ഇഞ്ചിപ്പെണ്ണിന്റെ ബ്ലോഗ് ഇവന്റിനു വേണ്ടി ഡാലി എഴുതിയ കവിത എഴുതിയ കന്യാസ്ത്രീയും മലയാളത്തിലെ എഴുത്തുകാരികളും എന്ന പോസ്റ്റിലെ ചില പരാമര്‍ശങ്ങളാണു് ഈ പോസ്റ്റിനു് ആധാരം.
മനോരമത്തമ്പുരാട്ടി തന്റേടിയും പണ്ഡിതയുമായ ഒരു കവയിത്രിയായിരുന്നു. (ഷാജി എന്‍. കരുണിന്റെ “വാനപ്രസ്ഥം” എന്ന സിനിമയില്‍ സുഹാസിനി അവതരിപ്പിച്ച കഥാപാത്രം മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയില്‍ നിന്നു പ്രചോദനം കൊണ്ടതാണെന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ടു്.) ആ കാലത്തെ അതിശയിക്കുന്ന നിലപാടു് എടുത്തിട്ടുള്ള മനോരമയെ കേരളത്തിലെ ആദ്യത്തെ ഫെമിനിസ്റ്റ് എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നതില്‍ തെറ്റില്ല.
വിവാഹാഭ്യര്‍ത്ഥനയുമായി വന്ന ഒരു പാമരനെപ്പറ്റി മനോരമത്തമ്പുരാട്ടി എഴുതിയ ഒരു ശ്ലോകം പ്രസിദ്ധമാണു്.
ശ്ലോകം:
യസ്യ ഷഷ്ഠീ ചതുര്‍ത്ഥീ ച
വിഹസ്യ ച വിഹായ ച
അഹം കഥം ദ്വിതീയാ സ്യാദ്
ദ്വിതീയാ സ്യാമഹം കഥം?
അര്‍ത്ഥം:
| യസ്യ | : | ആര്‍ക്കാണോ |
| വിഹസ്യ ച വിഹായ | : | വിഹസ്യ, വിഹായ എന്നിവ |
| ഷഷ്ഠീ ച ചതുര്‍ത്ഥീ | : | ഷഷ്ഠിയും ചതുര്‍ത്ഥിയും ആകുന്നതു്, |
| അഹം കഥം ദ്വിതീയാ സ്യാത് | : | (അതു പോലെ) അഹം, കഥം എന്നിവ ദ്വിതീയയും ആകുന്നതു്, |
| അഹം കഥം ദ്വിതീയാ സ്യാം? | : | ഞാന്‍ എങ്ങനെ (അയാളുടെ) ഭാര്യ ആകും? |
അകാരാന്തങ്ങളായ നാമങ്ങള്‍ (ഉദാ: രാമഃ) ഷഷ്ഠീവിഭക്തിയില്‍ “അസ്യ” എന്നവസാനിക്കുന്നതും (ഉദാ: രാമസ്യ = രാമന്റെ) ചതുര്‍ത്ഥീവിഭക്തിയില്‍ “ആയ” എന്നവസാനിക്കുന്നതും (ഉദാ: രാമായ = രാമനു്) ദ്വിതീയയില്‍ “അം” എന്നവസാനിക്കുന്നതും (ഉദാ: രാമം = രാമനെ) സാധാരണയാണു്. ഇതു മാത്രമറിയുന്ന വിവരമില്ലാത്തവര്‍ അസ്യ, ആയ, അം എന്നിങ്ങനെ അവസാനിക്കുന്നതൊക്കെ ഷഷ്ഠിയും ചതുര്‍ത്ഥിയും ദ്വിതീയയും ഒക്കെയാണെന്നു കരുതി അബദ്ധങ്ങള്‍ വരുത്താറുണ്ടു്. തന്റെ ഭര്‍ത്താവും അത്തരത്തിലൊരാളാണെന്നാണു മനോരമ പറയുന്നതു്. ക്രിയാവിശേഷണങ്ങളായ വിഹസ്യ (അര്‍ത്ഥം: ചിരിച്ചിട്ടു്), വിഹായ (അര്‍ത്ഥം: ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടു്) എന്നിവയും സര്‍വ്വനാമമായ അഹം (അര്‍ത്ഥം: ഞാന്‍), ക്രിയാവിശേഷണമായ കഥം (അര്‍ത്ഥം: എങ്ങനെ) എന്നീ വാക്കുകള്‍ അദ്ദേഹത്തിനു് ഏതോ നാമങ്ങളുടെ ഷഷ്ഠിയും ചതുര്‍ത്ഥിയും ദ്വിതീയയും ഒക്കെ ആയി തോന്നുമത്രേ! ഞാന്‍ അങ്ങേരുടെ ഭാര്യയായി എങ്ങനെ കഴിയും എന്നാണു മനോരമ വിലപിക്കുന്നതു്!
ഈ ശ്ലോകത്തിന്റെ ഭംഗി ഇതിലെ മൂന്നാമത്തെ വരിയിലെ “അഹം കഥം ദ്വിതീയാ സ്യാത്” എന്ന നാലു വാക്കുകളെ അര്‍ത്ഥവ്യത്യാസത്തോടെ നാലാം വരിയില്‍ ക്രമം മാറ്റി “ദ്വിതീയാസ്യാമഹം കഥം” എന്നെഴുതിയതാണു്. ഇത്തരത്തിലുള്ള യമകത്തിനു് ഇതിലും ഭംഗിയുള്ള ഒരു ഉദാഹരണം ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല.
മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ സമകാലികനായിരുന്നു കവിയും തരക്കേടില്ലാത്ത സ്ത്രീലമ്പടനും ആയിരുന്ന ചേലപ്പറമ്പു നമ്പൂതിരി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചഞ്ചല്‍ച്ചില്ലീലതയ്ക്കും…, അംഭോരാശികുടുംബിനീതിലകമേ… തുടങ്ങിയ ശൃംഗാരശ്ലോകങ്ങളും, തൊണ്ണൂറു വയസ്സു വരെ കണ്ടമാനം നടന്നിട്ടു് അതിനു ശേഷം ദൈവത്തിനെ സ്തുതിക്കുകയും അതിനൊരു വിശദീകരണം കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അബ്ദാര്‍ദ്ധേന ഹരിം… എന്ന ശ്ലോകവും (ഇതിനു രാജേഷ് വര്‍മ്മ എഴുതിയ പാരഡി ഇവിടെ വായിക്കുക.) പ്രസിദ്ധങ്ങളാണു്.
മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ ചെറുപ്പകാലത്തു് ഇദ്ദേഹം വയസ്സനായിരുന്നു. എങ്കിലും ചെറുപ്പക്കാരികള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൌന്ദര്യത്തില്‍ ഭ്രമിക്കുന്നു എന്നദ്ദേഹം ധരിച്ചിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ മനോരമയുടെ മുന്നില്‍ വെച്ചു് കണ്ണാടിയില്‍ നോക്കി തലയിലെ നരച്ച മുടി പിഴുതുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോള്‍ മനോരമ അതു വഴി വന്നു. അപ്പോള്‍ ചേലപ്പറമ്പു നമ്പൂതിരി ഒരു ശ്ലോകത്തിന്റെ പകുതി ഉണ്ടാക്കിച്ചൊല്ലി:
പലിതാനി ശശാങ്കരോചിഷാം
ശകലാനീതി വിതര്ക്കയാമ്യഹംഅര്ത്ഥം:
പലിതാനി : നരച്ച മുടികള് ശശാങ്ക-രോചിഷാം : ചന്ദ്രകിരണങ്ങളുടെ ശകലാനി ഇതി : കഷണങ്ങളാണു് എന്നാണു് അഹം വിതര്‍ക്കയാമി : ഞാന്‍ സംശയിക്കുന്നതു്
അതു കേട്ടുവന്ന മനോരമത്തമ്പുരാട്ടി ശ്ലോകം ഇങ്ങനെ പൂരിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു തിരിച്ചടിച്ചു:
അത ഏവ വിതേനിരേതരാം
സുദൃശാം ലോചനപദ്മമീലനംഅര്ത്ഥം:
അതഃ ഏവ : ചുമ്മാതല്ല സുദൃശാം : സുന്ദരിമാരുടെ ലോചന-പദ്മ-മീലനം വിതേനിതേതരാം : കണ്ണുകളാകുന്ന താമരകള്‍ കൂമ്പിപ്പോകുന്നതു്!
ചന്ദ്രന്‍ പ്രകാശിക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും താമരപ്പൂക്കള്‍ കൂമ്പിപ്പോകുമല്ലോ. അതു പോലെ ഈ നമ്പൂതിരിയുടെ മോന്ത കാണുമ്പോഴേയ്ക്കും പെണ്ണുങ്ങളുടെ മുഖമൊക്കെ കൂമ്പുമെന്നു്!
കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍ മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ കവിതയെപ്പറ്റി ഇങ്ങനെ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടു്.
