവസമുണ്ടായിരുന്നു, ഇപ്പ അത് വെറും പത്ത് മുപ്പത് ആഴ്ച്ചകളല്ലേ ഉള്ളു ” എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന മൂപ്പീന്നുമാര്‍ എല്ലാ സ്ഥലത്തുമുണ്ടല്ലോ, ബ്ലോഗിലും കാണും.
പിന്നെ എന്തരാ അവരിപ്പ അങ്ങനെ പോസ്റ്റൊന്നും ഇടാത്തതെന്ന് ചോദിച്ചാല്‍… റേഡിയോഗ്രാമില്‍ വിരലും കടിച്ച് കുഞ്ഞായിരിക്കുന്ന മര്‍ഫിയണ്ണന്‍ (ഭയുടെ ഘോഷമല്ല, അയൂണ്‍ ഋലുക്ക് എയോങ്ങ് …ഹയവരഡാദി മഹേശ്വരന്റെ ഉടുക്കിന്റെ തുടിപ്പിലൊന്നുമില്ലാത്ത ഫ) പണ്ടേ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് Never Excel today, you may have to live upto it tomorrow എന്ന്. കൊള്ളാവുന്ന പോസ്റ്റ് നാലെഴുതി, ആളുകളു പിടിച്ച് പെഡസ്റ്റലില്‍ കയറ്റി ഇരുത്തി. ഇപ്പോ ഇനി എന്തെഴുതിയാലും ആ ഉയരത്തില്‍ വരൂല്ല എന്നു പ്യാടിച്ച് പാവങ്ങള്‍ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുവാ.
ഇമേജ് കുരിശ്ശായാല്‍ ബ്ലോഗെഴുത്ത് നിലച്ചു പോവും. ജാംബേട്ടന്മാര്‍ക്ക് അങ്ങനെ ആണു പറ്റിയതെങ്കില്‍ പോം വഴി വളരെ എളുപ്പമല്ലേ, നാലു കൂഊഊതറ പോസ്റ്റിടുക. എന്നാലും നാണൂള്ളച്ചേട്ടന്‍ അങ്ങനെ എഴുതിയല്ലോ, റപ്പായിടെ ബ്ലോഗ്ഗിങ്ങിന്റെ നല്ലകാലമെല്ലാം കഴിഞ്ഞെടാ എന്നൊക്കെ നാലു കമന്റോടെ ഇമേജു പെഡസ്റ്റല്‍ ഉണ്ടാക്കിയവരു തന്നെ തല്ലിപ്പൊളിച്ചോളും. നിലത്തെറങ്ങി തേങ്ങയടിച്ച് ഒന്നേന്നു തുടങ്ങാം. ഈ ചൈനക്കാരു പറയുന്നതുപോലെ റീജുവനേഷനെന്നോ കവികള്‍ പറയുന്നപോലെ ഫീനിക്സ് പുനര്‍ജനിച്ചെന്നോ…
അതല്ല ഇനി സല്‍ക്കലാ ദേവിതന്‍ ചിത്രഗോപുരങ്ങള്‍ സര്‍ഗ്ഗ സംഗീതം ഉയര്‍ത്തുന്നത് നിറുത്തിയതുകാരണം ആണ് ജാംബവാനു നാദം നിലച്ചതെങ്കില്‍ ഒരു വഴി നിത്യജീവിതത്തിലെ കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് എഴുതി തുടങ്ങുകയാണ്‌. ഡെയിലി രാവിലെ ഒരു കഥ എഴുതാന്‍ പറ്റത്തില്ല. എന്നും ചികഞ്ഞ് എതെങ്കിലും പൊക്കിയെടുക്കാന്‍ ബാല്യത്തിലെയും കൗമാരത്തിലെയും ഓര്‍മ്മകള്‍ അക്ഷയപാത്രവുമല്ല. നോണ്‍ സ്റ്റോപ്പ് പോസ്റ്റുകള്‍ വീണോണ്ടിരിക്കാന്‍ എളുപ്പവഴി സമകാലികനാവുകയാണ്‌.
അപ്പോ പറഞ്ഞു വന്നത്, ഞാനൊക്കെ പണ്ട് മലയാളവേദീല്‍ എഴുതിയിരുന്ന കാലമായിരുന്നു ഇന്റര്‍നെറ്റ് മലയാളത്തിന്റെ പൂക്കാലം. ഇപ്പോ ഒക്കെ പോയില്ലേ, ആകെ നശിച്ചു. പണ്ടൊക്കെ ഒരു കിലോ അരി എന്നു വച്ചാല്‍ ഒരു ചാക്കു നിറയുമായിരുന്നു.
സന്തോഷ് | 27-Jan-08 at 6:28 am | Permalink
കൊള്ളാമല്ലോ!!
അതുല്യ | 27-Jan-08 at 10:35 am | Permalink
മൈനാകം കടലില്‍ നിന്നുയരുന്നുവോ…” എന്ന സിനിമാപ്പാട്ടു് എഴുതിക്കാന്‍ വേണ്ടി.
ആവൂ.. ഇതിന്റെ ഉത്തരം ഞാനും തികഞിട്ടുണ്ട് ഒരുപാട്! ഇപ്പോ പിടികിട്ടി.
(ഞാന്‍ ബ്ലോഗ്ഗെഴുതിയ കാലത്തൊക്കെ ഒരു ഉമേശന്‍ മാഷുണ്ടായിരുന്നു, അങ്ങേരെ പേടിച്ചാണ് ഞങ്ങളെല്ലാരും ശ്ലോകം ചൊല്ലല്‍ നിര്‍ത്തിയത്!)
roby kurian | 27-Jan-08 at 6:06 pm | Permalink
നല്ല പോസ്റ്റ്…
IISCയിലെ ഒരു മുന്‍ കെമിസ്റ്റ്രി പ്രൊഫസര്‍(പേരു മറന്നു) പുരാണ വിചിത്രകഥാസാഗരം എന്ന പേരില്‍ ഒരു പുസ്തകം എഴുതിയിരുന്നു. ഒരു ശാസ്ത്രകാരന്റെ കണ്ണിലൂടെ പുരാണം വായിക്കുന്നത്‌ വേറിട്ടൊരു അനുഭവമാണ്‌…അതു വായിച്ചിട്ടുണ്ടോ..?
ഒരു ഓഫ്‌ ഗൂഫ്‌: ദേവന്മാരുടെ(ബ്ലോഗറല്ല) അമരത്വം നശിക്കാനിടയായ ശാപം ഐരാവതം എന്ന ആന കാരണമല്ലേ വന്നത്. എന്നിട്ട്‌ അമരത്വം വീണ്ടെടുക്കാനായി പാലാഴി കടയുമ്പോളല്ലേ ഐരാവതം എന്ന ആന പൊങ്ങി വരുന്നത്‌..?
എല്ലാം പറഞ്ഞിട്ട്‌ ഒടുക്കം സീനിയര്‍ ബ്ലോഗര്‍മാരുടെ കഴുത്തില്‍ കൊണ്ട് കെട്ടിയത്‌ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു..
Rajeeve Chelanat | 28-Jan-08 at 4:51 am | Permalink
വായിച്ചു. വളരെ വിജ്ഞാനപ്രദം. നര്‍മ്മബോധവും അസാദ്ധ്യമെന്നു പറയാതെ വയ്യ. പുരാണങ്ങളെ അവതരിപ്പിച്ച രീതിയും നന്ന്. ഓര്‍ത്തിരിക്കാന്‍ വക നല്‍കുന്ന ഒരു പോസ്റ്റ്.