ശ്ലോകം:
വിദ്യാവിദഗ്ദ്ധവനിതാജനവല്ലികള്‍ക്കൊ-
രുദ്യാനമീ രുചിരകേരളഭൂവിഭാഗം
ഹൃദ്യാ മനോരമനരേശ്വരി തന്റെ സൂക്തി-
രദ്യാപി കോവിദമനസ്സു കവര്‍ന്നീടുന്നു
അര്‍ത്ഥം:
| വിദ്യാവിദഗ്ദ്ധവനിതാജനവല്ലികള്‍ക്കു് | : | വിദ്യയില്‍ വിദഗ്ദ്ധകളായ പെണ്ണുങ്ങള്‍ എന്ന വള്ളികള്‍ക്കു് |
| ഈ കേരള-ഭൂ-വിഭാഗം ഒരു ഉദ്യാനം (ആണു്) | : | കേരളം എന്ന ഈ ഭൂവിഭാഗം ഒരു പൂന്തോട്ടം ആണു്. |
| മനോരമ-നര-ഈശ്വരി തന്റെ ഹൃദ്യാ സൂക്തിഃ | : | മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ ഹൃദ്യമായ വാക്കു് |
| അദ്യ-അപി കോവിദ-മനസ്സു കവര്‍ന്നീടുന്നു | : | ഇപ്പോഴും പണ്ഡിതരുടെ മനസ്സു കവരുന്നു. |
അന്നു് എഴുതിയിരുന്ന എല്ലാവര്‍ക്കും പ്രചോദനവും പ്രോത്സാഹനവും വാരിക്കോരി കൊടുത്ത ആളായിരുന്നു കേരളവര്‍മ്മ. എങ്കിലും മനോരമ ഈ പ്രശംസ തീര്‍ച്ചയായും അര്‍ഹിച്ചിരുന്നു എന്നതു സത്യമാണു്.
ഇതുപോലെ വിനോദത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള ശ്ലോകങ്ങള്‍ സംസ്കൃതത്തില്‍ എഴുതിയിരുന്ന കവയിത്രിയായിരുന്നു മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയെങ്കില്‍, സംസ്കൃതത്തിലുള്ള കാവ്യങ്ങളുടെയും നാടകങ്ങളുടെയും രീതിയിലുള്ള കൃതികള്‍ മലയാളത്തില്‍ രചിച്ച കവയിത്രിയായിരുന്നു ഇക്കാവമ്മ. കാവ്യങ്ങള്‍ എഴുതുന്നതു പോയിട്ടു് വായിച്ചു മനസ്സിലാക്കാന്‍ തന്നെ പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്കു ബുദ്ധിമുട്ടാണു് എന്നു ധരിച്ചുവശായിരുന്ന സൂരിനമ്പൂതിരിപ്പാടിനെപ്പോലെയുള്ള പുരുഷാധിപത്യസൂകരങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഇക്കാവമ്മ തലയുയര്‍ത്തി നിന്നു. ഇക്കാവമ്മയുടെ സുഭദ്രാര്‍ജ്ജുനം നാടകം അന്നത്തെ നാടകങ്ങളുടെ സ്വഭാവത്തില്‍ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി നായികയായ സുഭദ്രയ്ക്കും വേണ്ടത്ര പ്രാധാന്യം കൊടുത്തിട്ടുള്ളതാണു്. അതിന്റെ പ്രവേശകത്തില്‍ “പെണ്ണുങ്ങള്‍ കവിത എഴുതുമോ?” എന്ന ചോദ്യത്തിനു സൂത്രധാരന്‍ കൊടുക്കുന്ന മറുപടി സുപ്രസിദ്ധമാണു്.
മല്ലാരിപ്രിയയായ ഭാമ സമരം ചെയ്തീലയോ? തേര്‍ തെളി–
ച്ചില്ലേ പണ്ടു സുഭദ്ര? പാരിതു ഭരിക്കുന്നില്ലെ വിക്ടോറിയാ?
മല്ലാക്ഷീമണികള്‍ക്കു പാടവമിവയ്ക്കെല്ലാം ഭവിച്ചീടുകില്‍
ചൊല്ലേറും കവിതയ്ക്കു മാത്രമവരാളല്ലെന്നു വന്നീടുമോ?
പക്ഷേ അന്നത്തെ പുരുഷകേസരികള്‍ക്കു് ഇത്ര നല്ല ഒരു കൃതി ഒരു പെണ്ണെഴുതിയതാണെന്നു് അംഗീകരിക്കാന്‍ വിഷമമായിരുന്നു. ആണുങ്ങളാരോ എഴുതിക്കൊടുത്തതായിരുന്നു എന്നായിരുന്നു പൊതുവേയുള്ള സംസാരം.
ഒന്നാമതായ് സുമുഖി! ബുക്കു പകുത്തെടുത്തു
നന്നായി നോക്കി നടുതൊട്ടൊടുവാക്കുവോളം
എന്നാലതിന്റെ പുതുരീതിയിലെന്മനസ്സു
മന്നാടിയാരുടെയിതെന്നൊരു ശങ്ക തോന്നി
എന്നു വെണ്മണി മഹന്‍ എഴുതിയ അഭിപ്രായത്തില്‍ ഇക്കാവമ്മയുടെ കൃതി നടുവമോ (നടുവത്തു് അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരിയോ മകനോ) ഒടുവിലോ (ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞിക്കൃഷ്ണമേനോന്‍) മന്നാടിയാരോ (ചമ്പത്തില്‍ ചാത്തുക്കുട്ടി മന്നാടിയാരോ) ആയിരിക്കും എഴുതിയതു് എന്ന ദുസ്സൂചനയുണ്ടു്.
ഇക്കാവമ്മയെ പ്രത്യക്ഷത്തില്‍ അഭിനന്ദിച്ച ഒരാള്‍ മുകളില്‍ പറഞ്ഞ കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാനായിരുന്നു. പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രശംസയിലും സ്ത്രീകള്‍ പൊതുവേ തെറ്റില്ലാതെ ഒരു വാക്യം പോലും എഴുതാന്‍ കഴിവില്ലാത്തവരാണു് എന്നൊരു സൂചനയുണ്ടു്.
ഇക്കാലത്തൊരു പെണ്ണു തെറ്റുകളകന്നുള്ളോരെഴുത്തെങ്കിലും
മുക്കാലും ശരിയാക്കിയിങ്ങെഴുതിയാലൊട്ടല്ലതാശ്ചര്യമാം
ഇക്കാണുന്നൊരു ചാരുനാടകമദുഷ്ടാക്ലിഷ്ടശബ്ദാര്‍ത്ഥമാ–
യിക്കാവമ്മ ചമച്ചതോര്‍ത്തു മുഴുകുന്നുള്ളദ്‌ഭുതാംഭോനിധൌ.
(ഇക്കാലത്തു് ഒരു പെണ്ണു് തെറ്റുകളില്ല്ലാതെ ഒരു കത്തു പോലും മുക്കാലും ശരിയാക്കി എഴുതിയാല്‍ അതു വലിയ അദ്ഭുതമാണു്. ഈ കാണുന്ന നാടകം ഒരു കുറ്റവും ഇല്ലാതെ ക്ലിഷ്ടതയില്ലാത്ത ശബ്ദവും അര്‍ത്ഥവും ചേര്‍ന്നു് ഇക്കാവമ്മ ഉണ്ടാക്കിയതു് ഓര്‍ത്തു് അദ്ഭുതക്കടലില്‍ എന്റെ മനസ്സു് മുഴുകുന്നു.)
പെണ്ണുങ്ങളുടെ അറിവിനെപ്പറ്റി കേരളവര്‍മ്മയ്ക്കും ഇത്രയേ അഭിപ്രായമുള്ളൂ എന്നര്‍ത്ഥം. എന്നാല്‍ എന്തുകൊണ്ടു് അങ്ങനെ സംഭവിച്ചു എന്നതിനെപ്പറ്റി ആരെങ്കിലും ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ എന്തോ?