അഭിവാദ്യങ്ങളോടെ
വിനയന്‍ | 28-Jan-08 at 6:14 am | Permalink
സത്യം പറയാമല്ലോ റൊമ്പ പിടിച്ച്ര്ക്ക്
sujanika | 28-Jan-08 at 3:21 pm | Permalink
സുജനികയിലെ ഒരു പോസ്റ്റ് ഇത്രയും ശ്രദ്ധിച്ചതില്‍ വളരെ നന്ദി.എന്റെ ബ്ലൊഗില്‍ നാടോടിക്കഥകള്‍ ആണു ചെയ്തിരുന്നതു.അപ്പൊഴാണു പുരാണങളില്‍ ഇല്ലാത്ത പുരാണകഥകള്‍ എന്നൊരാശയം തോന്നിയതു.ചിലതു എഴുതി.പക്ഷെ അതു അധികമാരും വായിച്ചില്ല.പുരാണ്‍ന്മൊക്കെ ആര്‍ക്കുവേണം? എന്നു തോന്നി.പിന്നെ നാടൊടി യിലേക്കു തന്നെ തിരിഞു.അതി നല്ല വായനക്കാര്‍ ഉണ്ട്.താങ്കളുടെ ശ്രദ്ധക്കു വളരെ നന്ദി.
പിന്നെ…അനക്കമില്ലാത്ത കടല്‍ അല്ല..അമന്ഥപൂര്‍വ്വ…പാലാഴി കടയുന്നതിനു മുന്‍പുള്ള….എന്നാണു.അഗസ്ത്യന്‍ കടല്‍ വെള്ളം മുഴുവന്‍ കുടിച്ചു.പിന്നെ അതു ദേവന്മാരുടെ പ്രാര്‍ഥന കൊണ്ട് ചെവിയിലൂടെ പുറത്തു വിട്ടു.അങിനെ ഉപ്പുകള്ലര്‍ന്നു….ഒക്കെ കഥകളാണു…കുറേഉണ്ട്….മഹാവിഷ്ണു വിന്റെ മാറിലെ ഒരു മറുക് സംബന്ധിച്ചാണു ഇതു.ഒരു കാലത്തു മുഴുവന്‍ വെളുപ്പായിരുന്നു.അഗസ്ത്യമുനിയുടെ ചവിട്ടേറ്റപ്പൊ അവിടെ കറുത്ത മറുക്…ശ്രീവത്സം…ഉണ്ടയി….ഒക്കെ നീണ്ടകഥകള്‍……നന്ദി
കിനാവ് | 28-Jan-08 at 4:07 pm | Permalink
മനോജന്‍ ജനിച്ചവനോ ജീവിക്കുന്നവനോ? ഒരു സംശയം മാത്രമാണേ… മൂര്‍ത്തി പറഞ്ഞ പോലെ ഇതൊരു രോഗമാണോ?
പോസ്റ്റിലെ, കാര്യത്തിലേക്കു കടക്കുന്ന ‘ബൂലോഗത്തിലും ജാംബവാനെപ്പോലെ ഒരു ജീവിയുണ്ടു്. അതാണു “സീനിയര്‍ ബ്ലോഗര്‍”.’ എന്നു തുടങ്ങുന്ന പാരഗ്രാഫുമുതല്‍ ഉള്ള കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് പല തവണ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. കുറച്ച് പേര്‍ മാത്രം ബ്ലോഗില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോള്‍ ഉണ്ടാക്കിവച്ച ഇമേജ് ഉടഞ്ഞുപോകുമോ എന്ന ഭയമാണ് ഇവര്‍ കൂടുതല്‍ ഇടപെടലുകള്‍ നടത്താത്തതിനും പോസ്റ്റിടാത്തതിനുമെക്കെ കാരണം. ചിലരൊക്കെ പുതിയ പേരില്‍ ബ്ലോഗുകള്‍ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നും കരുതണം. എങ്കിലും ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഇവര്‍ പൊങ്ങുകയും സീനിയര്‍ ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ കൂട്ടമായി വന്ന് കമന്റഭിഷേകം നടത്തിപ്പോകുകയും ചെയ്യുന്നത് കാണാറുണ്ട്. എത്ര നിലവാരമില്ലാത്ത പോസ്റ്റായാലും. നിങ്ങളൊക്കെ കുട്ടികളാണെടാ, ഇതെക്കെ കഴിഞ്ഞാ ഞങ്ങളിവിടെ (എവിടെ?) എത്തിയതെന്ന ഭാവമാണ് അവിടെയെത്തിയാല്‍ കാണാന്‍ കഴിയുക. പണ്ട് ഞങ്ങള്… പണ്ട് ഞങ്ങള്… പണ്ട് ഞങ്ങള്… ഉപ്പൂപ്പാന്റൊരാന!! ഗിന്നസ് ബ്ലുക്കേ ഇവര്‍ക്കൊക്കെ ഓരോ പേജ് നീക്കിവെച്ചേക്കണേ…
mohan puthenchira | 28-Jan-08 at 4:47 pm | Permalink
ബ്ലോഗുകള്‍ കൂട്ടമായി അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു. എന്താ കഥ? കൂട്ട ആത്മഹത്യകളുടെ പകര്‍ച്ചവ്യാധി ബ്ലോഗിനേയും ബാ‍ധിച്ചുവൊ? അതോ ഏതെങ്കിലും അന്യഗ്രഹ ജീവികള്‍ അവയെ കട്ടുകൊണ്ടു പോവുകയാണോ?
പുരാണകഥകളുടെ ‘പുനരാഖ്യാനം’ നന്നായി. സീനിയര്‍ ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ എവിടെയെങ്കിലും കഴിഞ്ഞു പോകട്ടെ. ഗുരു നിന്ദ വരുത്തി വക്കരുതല്ലൊ.
തറവാടി | 28-Jan-08 at 5:12 pm | Permalink
ഉമേഷേട്ടോ , എത്ര കൊല്ലം ബ്ലൊഗിയാലാണ് സീനിയര്‍ ബ്ലോഗര്‍ ആവുക? 🙂
ജ്യോതിര്‍മയി | 28-Jan-08 at 5:24 pm | Permalink
നിസ്സാരനെന്നു സ്വയം കരുതുന്ന ഒരു കുരങ്ങില്‍പ്പോലും, മഹത്തായകാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തുതീര്‍ക്കാനുള്ള ശക്തി ഉള്ളില്‍ ഉറങ്ങിക്കിടപ്പുണ്ടെന്നു കണ്ടെത്താനും അതിനെ ഉത്സാഹിപ്പിച്ച് ഉണര്‍ത്താനും ഉള്ള കഴിവാണ് ജാംബവാന്റെ പ്രത്യേകത.
ജാംബവാന്മാര്‍ക്കു നമസ്കാരം
അവരെ കാണിച്ചുതരുന്ന ജാംബവാന്റെ അനിയന്മാര്‍ക്കും 🙂
Umesh:ഉമേഷ് | 28-Jan-08 at 7:40 pm | Permalink
രാമനുണ്ണി (സുജനിക)ക്കു്,
വളരെ നന്ദി. താങ്കളുടെ പോസ്റ്റുകള്‍ ആരും വായിക്കുന്നില്ല എന്നാരു പറഞ്ഞു? കമന്റുകള്‍ കാണാത്തതു കൊണ്ടോ? ധാരാളം പേര്‍ വായിക്കുന്ന ബ്ലോഗാണതു്. താങ്കളുടെ പോസ്റ്റുകള്‍ പലരുടെയും വായനലിസ്റ്റിലുകളില്‍ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടു്. ഡിലീറ്റ് ചെയ്യുന്നതിനു മുമ്പു വായിച്ച ഓര്‍മ്മ വെച്ചു് ഞാന്‍ ഇത്രയും എഴുതി. ബാക്കിയുള്ളവരുടെയും സ്ഥിതി അതു തന്നെ.
ഹനുമാന്‍ ചോദിച്ച കണക്കിനെക്കുറിച്ചും (നാഗാനാമയുതം, തുരംഗനിയുതം,…) ഒരു കമന്റിടണമെന്നു വിചാരിച്ചിരുന്നു. അതിടാന്‍ വന്നപ്പോഴേയ്ക്കും പോസ്റ്റില്ല. മറ്റൊരു ഡിലീറ്റു ചെയ്ത പോസ്റ്റിനെ അവലംബിച്ചു രാജേഷ് വര്‍മ്മ ദാ ഇവിടെ ഒരു പോസ്റ്റിട്ടു. ഇത്രയും പേരെ ആകര്‍ഷിച്ച പോസ്റ്റുകളാണോ താങ്കള്‍ ആരും വായിക്കാത്തതെന്നു മുദ്രകുത്തിയതു്?
എഴുതിയതു പോഴത്തരമാണെന്നോ മറ്റോ തോന്നിയാല്‍ ഡിലീറ്റു ചെയ്തുകൊള്ളൂ. അല്ലാത്ത പോസ്റ്റുകളൊന്നും കളയല്ലേ.
നാം കരുതുന്നതില്‍ കൂടുതല്‍ ആളുകള്‍ നമ്മുടെ ബ്ലോഗ് വായിക്കുന്നുണ്ടു് എന്നതാണു സത്യം. ഈയിടെ ഗൂഗിള്‍ അനലിറ്റിക്സ് ഒന്നു പരീക്ഷിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍ എന്റെ ഓരോ പോസ്റ്റും ഇരുനൂറില്‍പ്പരം ആളുകള്‍ (പേജ് വ്യൂ അല്ല, യുണീക് വിസിറ്റേഴ്സ്) വായിക്കുന്നു എന്നു കണ്ടു് ഞാന്‍ അന്തം വിട്ടു പോയി. ഒരു മുപ്പതില്‍ കൂടുതല്‍ (തമാശയും സുഭാഷിതവും എഴുതുന്ന പോസ്റ്റുകളില്‍ വേണമെങ്കില്‍ ഒരു പതിനഞ്ചു കൂടി കൂട്ടാം.) ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.
കഥകള്‍ പറഞ്ഞുതന്നതിനു നന്ദി. പാലാഴിമഥനവും വിഷ്ണുവിനെ ഭൃഗു (അഗസ്ത്യനല്ല) ചവിട്ടിയതും അഗസ്ത്യന്‍ സമുദ്രം കുടിച്ചു വറ്റിച്ചതും ഒക്കെ അറിയാം. പക്ഷേ അവയാണു് ഇവിടെ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്നു മനസ്സിലായിരുന്നില്ല. കുതിരകള്‍ക്കു ചിറകുണ്ടായിരുന്ന കഥ ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ?
പിന്നെ, “അമന്ഥപൂര്‍വ്വം” എന്നതിനു “മന്ഥനത്തിനു മുമ്പു്” എന്നു് അര്‍ത്ഥം പറയാന്‍ പറ്റുമോ? “അമന്ഥം” തന്നെ “മന്ഥനമില്ലാത്തതു്” എന്നല്ലേ അര്‍ത്ഥം. ആ അര്‍ത്ഥത്തിലും “അമന്ദപൂര്‍വ്വം” ശരിയാണെന്നു തോന്നുന്നു. മന്ദമല്ലാത്തതു് അമന്ദം. ഇളകുന്നതെന്നര്‍ത്ഥം. കടല്‍ ഇളകിയതു് പാലാഴിമഥനക്കാലത്താണു്. അതിനു മുമ്പുള്ള കടല്‍ എന്നര്‍ത്ഥം.