അഭിനന്ദിച്ചില്ലെങ്കിലും, ഇക്കാവമ്മയെയും ഇക്കാവമ്മയെപ്പോലുള്ള മറ്റു് എഴുത്തുകാരികളെപ്പറ്റിയും തെറിക്കഥകള്‍ ഉണ്ടാക്കാന്‍ പുരുഷകേസരികള്‍ ധാരാളമുണ്ടായിരുന്നു. അവയിലൊന്നാണു് ഡാലി ആദ്യം ലിങ്കു കൊടുത്ത ഈ ലേഖനം. അതിന്റെ രണ്ടാം പേജില്‍ (ആദ്യത്തെ പേജില്‍ മുകളില്‍ക്കൊടുത്ത “മല്ലാരിപ്രിയയായ…” എന്ന ശ്ലോകം നിറയെ അക്ഷരത്തെറ്റോടു കൂടി കൊടുത്തിരിക്കുന്നു) ഈ തെറിക്കഥ വിസ്തരിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഒരു പെണ്ണു് ഇങ്ങനെ തങ്ങളോടു പറഞ്ഞല്ലോ എന്നു് ഭാവനയില്‍ കണ്ടു് സാക്ഷാല്‍ക്കാരമടയുന്ന ഏതോ പുരുഷന്റെ കൃതിയാണിതു്. ഇക്കാവമ്മയെപ്പറ്റി മാത്രമല്ല, ബാലാമണിയമ്മ, മാധവിക്കുട്ടി, സുഗതകുമാരി എന്നിവരെപ്പറ്റിയും ഈ കെട്ടുകഥ ആളുകള്‍ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടുണ്ടു്. ഈ കഥ പറഞ്ഞവരൊന്നും ആ ശ്ലോകം മുഴുവനുമായും ഉദ്ധരിച്ചു കണ്ടിട്ടുമില്ല. “കവച്ചതു മതിയോ നിനക്കു്” എന്നതു് സാധാരണ പ്രചാരത്തിലുള്ള ഒരു വൃത്തത്തിലും ഒതുങ്ങുന്നതല്ല എന്നതു് മറ്റൊരു കാര്യം.
തങ്ങളെക്കാള്‍ മികച്ചു നില്‍ക്കുന്ന സ്ത്രീകളെപ്പറ്റി അശ്ലീലകഥകള്‍ ഉണ്ടാക്കുക എന്നതു് പല പുരുഷന്മാര്‍ക്കുമുള്ള മാനസികവൈകല്യമാണു്. ഇതിന്റെ പരമകാഷ്ഠയാണു് പമ്മന്‍ എഴുതിയ “ഭ്രാന്തു്” എന്ന നോവല്‍. മേലേപ്പാട്ടു് മാധവിയമ്മയുടെ മകള്‍ അമ്മുക്കുട്ടിയുടെ കവനജീവിതത്തെയും കാമലീലകളെയും പറ്റി വര്‍ണ്ണിച്ചു് മാധവിക്കുട്ടി എന്ന എഴുത്തുകാരിയെ മലയാളം കണ്ടിട്ടുള്ള ഏറ്റവും വലിയ വ്യക്തിഹത്യയ്ക്കിരയാക്കിയ ഈ കൃതി പ്രസിദ്ധീകരിക്കാന്‍ മലയാളനാടും പിന്നെ പല പ്രസാധകരും തയ്യാറായി എന്നതു് മലയാളത്തിനു് അപമാനമാണു്.
എഴുത്തുകാരെപ്പറ്റി മാത്രമല്ല, പല തുറകളിലും മികച്ചു നില്‍ക്കുന്ന സ്ത്രീകളെപ്പറ്റി അശ്ലീലകഥകള്‍ പ്രചാരത്തിലുണ്ടു്. ഇന്ദിരാഗാന്ധിയെപ്പറ്റി എത്ര കഥകള്‍ കേട്ടിരിക്കുന്നു! വൈറ്റ് ഹൌസിനുള്ളില്‍ വെച്ചു തരവഴി കാട്ടിയ ബില്‍ ക്ലിന്റനേക്കാള്‍ ആളുകള്‍ അശ്ലീലകഥകള്‍ ഉണ്ടാക്കിയതു് ഹിലാരി ക്ലിന്റനെപ്പറ്റിയായിരുന്നു എന്നും ഇവിടെ ഓര്‍ക്കാം.
“വിദ്യാവിദഗ്ദ്ധവനിതാ…” എന്ന ശ്ലോകം ഡാലി പറഞ്ഞുതന്നതാണു്. മറന്നു പോയിരുന്ന “ഒന്നാമതായ് സുമുഖി…” എന്ന ശ്ലോകം വായനശാല സുനിലിന്റെ ഈ പോസ്റ്റില്‍ നിന്നാണു കിട്ടിയതു്. ഡാലിക്കും സുനിലിനും നന്ദി.
skumar | 28-May-08 at 5:37 am | Permalink
കാര്യമൊക്കെ ശരി ഉമേഷെ പമ്മനോടു കളി വേണ്ട കേട്ടോ , ഭ്റാന്ത്‌ എണ്റ്റെകഥയുടെ ഒരു അനുകരണമാണു അല്ലാതെ അതിനു മുന്‍പ്‌ എഴുതിയതല്ല, സെക്സ് എഴ്തുന്നവരൊക്കെ ഞരമ്പു രോഗി ആണെന്നു പറയാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്കെന്തവകാശം ഹാരോള്‍ഡ്‌ റോബിന്‍സ്‌ സെക്സ് എഴുതിയില്ലെ ഇറ്‍വിംഗ്‌ വാലസ്‌ സെക്സ് എഴുതിയില്ലെ ഇവരെക്കാള്‍ ബെട്ടറ്‍ നോവലുകള്‍ അല്ലേ പമ്മണ്റ്റെതു , പമ്മണ്റ്റെ സമരം അടിമകള്‍ അമ്മിണി അമ്മാവന്‍ തുടങ്ങിയ ക്റുതികള്‍ കൂടി വായിക്കു എന്നിട്ടു ഞരമ്പു രോഗി ആണോ എന്നു പറ, മിസ്സി ചട്ടക്കാരി ഒക്കെ ഞരമ്പു രോഗം അല്ല റിയലിസ്റ്റിക്‌ ആയ ജീവിതം മാത്റം ആണൂ കെരളവറ്‍മ്മയെക്കാളും ഉള്ളൂരിനെക്കാളൂം വള്ളത്തോളിനെ ക്കാളും ആരാധകരുള്ള ഒരു മനുഷ്യനാണു പമ്മന്‍ മരിച്ചവരെ ഞരമ്പു രോഗി എന്നു വിളിച്ചു ആക്ഷേപിക്കരുത്‌ സം സ്ക്റ്‍ തവും ശ്ളോകവും മാത്റമല്ല ജീവിതം
എസ്. കുമാര്‍,
അടിമകള്‍, ചട്ടക്കാരി തുടങ്ങിയ കൃതികള്‍ നല്ലതു തന്നെ. പക്ഷേ അവ ഭ്രാന്തിനു ന്യായീകരണമാവുന്നില്ല. “ദശാവതാരം” എന്ന പുണ്യപുരാണചലച്ചിത്രം സംവിധാനം ചെയ്തതു കൊണ്ടു മാത്രം കെ. എസ്. ഗോപാലകൃഷ്ണന്‍ സാത്വികനാകുന്നില്ലല്ലോ.
സെക്സ് എഴുതിയതിനല്ല ഞാന്‍ പമ്മനെ വിമര്‍ശിച്ചതു്, മോശമായ ഭാഷയില്‍ മാധവിക്കുട്ടിയെ ചിത്രീകരിച്ചതിനാണു്. “എന്റെ കഥ” മലയാളസാഹിത്യത്തില്‍ കോളിളക്കമുണ്ടാക്കിയ കൃതിയാണു്. അതിനെ വിമര്‍ശിച്ചു് ഒരു പുസ്തകമെഴുതുന്നതിലും തെറ്റില്ല. എങ്കിലും ഒരു വ്യക്തിയെ ഇങ്ങനെ വൃത്തികേടായി ചിത്രീകരിക്കുന്നതു് വിമര്‍ശനമര്‍ഹിക്കുന്നു.
പിന്നെ, മരിച്ചവര്‍ വിമര്‍ശനത്തിനതീതരാണെന്നും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരെ എന്തും പറയാം എന്നുമുള്ള വാദത്തോടു യോജിപ്പില്ല.
എന്തായാലും, എസ്. കുമാറിന്റെ വികാരം മനസ്സിലാക്കി ഞരമ്പുരോഗി എന്ന പ്രയോഗം പോസ്റ്റില്‍ നിന്നു നീക്കം ചെയ്യുന്നു. അതു പ്രസിദ്ധീകരിച്ച വാരികക്കാരെ പറയാതെ എഴുതിയ ആളെ മാത്രം പറയുന്നതില്‍ ഒരു കാര്യവുമില്ല.
രാജ് നീട്ടിയത്ത് | 28-May-08 at 2:03 pm | Permalink
ഹഹ മരിച്ചവരെ ഞരമ്പ് രോഗി എന്ന് വിളിച്ച് ആക്ഷേപിക്കരുതെന്ന്! മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ ഞരമ്പൊക്കെ മണ്ണടിയുമെന്നതിലാണോ ആവോ ഇത്?
രോഗശയ്യയിൽ കിടക്കുമ്പോ‍ൾ മാധവിക്കുട്ടി ഉറ്റസുഹൃത്തെന്നു കരുതിയ മലയാളനാടിന്റെ പത്രാധിപൻ എസ്.കെ നായരോട് പറഞ്ഞ ജീവിത രഹസ്യങ്ങൾ പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും കയറ്റി അശ്ലീലകൃതിയാക്കിയ മഹാനു് എന്നാൽ സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാർഡ് കൊടുത്താലോ?