പോസ്റ്റില്‍ കഥ പറയുമ്പോള്‍ ശ്ലോകങ്ങള്‍ അറിയാവുന്നവ ഉദ്ധരിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ നന്നായിരുന്നു. ശ്ലോകങ്ങള്‍ ആര്‍ക്കും വേണ്ടാ എന്നു കരുതണ്ടാ. ഞാനും അങ്ങനെ കരുതിയിരുന്നു. പിന്നീടാണു് അതു തെറ്റാണെന്നു മനസ്സിലായതു്.
Umesh:ഉമേഷ് | 28-Jan-08 at 8:03 pm | Permalink
സമയം കിട്ടുമ്പോള്‍ രാമനുണ്ണി പറഞ്ഞ വിവരങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളിച്ചു കൊണ്ടു പോസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്യാം.
Umesh:ഉമേഷ് | 29-Jan-08 at 2:27 am | Permalink
അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്തു.
Jayarajan | 29-Jan-08 at 6:18 am | Permalink
വായിക്കാന്‍ വൈകിപ്പോയി. അതുകൊണ്ടെന്താ, updated പോസ്റ്റ് വായിക്കാന്‍ പറ്റി. ഹോ! ഈ ഉമേഷ്ജീയെ സമ്മതിച്ച്‌ തന്നിരിക്കുന്നു.
നളന്‍ | 29-Jan-08 at 6:22 am | Permalink
കാര്യങ്ങളൊക്കെ മനസ്സിലായി വരുന്നു..
ഇന്ദ്രന്‍സിന്റെ കണ്ണുകളുടെ പിതൃത്വം അതാണല്ലേ. അതും ആയീരം. നയനഭോഗം എന്നൊക്കെ പറയുന്നതിന്റെയും ഗുട്ടന്‍സ് പിടികിട്ടി. 🙂
ഈ ജീനുകളുടെ ഒരു മെമ്മറിയേ! അപാരം. 🙂
ഓ. ടോ.
വേണ്ടാതനം ആണോ വേണ്ടാതീനം ആണോ? അതോ രണ്ടും ശരിയാണോ?
PRAMOD KM | 29-Jan-08 at 10:56 am | Permalink
പാവം ഇന്ദ്രന്.ഒരെണ്ണം കൊണ്ടു തന്നെ ഉണ്ടായ പൊല്ലാപ്പ് അങ്ങേര്‍ക്കല്ലേ അറിയൂ. ആയിരമുള്ളപ്പോളുള്ള അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കും!ഒരു ലോജിക്കുമില്ലാത്ത ശാപങ്ങള്‍ കൊടുക്കുന്ന മുനിമാരെ പറഞ്ഞാല്‍ മതിയല്ലൊ.
എല്ലാ കുഞ്ഞുങ്ങളും ചെറുപ്പത്തില്‍ പീതാംബരന്മാറാകാറുണ്ട് ചില അവസരങ്ങളില്‍. വിഷ്ണുവിന്റെ കഥയൊന്നും അറിയില്ല.
റോബി പ്രൊഫസറുടെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോളാണോര്‍ത്തത്,പണ്ടൊരു ചര്‍ച്ചയില്‍ ഹനുമാന്‍ ലങ്കയിലേക്കു പറന്നപ്പോള്‍ ഘര്‍ഷണം കാരണം ആണ് വാലിനു തീപിടിച്ചതെന്നായിരുന്നു എന്റെ വാദം:))
thaaraapadham | 31-Jan-08 at 1:11 pm | Permalink
കുറെ പുരാണ കഥകള്‍ വായിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞതില്‍ സന്ദോഷം. പഞ്ചമുഖനെ ചതുര്‍മുഖനാക്കിയത്‌ ശിവനാണെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്‌. അതിന്റെ സന്ദര്‍ഭം ഇപ്പോഴാണ്‌ മനസ്സിലായത്‌. ശിവന്റെ മുകളിലേക്കുള്ള പോക്കും (ലിംഗമയഃ) കേതകീപുഷ്പത്തിന്റെ ശാപവും വരെ കേട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ആ സമയത്തു തന്നെയാണ്‌ തലയും പോയതെന്ന് ഇപ്പോഴാണ്‌ മനസ്സിലായത്‌.