തങ്ങളെക്കാള്‍ മികച്ചു നില്‍ക്കുന്ന സ്ത്രീകളെപ്പറ്റി അശ്ലീലകഥകള്‍ ഉണ്ടാക്കുക എന്നതു് പല പുരുഷന്മാര്‍ക്കുമുള്ള മാനസികവൈകല്യമാണു്. ഇതാണ് സത്യം. നല്ല ലേഖനം ഉമേഷേ.
wakaari | 28-May-08 at 2:27 pm | Permalink
പമ്മനെപ്പറ്റി പണ്ട് ബ്ലോഗില്‍ നടന്ന ചില ചര്‍ച്ചകള്‍. ഭ്രാന്ത് എപ്പോള്‍ എഴുതപ്പെട്ടു എന്നതിന് ദേവേട്ടന്‍ നല്‍‌കിയ വിശദീകരണവും വായിക്കാം.
http://komath-iringal.blogspot.com/2007/06/blog-post.html
http://parajithan.blogspot.com/2007/06/blog-post.html
ഹലോ വക്കാരീ,
വീണ്ടും കണ്ടതില്‍ വളരെ സന്തോഷം! വക്കാരി ഇപ്പോഴും ഈ ബ്ലോഗൊക്കെ വായിക്കുന്നുണ്ടോ? ലിങ്കുകള്‍ക്കു വളരെ നന്ദി.
Umesh::ഉമേഷ് | 28-May-08 at 2:52 pm | Permalink
ഇരിങ്ങലിന്റെയും പരാജിതന്റെയും പോസ്റ്റുകള്‍ ഞാന്‍ വായിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാന്‍ ഇവിടെ പറഞ്ഞതൊക്കെ നേരത്തേ തന്നെ ദേവനും പരാജിതനും വളരെ നന്നായി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ആവര്‍ത്തനത്തിനു മാപ്പു്.
പരാജിതന്റെ വാക്കുകള്‍:
“അന്യന്റെ കിടപ്പറയില്‍ ഒളിഞ്ഞു നോക്കാനുള്ള വ്യഗ്രത, സ്ത്രീകള്‍ എന്തുതരം കഴിവുകളുള്ളവരാണെങ്കിലും അവരെപ്പറ്റി താണതരം അശ്ലീലം മാത്രം പറഞ്ഞ്‌ രസിക്കല്‍ എന്നിങ്ങനെ പലതരം വൈകൃതങ്ങള്‍ മലയാളി ‘സൈക്കി’യുടെ ഭാഗമാണെന്നു മാത്രമല്ല, അവയൊക്കെ ഒരളവു വരെ സ്വീകാര്യത നേടിയിട്ടുള്ള ഒരു സമൂഹവുമാണ്‌ നമ്മുടേത്‌.”
ഇതു നേരത്തേ കണ്ടിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ഇതിന്റെ അവസാനത്തെ സെക്‍ഷന്‍ എഴുതാതെ ഇതിലേക്കൊരു ലിങ്ക് കൊടുത്തേനേ. ഇതു മലയാളിയുടെ മാത്രം സൈക്കി അല്ല എന്നൊരു വിയോജിപ്പുമുണ്ടു്.
പിന്നെ, പമ്മന്റെ ഭ്രാന്തു് മലയാളനാട്ടില്‍ 1975-77 കാലഘട്ടത്തില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിരുന്നു എന്നതു് ഉറപ്പാണു്. അതും കേരളശബ്ദത്തില്‍ ഇന്ദ്രജിത്ത് എഴുതിയിരുന്ന “എത്രയെത്ര…” എന്ന സംഭവവും ജനയുഗത്തിലെ ചില ഈടുറ്റ ലേഖനങ്ങളുമായിരുന്നു ആക്കാലത്തു കൌമാരപ്രായക്കാര്‍ കൊച്ചുപുസ്തകങ്ങളെക്കാളും ആര്‍ത്തിയോടെ ഒളിച്ചു വായിച്ചിരുന്നതു്.
(ശൈലി കണ്ടിട്ടു് എസ്. കുമാര്‍ തന്നെയാണു് ഇരിങ്ങലിന്റെ പോസ്റ്റിലെ അനോണി എന്നു തോന്നുന്നല്ലോ)
wakaari | 28-May-08 at 3:44 pm | Permalink
ഓഫ്:
ഉമേഷ്‌ജീ, നെറ്റുണ്ടോ, നൈറ്റുണ്ടോ, ഞാനുണ്ട് 🙂
ഭൂമിപുത്രി | 28-May-08 at 7:39 pm | Permalink
ഉമേഷ് തന്ന ഈ വിവരങ്ങള്‍ക്ക് ഒരുപാട് നന്ദി.
മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയെപ്പറ്റി അറിയുന്നത് തന്നെ ഡാലി എഴുതിയപ്പോളാണ്‍
ഡാലി | 28-May-08 at 8:21 pm | Permalink
വാനപ്രസ്ഥത്തിലെ സുഹാസിനി കഥാപാത്രം ഒരാസാധ്യ കഥാപാത്രമായിരുന്നു. പുരുഷനെ ‘വെറും‘ പുരുഷന്‍ മാത്രമായി കണ്ട ഒരു ഒരു സ്ത്രീ കഥാപാത്രം അതാണെന്നൂ തോന്നുന്നു. സുഹാസിനി അതു് നന്നായി ചെയ്തീട്ടുണ്ടു്. (സിനിമ പക്ഷേ കൂഞ്ഞിക്കുട്ടന്റെ ഭാഗത്തു് നിന്നു് കാണാനാണു് മിക്കവരും ഇഷ്ടപ്പെടുക). മനോരമയ്ക്കാണെങ്കില്‍ തന്റെ പുരുഷന്‍ ‘വെറും‘ പുരുഷനായി എന്ന തോന്നലാണെന്നു തോന്നുന്നു.
ഇക്കാവമ്മയുടെ ശ്ലോകം വനിതാലോകത്തിനു വേണ്ടി ഒന്നു മാറ്റി എഴുതി അതിന്റെ ‘ശ്ലോഗന്‍‘ ആക്കി ഇടണം
മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ ക്രൂരന്മരും, തെമ്മാടികളും, സ്വേച്ഛാധിപതികളും പുണ്യവാളന്മാരാകുമെന്നറിഞ്ഞില്ല.ഹിറ്റ്ലറെ കുറീച്ചോരക്ഷരം മിണ്ടിപ്പോകാരുതു്‌.
ethiran kathiravan | 29-May-08 at 2:52 am | Permalink
ഇക്കാവമ്മ സ്ത്രീകളെ കളിയാക്കുകയോ തരംതാഴ്ത്തുകയോ ചെയ്യുന്ന പുരുഷന്മാരെ ധൈര്യപൂര്‍വ്വം നേരിട്ടിരുന്നു. “അരുതരുതതിസഖ്യം സ്ത്രീകളോടൊട്ടുമാകാ” എന്ന ഒരു സമസ്യ പെണ്ണുങ്ങള്‍ വഞ്ചകികളും സാമര്‍ത്ഥ്യക്കാരികളും ആണേന്ന തരത്തില്‍ പൂരിപ്പിച്ച ഒരു കവിയ്ക്കു കൊടുത്ത മറുപടി ഇങ്ങനെ:
“അരുതരുതൊരുനാളും നിന്ദയീ സ്ത്രീജനത്തില്‍-
പ്പുരുഷരിലഖിലര്‍ക്കും സല്‍ഗുണം സിദ്ധമാമോ?
കരുതുകിലതിമാത്രം ദുഷ്ടരത്രേ പുമാന്മാര്‍
വരനെ വിപിനദേശേ ഭൈമിതാനോ ചതിച്ചു?”
(ദമയന്തിയല്ലല്ലൊ കാട്ടില്‍വച്ച് നളനെ ചതിച്ചത് എന്ന്).
“വന്‍ കാട്ടില്‍ സ്സന്ത്യജിച്ചാന്‍ രഘുകുലവരനാം രാമചന്ദ്രന്‍ വിശങ്കം
തങ്കല്‍ പ്രേമം പെരുക്കും ജനകനൃപതിതന്‍ പുത്രിയാം സീത തന്നെ;
തങ്കാര്യം കൈവരുത്താന്‍ ശിവശിവ! മടിയില്ലെന്തു ചെയ്‌വാനുമിന്നീ-
വങ്കന്മാരോടു സഖ്യം, പറക, തരുണിമാര്‍ക്കെങ്ങനേ സംഭവിക്കും?”
(തന്‍ കാര്യം കാണാന്‍ സീതയെ കാട്ടിലുപേക്ഷിച്ച ശ്രീരാമനെപ്പ്പോലെത്ത വങ്കന്മാരുമായി എങ്ങനെ സഖ്യം…).