ബാബു കല്യാണം | 01-Feb-08 at 5:05 pm | Permalink
നമിക്കുന്നവരെ കൊണ്ട് പൊറുതി മുട്ടി എന്ന് ഉമേഷ്ജി പറയുമായിരിക്കും; എന്നാലും നമിക്കാതെ വയ്യ!!! നീലം വിഷമാണെന്നും നീല അല്ല എന്നും പറഞ്ഞുതരാന്‍ ഒരു ഉമേഷ് ഉണ്ടല്ലോ 🙂
sujanika | 02-Feb-08 at 1:13 pm | Permalink
നന്ദി,ഉമേഷ്…ഭൃഗു ആണു..(എനിക്കു പിഴച്ചു) .മുചുകുന്ദമോക്ഷം(ഭാഗവതപുരാണം) അതിലുമുണ്ട് ഒരു ചവിട്ടല്‍ കഥ.
പിന്നെ മഥനം ചെയ്യാത്തതു ആണു .തിര പണ്ട് ഉണ്ട്.’പാലാഴിക്കോളിരമ്പത്തിലു മൊരുപൊഴുതും സ്വാപഭംഗം…’എന്നൊക്കെ ഉണ്ട്.
നന്ദി.
പച്ചാളം | 02-Feb-08 at 4:07 pm | Permalink
ഉമേഷേട്ടാ, അഗസ്ത്യമുനിയൊന്നുമാവില്ല കടലിലെ വെള്ളം കുടിച്ചു വറ്റിച്ചത്. അഹല്യാ ഇഷ്യുവിനു ശേഷം ഇന്ദ്രന് ഡീഹൈഡ്രേഷന്‍ കൂടിട്ടുണ്ടാവണം.
ഈ സുജനിക സുജനിക എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ ഞാന്‍ കരുതി വല്ല ഐതീഹമാലയൊക്കെ പോലെ വല്ല സംഭവുമായിരിക്കുമെന്ന് 😉
ബ്ലോഗ്ഗറാണെന്ന് 11ആമത്തെ കമന്‍റ് കണ്ടപ്പോഴല്ലെ മനസിലായേ..
(ഈ പോസ്റ്റ് വായിച്ചില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ നഷ്ടം സംഭവിച്ചേനെ!)
One Swallow | 03-Feb-08 at 9:56 am | Permalink
അഞ്ചുപ്രഥമന്‍ കൂട്ടി ഊണുകഴിച്ച പ്രതീതി. സന്തോഷം. പ്രിന്റൌട്ടെടുത്തു.
കണ്ണുപറ്റാതിരിക്കാനാണോ തലക്കെട്ട് മോശമാക്കിക്കളഞ്ഞത്? (നമ്മുടെ കയ്യില്‍ തലക്കെട്ടുകള്‍ മാത്രമേയുള്ളു, അതുകൊണ്ടാണ് ട്ടൊ ഈ പ്രകോപിപ്പിയ്ക്കല്‍).
ചേനക്കാര്യം: കൊടുത്തത് തിരിച്ചു വാങ്ങാനുള്ള മടി കൊണ്ട് ആത്മഹത്യ ചെയ്ത സുകൃതത്തിലെ നായകനെ ഓര്‍ത്തു. അവിടെ ലങ്കയായിരുന്നില്ല നായിക, ഗൌതമിയായിരുന്നു. മമ്മൂട്ടിയും മനോജ് കെ. ജയനും അവരുടെ അഭിനയത്തിനു മുന്നില്‍ തോറ്റും പോയി.
കല്പക് | 09-May-09 at 9:45 am | Permalink
ജാംബവാന്റെ അച്ഛന്‍ ആരാ ?????