ശ്രീരാമനെ പ്രതിക്കൂട്ടിലാക്കാന്‍ അന്ന് പെണ്ണുങ്ങള്‍ ഒരുമ്പെടുന്നത് സാഹസം.
വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍ ഇക്കാവമ്മയെ പ്രകീര്‍ത്തിച്ച് വീണ്ടൂം എഴുതി:
“ഇക്കാലമിന്ദുമുഖിമാര്‍ പലരും കവിത്വ-
വക്കാണമാര്‍ന്നു മരുവുന്നു; തദേതദാസ്താം;
ഇക്കാവുപണ്ഡിത പരം മകരന്ദധാരാ-
ധിക്കാരിവാങ്മധുരി മാധുരി മാനനീയാ.”
Umesh::ഉമേഷ് | 29-May-08 at 4:05 am | Permalink
വളരെ നന്ദി, എതിരന്‍ കതിരവനേ! വായിച്ചപ്പോള്‍ ഉള്ളൂരിന്റെ കേരളസാഹിത്യചരിത്രത്തില്‍ ഈ പദ്യങ്ങള്‍ വായിച്ചതു് ഓര്‍മ്മവന്നു.
ഞാന്‍ ഈ വിവരങ്ങള്‍ കൂടി പോസ്റ്റില്‍ ചേര്‍ത്തോട്ടേ? മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയെപ്പറ്റിയും ഇക്കാവമ്മയെപ്പറ്റിയും കൂടുതല്‍ വിവരങ്ങള്‍ അറിയാമെങ്കില്‍ ദയവായി അറിയിക്കുക.
skumar | 29-May-08 at 5:40 am | Permalink
ഈ ഉമേഷിനു ഒന്നും അറിയില്ല ദശാവതാരം സം വിധാനം ചെയ്ത കേ എസ് ഗോപാലക്രീഷ്ണന്‍ ഒരു തമിഴന്‍ ആണു ആ ഗോപാല ക്രിഷ്ണനല്ല നമ്മുടെ ടീ ജീ രവി അനശ്വരനാക്കിയ കരിനാഗം പിടികിട്ടാപ്പുള്ളീ തുടങ്ങിയ ക്ളാസിക്കുകള്‍ ഉണ്ടാക്കിയ കെ എസ് സര്‍. ഇങ്ങേര്‍ തിരുവനന്തപുരം കാരന്‍ മറ്റേ ആള്‍ തനി തമിഴന്‍ നെറ്റി നിറയെ ചന്ദനം വാരി പൂശിയ ഒരാള്‍.
ടീ ജീ രവി താന്‍ അഭിനയിച്ച കരിനാഗം എന്ന സിനിമ കാണാന്‍ ത്ര്‍ശൂറ്‍ രാഗത്തില്‍ ഫാമിലി ആയി പോയി ,പുള്ളിക്കാരന്‍ അറിഞ്ഞില്ല തണ്റ്റെ അതേ തലമുടി ഒക്കെയുള്ള ഒരാളിനെ കൊണ്ടു ബിറ്റു അഭിനയിപ്പിച്ചു ചേര്‍ത്തിട്ടുണ്ടെന്നു , ഭാര്യ എന്തു പ്രതികരിച്ചു എന്നു ടീ ജീ രവി എഴുതിയിട്ടുണ്ട്‌ അങ്ങിനെയാണു ടീ ജീ രവി അടയാളങ്ങള്‍ പോലെയുള്ള പടങ്ങള്‍ അഭിനയിച്ചാല്‍ മതി എന്നു നിശ്ചയിച്ചത്‌. സത്യം പറയാമല്ലോ ഒരു കള്ളു ഷാപ്പു കാരക്ടര്‍ അഭിനയിക്കാന്‍ ടീ ജീ രവി അല്ലാതെ വേറെ ആരുമില്ല , പാവം ക്രൂരന്‍ ആണു ടീ ജീ രവിയുടെ ക്ളാസിക്കു അഭിനയം (മുറിച്ചു മാറ്റാതെ കണ്ടവര്‍ ഭാഗ്യവാന്‍മാര്‍)
ഭ്രാന്ത് മാധവിക്കുട്ടി എസ് കേ നായരോടു പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ എസ് കേ പമ്മനു പറഞ്ഞു കൊടുത്തു എഴുതിച്ചു എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അവിശ്വസനീയം രണ്ടു നോവലും വായിക്കൂ ക്രാഫ്റ്റ്‌ നോക്കൂ ചാപ്റ്ററിണ്റ്റെ അവതരണം നോക്കൂ ഔട്‌ ലൈന്‍ സ്റ്റോറി നമ്മല്‍ പരീക്ഷക്കെഴുതുന്നതുപോലെ ആണു പമ്മന്‍ എണ്റ്റെ കഥയില്‍ നിന്നും ഭ്രാന്ത് ഉണ്ടാക്കിയത്‌ എന്നു മനസ്സിലാകും കറണ്റ്റു ബുക്സ്‌ ത്രിശൂറ്‍ നേരത്തെ എണ്റ്റെ കഥ പ്രസിധീകരിച്ചിരുന്നു.
മാധവിക്കുട്ടി നല്ല സാഹിത്യം എഴുതിയിട്ടുണ്ടാകാം പക്ഷെ വ്യക്തി ജീവിതത്തില്‍ പമ്മനാണു കൂടുതല്‍ സദാചാരം പുലര്‍ത്തിയതെന്നാണു എനിക്കു രണ്ടുപേരുടെയും ആത്മകഥകള്‍ വായിച്ചു തോന്നിയിട്ടുള്ളത്‌ ഭ്രന്ത്‌ ആണു മുന്നെ എഴുതിയതെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ എണ്റ്റെ കഥ ഭ്രാന്തിണ്റ്റെ അനുകരണം ആണെന്നു പറയേണ്ടിവരും , ഹോസ്റ്റല്‍ ജീവിതം സൂചനകളില്‍ നിന്നും വേറെ ഒരു ആംഗിളില്‍ പമ്മന്‍ എഴുതി , ഇതൊന്നും എസ് കേ നായര്‍ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു എഴുതിച്ചു എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ലോജിക്കില്ല മാഷേ
ഹഹഹ… അപ്പോള്‍ അങ്ങനെയാണു കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പു്, അല്ലേ? ഏതായാലും കെ. എസ്. ഗോപാലകൃഷ്ണനെപ്പറ്റിയുള്ള ഒരു വലിയ അബദ്ധധാരണ മാറിക്കിട്ടി. വളരെ നന്ദി.
കെ. ആര്‍. വിജയയുമായുള്ള ഒരു അഭിമുഖത്തില്‍ അവര്‍ തന്റെ ആദ്യത്തെ ചിത്രവും നൂറാമത്തെ ചിത്രവും സംവിധാനം ചെയ്തതു ശ്രീ കെ. എസ്. ഗോപാലകൃഷ്ണനാണെന്നു് അഭിമാനപുരസ്സരം പറഞ്ഞതു കേട്ടു ഞാന്‍ മൂക്കത്തു വിരല്‍ വെച്ചിട്ടുണ്ടു്.
അബദ്ധധാരണകളില്‍ ഇടാന്‍ ഒന്നു കൂടി ആയി 🙂
“എന്റെ കഥ”യ്ക്കു ശേഷമാണു് “ഭ്രാന്തു്” എന്നാണു് എനിക്കും തോന്നുന്നതു്. പക്ഷേ, അതിന്റെ ക്രാഫ്റ്റും അവതരണവുമൊക്കെ പറയാതിരിക്കുകയാണു ഭേദം.
വെള്ളെഴുത്ത് | 29-May-08 at 1:31 pm | Permalink
മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ ശ്ലോകങ്ങള്‍ ആദ്യമായാണു കാണുന്നത്. ഇക്കാവമ്മയേക്കാള്‍ ബുദ്ധിപരമായ ഔന്നത്യം മനോരമയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നില്ലേ എന്നു സംശയം. (മനോരമയുടെ ഇവിടെ കൊടുത്ത ആദ്യ ശ്ലോകവും ഇക്കാവമ്മയുടെ പറഞ്ഞു പഴകിയ ആ തേര്‍തെളിക്കല്‍ ശ്ലോകവും വച്ചാണു താരതമ്യം! രണ്ടുപേരെയും തീരെ വായിക്കാത്ത ഒരാളുടെ സംശയമായതുകൊണ്ട് ശരിതന്നെയായിരിക്കും!) സി പി അച്യുതമേനോന്‍ ഇക്കാവമ്മയുടെ സുഭദ്രാര്‍ജ്ജുനത്തെപ്പറ്റി നിരൂപണം എഴുതിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു, രസികരഞ്ജിനിയില്‍. ഇക്കാവമ്മയുടെതെന്നു പറയുന്ന അശ്ലീലശ്ലോകത്തിനു വല്ല വിമോചനദൌത്യവുമുണ്ടോ? അതിലെ ചോദ്യവും ഉത്തരവും രസിപ്പിക്കുന്നതു കൊണ്ടാണിപ്പോഴും അതു നാം വീണ്ടും വീണ്ടും എടുത്തലക്കുന്നത് . അപ്പോള്‍ കവനത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഇക്കാവമ്മയുടെ ഉത്തരം കേട്ടു പുരുഷകേസരികള്‍ തോറ്റു മടങ്ങി എന്നൊക്കെയുള്ളത് വെറും ആഗ്രഹമാണ് പുരുഷകേസരികള്‍ തന്നെ സ്വയം രസിക്കാന്‍ (ഒരു സ്ത്രീയെ വച്ച്) നിര്‍മ്മിച്ചതാവാനേ സാദ്ധ്യതയുള്ളൂ. കാളിദാസന്‍ എഴുതിയതായും പ്രചരിക്കുന്നുണ്ട് ഇത്തരം അശ്ലീലശ്ലോകങ്ങള്‍.
ഓഫ് :
ഹിലാരിപ്പറ്റിയുണ്ടെന്നു പറയപ്പെടുന്ന ഒരു കഥയും കേട്ടിട്ടില്ല. 🙁
ഭൂമിപുത്രി | 29-May-08 at 1:47 pm | Permalink
for tracking..
എന്നാല്‍പ്പിന്നെ ഓറ്മ്മവന്ന ഇതുകൂ‍ടി-മാധവിക്കുട്ടിയും മകനും എസ്.കെ.നായരുടെ ഓഫീസിനു മുന്‍പില്‍ച്ചെന്നു
മൂന്നുപീടി മണ്ണെടുത്തെറിഞ്ഞ് ശപിച്ചതാണ്‍,പിന്നീട്
അങ്ങേറ്ക്കുണ്ടായ നാശങ്ങള്‍ക്ക് കാരണമെന്നു മാധവിക്കുട്ടി
പറഞ്ഞതു കുറച്ചുകാലം മുന്‍പായിരുന്നു.
ethiran kathiravan | 29-May-08 at 4:24 pm | Permalink
skumar;
“ente katha” is fiction, not maadhavikkuTTi’s aathmakatha. Her morality is not what is depicted there. You have been fooled and you are not alone.
skumar | 31-May-08 at 6:26 am | Permalink
ഇക്കാവമ്മയും മനോരമതമ്പുരാട്ടിയും അവരുടെ സംസ്ക്ര്‍ത ശ്ളൊകവും പ്രതി പാദിക്കാന്‍ ഉമേഷ് എഴുതിയ ഈ ടോപ്പിക്കില്‍ ഒരു ചെറിയ റിമാര്‍ക്കിനെ തുടര്‍ ന്നു ഹാര്‍ഡ്‌ കോര്‍ പമ്മന്‍ ഫാനായ ഞാന്‍ കടന്നു കൂടി വഴി തിരിഛ്‌കു വിട്ടു എന്നു ഒരു അത്മ നിന്ദ തോന്നുന്നു. പക്ഷെ മാധവികുട്ടിയുടെ എണ്റ്റെ കഥ വായിച്ചിട്ടൊന്നുമല്ല അവരെ പറ്റി മൊറലില്‍റ്റി കമ്പാരിസണ്‍ പറയാന്‍ കാരണം പമ്മന്‍ എണ്റ്റെ കഥയെ അനുകരിച്ചായാലും അല്ലാതെ ആയാലും വ്യ്ക്തമായും മനസ്സിലാക്കുന്ന രീതിയില്‍ നോവല്‍ എഴുതിയത്‌ തെറ്റു തന്നെ ആണൂ , എസ് കേ നായര്‍ സെക്സു ഉള്ള ഒരു സാധനം ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോള്‍ എഴുതി എന്നാണു പമ്മന്‍ അതെ പറ്റി പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്‌. പക്ഷെ എണ്റ്റെ വാദം ഒരു വഷളനോ ഭ്രാന്തോ വച്ചു പമ്മനെ വിലയിരുത്തരുതു,അയാളുടെ മൌലികത നോക്കണം എന്നാണു മൌലികതയുടേ കാര്യത്തില്‍ മാധവിക്കുട്ടി പമ്മനെക്കാള്‍ മികച്ചു നില്‍ക്കുന്നു അവസാന ക്ര്‍തിയായ വണ്ടിക്കാളകള്‍ ഒഴിച്ചാല്‍ ഇവക്കൊന്നും ലോക സാഹിത്യത്തിണ്റ്റെ സ്വാധീനമോ അനുകരണമോ പറയാന്‍ കഴിയില്ല നീര്‍ മാതളം പൂത്ത കാലം , ചന്ദന മരങ്ങള്‍ ഒക്കെ ഇംഗ്ളീഷില്‍ എഴുതിയിരുന്നു എങ്കില്‍ അവര്‍ക്കു പുലിറ്റ്സറും ബുക്കറും ഒക്കെ കിട്ടിയേനേ. പമ്മനു അത്ര വലിയ ഭാഷാ ശൈലി ഇല്ല ഒരു കൊല്ലം കാരണ്റ്റെ സാധാരണ ഭാഷ , സാധാരണ സംഭവങ്ങള്‍ , താഴ്ചയില്‍ നിന്നും ബൈ ഹൂക്‌ ഓര്‍ ക്രൂക്ക്‌ ഉയരുന്ന സ്ത്രീകളെ ഉപയോഗിച്ചു വലിച്ചെറിയുന്ന സ്വാര്‍ഥരായ നായകര്‍ , ഈ രണ്ടു പേരുടെയും എല്ലാ ക്ര്‍തികളും വായിച്ചിട്ടുണ്ട്‌ രണ്ടുപേരും അശ്ളീലം എന്നു മുദ്ര കുത്തി വേട്ടയാടപ്പെട്ടവര്‍ ആണു. സെക്സ് ഒരു പാപമല്ല അതിനെ പറ്റി എഴുതുന്നതും പാപമല്ല തോട്ടക്കാട്ടെ കവനീ മണീ കവക്കൂ എന്നെഴുതിയ അതേ രസികത്തരമെ പമ്മനും എഴുതിയിട്ടുള്ളു.
P.C.Madhuraj | 01-Jun-08 at 3:45 am | Permalink
ഉമേഷ്,
പല ശാഖകളുള്ള പോസ്റ്റ്.കമന്റ്റ് എഴുതാതിരിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.രണ്ടുമൂന്നു കാര്യങ്ങള്‍:
1. ദ്വിതീയാ സ്യാം എന്നാണ് വേണ്ടത്- സ്യാം എന്നു ‘അസ്’ ധാതുവിന്റെ വിധിലിങ്, ഉത്തമപുരുഷന്‍ ഏകവചനം.
2. മനോരമത്തമ്പുരാട്ടി തന്റെ ഭര്‍ത്തൃപദം കാംക്ഷിച്ച ഒരു അപണ്ഡിതനെപ്പറ്റി അഭിപ്രായം പറഞ്ഞതായിട്ടാ‍ണ് ഇതിനെപ്പറ്റി കേട്ടിട്ടുള്ളത്. നേരിട്ടുള്ള പരിഹാസമെന്നു സൂചന ഒരു പദത്തിലുമില്ല.
3.പാണിനീയം അഭ്യസിക്കാന്‍ പല പദ്ധതികളും ഭാരതത്തില്‍ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നു. ‘പ്രൌഢമനോരമാ’ എന്ന വ്യാഖ്യാനത്തെ ആശ്രയിച്ചു അഷ്ടാദ്ധ്യായി പഠിപ്പിക്കാന്‍ ഇവര്‍ക്കുണ്ടായിരുന്ന നിഷ്ണാതത്വംകാരണം, തിരുവിതാംകൂറില്‍ (ടിപ്പുവിന്റെ പടയോട്ടക്കാലത്ത്) താമസിച്ചിരുന്നകാലത്ത് കിട്ടിയതാണ് ‘മനോരമത്തമ്പുരാട്ടി’ എന്നപേര്‍ എന്നും കേട്ടിട്ടുണ്ട്.
-പി.സി.മധുരാജ്
Umesh::ഉമേഷ് | 01-Jun-08 at 2:36 pm | Permalink
എന്നോടു പലരും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടു്:
“ശ്ലോകങ്ങള്‍ എഴുതുമ്പോള്‍ വെറുതേ അതിന്റെ അര്‍ത്ഥം എഴുതിയാല്‍ പോരേ? എന്തിനാണു് ഇങ്ങനെ പദാനുപദമായ അര്‍ത്ഥം എഴുതുന്നതു്?”
ഉത്തരം രണ്ടാണു്.
ഒന്നു്, ബ്ലോഗില്‍ സ്ഥലം ഇഷ്ടം പോലെയുള്ളതുകൊണ്ടു് ഇതെഴുതാന്‍ സാധിക്കും. പുസ്തകത്തിലോ വാരികയിലോ ആണെങ്കില്‍ എഡിറ്റര്‍ ഇതൊക്കെ വെട്ടി ദൂരെക്കളയും. അതിനാല്‍ പില്‍ക്കാലത്തേയ്ക്കു് ഒരു റെഫറന്‍സായി വിശദമായ അര്‍ത്ഥം കൊടുക്കുന്നതു നന്നായിരിക്കും.
രണ്ടു്, സംസ്കൃതം ഒരിക്കലും പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഞാന്‍ ഇതില്‍ പലതും മനസ്സിലാക്കിയതു ശരിയാണോ എന്നു് ഒരു പിടിയുമില്ല. ഇങ്ങനെ വേര്‍തിരിച്ചെഴുതിയാലേ അറിവുള്ളവര്‍ക്കു തെറ്റു തിരുത്തിത്തരാന്‍ പറ്റൂ.
ഇവിടെ മാത്രമല്ല. ഭാരതീയഗണിതത്തെപ്പറ്റി എഴുതുമ്പോഴാണു് ഇതു കൂടുതല്‍ പ്രസക്തം. അറിയാത്ത ഭാഷയില്‍ അറിയാത്ത ശാസ്ത്രത്തെപ്പറ്റി എഴുതിയ കാര്യത്തിന്റെ അര്‍ത്ഥമാണു് എഴുതാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതു്. തെറ്റുണ്ടെങ്കില്‍ അറിവുള്ള ആരെങ്കിലും തിരുത്തിത്തരും എന്ന പ്രതീക്ഷ ഇത്ര വിശദമായി എഴുതുമ്പോള്‍ എപ്പോഴുമുണ്ടു്.
പലപ്പോഴും ഈ പ്രതീക്ഷയ്ക്കു ഗുണമുണ്ടാകാറില്ല. മധുരാജിനെപ്പോലുള്ളവര്‍ക്കു് എന്റെ പോസ്റ്റുകള്‍ വായിക്കാന്‍ സമയം കിട്ടാറില്ല എന്നതാണു കാരണം. പക്ഷേ, വല്ലപ്പോഴും അങ്ങനെയുള്ളവര്‍ തരുന്ന ഈ വിധത്തിലുള്ള അറിവുകള്‍ക്കു് വളരെ നന്ദിയുണ്ടു്.
“യസ്യ ഷഷ്ഠീ” എന്ന ശ്ലോകം അര്‍ത്ഥം പറയാതെയാണു ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുള്ളതു്. അര്‍ത്ഥം മനസ്സിലാക്കിയപ്പോള്‍ “ദ്വിതീയാസ്യാം” ഒരു കീറാമുട്ടിയായിരുന്നു. ദ്വിതീയാ+അസ്യാം എന്നു ഞാന്‍ അര്‍ത്ഥം മനസ്സിലാക്കിയതു് തെറ്റാണു്. “അസ്യാം” എന്നതു് “ഇയം” എന്നതിന്റെ സപ്തമിയാണു്. “ഇവളില്‍” എന്നര്‍ത്ഥം. “ഇവനില്‍” എന്ന അര്‍ത്ഥം വരണമെങ്കില്‍ “അസ്മിന്‍” എന്നു വരണം.
മധുരാജ് പറഞ്ഞതുപോലെ “സ്യാം” എന്നതു് അസ് (ആകുക, ഭവിക്കുക എന്നൊക്കെ അര്‍ത്ഥം. വര്‍ത്തമാനകാലത്തില്‍ അസ്തി എന്നും അസി എന്നും അസ്മി എന്നും ലോട്ടില്‍ അസ്തു എന്നും ആകുന്ന ക്രിയ തന്നെ) എന്ന ക്രിയയുടെ വിധിലിങ് (ഉത്തമപുരുഷന്‍ – ഏകവചനം) രൂപമാണു്. “(ഞാന്‍) ആകുകയോ” എന്നോ മറ്റോ വേണമെങ്കില്‍ അര്‍ത്ഥം പറയാം.
വിധി, നിമന്ത്രണം, ആമന്ത്രണം, അധീഷ്ടം, സമ്പ്രശ്നം, പ്രാര്‍ത്ഥന എന്നിവ സൂചിപ്പിക്കാനാണു് വിധിലിങ് രൂപം ഉപയോഗിക്കുക.
മധുരാജിനു വളരെ വളരെ നന്ദി. പോസ്റ്റില്‍ അര്‍ത്ഥം ശരിയാക്കി എഴുതാം.
മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയെപ്പറ്റി മധുരാജ് പറഞ്ഞ കഥയാണു് ഒന്നുകൂടി യുക്തം. അതും തിരുത്താം. ഇനി, ആ മനുഷ്യനെത്തന്നെയാണോ അവസാനം മനോരമ കല്യാണം കഴിച്ചതു്?
മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ യഥാര്‍ത്ഥ പേരു് അറിയാമോ? പ്രൌഢമനോരമയുമായി ചേര്‍ത്തുള്ള കഥ ആദ്യമായി കേള്‍ക്കുകയാണു്.
P.C.Madhuraj | 02-Jun-08 at 4:57 am | Permalink
ഉമേഷ്,
എന്റെ കമന്റിനു ഉമേഷ് പ്രതികരിച്ചതു വായിക്കുന്നവര്‍ക്കു തോന്നാന്‍ സാധ്യതയുള്ളത്ര വിവരത്തിന്റെ നൂറിലൊരംശം എനിക്കില്ല.
എന്റെ കേട്ടറിവുകള്‍ക്കു ആധികാരികത നിശ്ചയിക്കുന്നതെങ്ങനെ എന്നും അറിയുന്നില്ല. പുസ്തകങ്ങള്‍ തപ്പിയെടുത്തു വായിച്ചു സ്ഥിരീകരിച്ചേ എഴുതാവൂ എന്നൊരു തോന്നല്‍ സ്ഥാ‍യിയായി മനസ്സിലുള്ളതുകൊണ്ടും, ആ വിഷയത്തില്‍ ഉമേഷിന്റെ പരിശ്രമശാലിത്വത്തെ ദൂരെനിന്നു തൊഴുകയല്ലാതെ ,ആ ഗുണം സ്വാംശീകരിക്കാന്‍ സാധിച്ചിട്ടില്ലാത്തതുകൊണ്ടും കൃത്യത വേണ്ട ലേഖനം എഴുതാതെകഴിക്കാറാണ് പതിവ്.
കേട്ടറിവ്:ഇവര്‍ രണ്ട് വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നു. ബേപ്പൂര്‍ കോവിലകത്തെ രാമവര്‍മ്മത്തമ്പുരാനായിരുന്നു അവരുടെ ആദ്യഭര്‍ത്താവ്.പിന്നെ പാക്കത്ത് ഭട്ടതിരിയും. അപ്പോള്‍ അന്ന് (1780 കളിലല്ലേ ടിപ്പൂവിന്റെ ആക്രമണം?)വിധവാവിവാഹമുണ്ടായിരുന്നുവോ, അതു പിന്നീടു വന്നതല്ലേ എന്നൊക്കെ ചോദ്യം വരാം.അനാ(ദുരാ)ചാരങ്ങളെപ്പറ്റി എഴുതിപ്രചരിപ്പിക്കപ്പെട്ട(ഉകൊണ്ടിരിക്കുന്ന) കാര്യങ്ങള്‍ യാഥാര്‍ഥ്യബോധത്തിനുപകരം മറ്റെന്തോ ലക്ഷ്യംവച്ചാ‍ണെന്നു എന്റെ അല്‍പബുദ്ധിയില്‍ തോന്നാറുണ്ട്.
മധുരാജിന്റെ പല വീക്ഷണങ്ങളും എനിക്കു ചിന്താക്കുഴപ്പമുണ്ടാക്കുന്നു. വിധവാവിവാഹം ബ്രാഹ്മണര്‍ക്കിടയിലല്ലാതെ എന്നെങ്കിലും കേരളത്തില്‍ നിഷിദ്ധമായിരുന്നോ? മരുമക്കത്തായം അനുഷ്ഠിച്ചിരുന്ന നായര്‍ സ്ത്രീകളും തമ്പുരാട്ടികളുമൊക്കെ ഭര്‍ത്താവിനെ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടു വേറേ കല്യാണം കഴിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു, വിധവാവിവാഹത്തിന്റെ കാര്യം പറയേണ്ടല്ലോ.
ബ്രാഹ്മണരുടെ ഇടയിലാണു വിധവകള്‍ക്കു കഷ്ടപ്പാടുണ്ടായിരുന്നതു്. കേരളത്തിനു വെളിയിലും വിധവകള്‍ക്കു കഷ്ടപ്പാടുള്ള പല ജാതികളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഡാലിയുടെ പോസ്റ്റ് കണ്ടു.’അഗ്രെസ്സീവ് ഫെമിനിസം’ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റുന്ന പാ(പേ)ക്കിങ്ങ് ആണ്. അങ്ങനെ ഒരു പാക്കേജ് ഇല്ലാത്ത കൃതികള്‍ അതതു വിഷയത്തില്‍ താല്പര്യമുള്ളവര്‍ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടാവും.ഇത്തരംകൃതികള്‍എഴുതുന്നവര്‍ മുഖ്യധാരാമാദ്ധ്യമങ്ങളാല്‍ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ പോകുന്നത് പുസ്തകത്തിന്റെ പ്രചാരം പ്രസാധകന്‍ എന്ന വ്യാപാരിയുടെ ആവശ്യമായതുകൊണ്ടാവണം.പാക്കെറ്റിന്റെ ഭങ്ഗികൂട്ടുന്നതു വ്യ്യാപാരബുദ്ധി ഇല്ലാത്തവര്‍ക്കു ‘ലോജിക്കല്‍’അല്ലല്ലോ. വര്‍ണ്ണക്കടലാസില്‍ പൊതിയാത്ത പുസ്തകങ്ങള്‍ എഴുതിയ എഴുത്തുകാരികള്‍ ഇനിയുമെത്രയോ ഉണ്ട്.
ഇതു കാര്യമായി ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. ഡാലിയുടെ ഏതു പോസ്റ്റ്?
….അധികമായോ?
മധുരാജ്
ഏയ്, ഇല്ല. ഇവിടെ ഒന്നും അധികമാവില്ല. നന്ദി.
ഉപാസന | Upasana | 07-Jun-08 at 9:27 am | Permalink
പ്രിയ ഉമേഷ് ഭായ്,
പോസ്റ്റുകള്‍ വായിക്കാരുണ്ട്.
കമന്റുന്നത് ആദ്യമായാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
പത്ത് വരെ സംസ്കൃതം പഠിച്ചിട്ടുള്ളത് കൊണ്ട് അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ മനസിലാക്കാന്‍ സാധിക്കും.
പിന്നെ കെ.എസ് ഗോപാലകൃഷ്ണന്റെ കാര്യത്തില്‍ ഭായിയുടെ അഭിപ്രായം കേട്ടപ്പോ തന്നെ തോന്നിയിരുന്നു ഭായിക്ക് പരസ്പരം ആളെ മാറിയതാണെന്ന്.
കമല്‍ഹാസന്‍ അത് ചെയ്യുമോ..? 🙂
എന്നാലും എന്റെ ഉപാസനേ,
ഞാന്‍ പറഞ്ഞ “ദശാവതാരം” കമലാഹാസന്റെ പുതിയ സിനിമയല്ല; മൂന്നാലു പതിറ്റാണ്ടു മുമ്പു് തമിഴില്‍ ഉണ്ടായ ഒരു പുണ്യപുരാണചിത്രമാണു്. സാക്ഷാല്‍ മഹാവിഷ്ണുവിന്റെ പത്തു് അവതാരങ്ങളെപ്പറ്റി. (പുതിയ ദശാവതാരം കമലാഹാസന്‍ പത്തു വേഷങ്ങളില്‍ അഭിനയിക്കുന്ന സാധനമാണെന്നാണു കേട്ടതു്.) അതിന്റെ സംവിധായകനും ഒരു കെ. എസ്. ഗോപാലകൃഷ്ണനായിരുന്നു. അതാണു എനിക്കു തെറ്റുപറ്റിയതു്. ഏതായാലും എസ്. കുമാര്‍ അതു തിരുത്തിത്തന്നു.
ഇഞ്ചിയുടെ ഈവന്റിനോടനുബന്ധിച്ച് വായിക്കാന്‍ പറ്റിയ നല്ല പോസ്റ്റുകളില്‍ ഒന്ന്.
ആശംസകള്‍.
🙂
എന്നും സ്നേഹത്തോടെ
ഉപാസന
ഓ. ടോ: മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയെപ്പറ്റി കൂടുതലൊന്നും അറിയില്ല എന്നത് സൂചിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് തന്നെ പറയട്ടെ “വാനപ്രസ്ഥം” ത്തില്‍ സുഹാസിനി അവതരിപ്പിച്ച കഥാപാത്രത്തിന് “കുറിയേടത്ത് താത്രി” യോടാണ് സാദൃശ്യമെന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു. .
Agnisaxi enna cinimayile antharjjanathilum “thathri” yude chhaya aaNe enikk thOnnunnathe.
വാനപ്രസ്ഥത്തിലെ സുഹാസിനി കഥകളിവേഷത്തില്‍ത്തന്നെ തന്നെ വന്നു പ്രാപിക്കാന്‍ കുഞ്ഞിക്കുട്ടനോടു പറയുന്ന രംഗത്തില്‍ കുറിയേടത്തു താത്രിയോടു സാദൃശ്യമുണ്ടു്. വേറേ എങ്ങും ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല. മനോരമത്തമ്പുരാട്ടിയോടുള്ള സാദൃശ്യം എന്ന ആശയം എനിക്കു് എവിടെ നിന്നു കിട്ടി എന്നു് എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും കിട്ടുന്നില്ല. വാനപ്രസ്ഥത്തില്‍ ഒരുപാടു കഥകളുടെ നിഴല്‍ കാണുന്നുണ്ടു്.
കുറിയേടത്തു താത്രി ഒരുപാടു കഥകള്‍ക്കു പ്രചോദനമായിട്ടുണ്ടു്. “പരിണയം” എന്ന സിനിമ, മാടമ്പു കുഞ്ഞുകുട്ടന്റെ “ഭ്രഷ്ടു്”, കെ. ബി. ശ്രീദേവിയുടെ “യജ്ഞം” തുടങ്ങി പലതും. “അഗ്നിസാക്ഷി”യിലെ കഥാപാത്രത്തിനു താത്രിയുമായി സാദൃശ്യമുണ്ടോ? എനിക്കു തോന്നുന്നില്ല.
ഗണിതത്തെപ്പറ്റിയുള്‍ല ഒരു പോസ്റ്റില്‍ ലന്തന്‍ബത്തേരിയ്ക്ക് മക്കോണ്ടയുമായി സാമ്യമുണ്ടെന്ന് ഭായ് ചെറുതായി സൂചിപ്പിച്ചതിലും രണ്ട് കൃതികളും വായിച്ച ഒരാളെന്ന നിലയ്ക്ക് എനിക്ക് അപാകത തോന്നുന്നു. അവിടെ ഈ കമന്റ് ഇടാന്‍ സമയക്കുറവ് മൂലം പറ്റിയില്ല. സോറി.
അവയ്ക്കു തമ്മില്‍ സാദൃശ്യമുണ്ടെന്നു് എനിക്കഭിപ്രായമില്ല. ഒരു പ്രതികരണത്തിനു മറുപടി പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സൂചിപ്പിച്ചെന്നേ ഉള്ളൂ.
നന്ദി.
Rajesh R Varma | 12-Jun-08 at 1:35 am | Permalink
“ഒട്ടും പാണ്ഡിത്യമില്ലാത്ത ഒരാളുടെ ഭാര്യയായി കഴിയേണ്ടിവരുന്ന ഒരു വിദുഷിയുടെ പരിദേവനമാണിത്‌” എന്ന് “അമൂല്യശ്ലോകങ്ങ”ളില്‍ കാണുന്നു. ഈ പരമ്പരയിലുള്ള ഒരാള്‍ ഇവിടെ ഹാജരുണ്ട്‌.
സിംപ്ലന്‍ | 13-Aug-12 at 5:06 pm | Permalink
കവയത്രീ നീ കവക്ക, കാണട്ടെ വൃത്തം
മതിയോ നിനക്ക്
വൃത്തം ഒപ്പിക്കാം………….
അനന്തകൃഷ്ണന്‍ | 05-Nov-14 at 8:19 am | Permalink
എന്റെ വക ഒരു ചെറിയ ശ്രമം. വൃത്തം ഒത്തോ എന്നറിയില്ല
എന്നാലൊന്നു ശ്രമിച്ചിടാം മമ സഖീ യില്ലാ ചിരിക്കില്ല ഞാന്‍
ഒന്നേയെന്നു തുടങ്ങണം വിദുഷി നീ പിച്ചാ നടന്നീടുവാന്
ഇല്ലാ ബാലന്‍സ്സശേഷം അതിവനറിയാം എന്നാല്‍ ശ്രമം നല്ലതാ-
ണല്ലോ പെണ്ണേ കവക്ക,ആശയുമുളവായ് വൃത്തത്തെ ദര്‍ശിക്കുവാന്‍
ഒരുത്തിയുമായി ശ്രിംഗരിക്കുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാക്കിയതാണ്. ഏകദേശം ഒത്തു എന്ന് തോന്നി. പ്രയോഗിച്ചു. ഫലിക്കേം ചെയ്തു.:P
ഇപ്പോള്‍ മൊത്തം ഒപ്പിക്കാന്‍ സമയവും ഇല്ല.