ശ്രീകൃഷ്ണന്‍ മരത്തില്‍ കയറിയതെന്തിനാണെന്നു് കൊച്ചുകുട്ടികള്‍ക്കു പോലുമറിയാം. കാളിന്ദിയില്‍ കുളിച്ചുകൊണ്ടു നിന്ന ഗോപസ്ത്രീകളുടെ തുണികളുമെടുത്തു് മരത്തില്‍ കയറിയിരുന്നതും പിന്നെ അവര്‍ കൈ പൊക്കി തൊഴുതു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നതുവരെ കൊടുക്കാതിരുന്നതുമൊക്കെ പ്രശസ്തമായ കഥയാണു്.
പിന്നീടു് കുറേക്കാലത്തേയ്ക്കു് അദ്ദേഹം മരത്തില്‍ കയറിയതായി ചരിത്രരേഖകളൊന്നുമില്ല. വളരെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം വയോവൃദ്ധനായതിനു ശേഷം ഒരിക്കല്‍ക്കൂടി കയറി – മരിക്കുന്നതിനു തൊട്ടു മുമ്പു്. അങ്ങനെ മയില്‍പ്പീലിയുമൊക്കെ ചൂടി മരത്തിനു മുകളില്‍ കുറുമാനെപ്പോലെ കാലുമാട്ടി ഇരുന്ന ശ്രീകൃഷ്ണനെ ഒരു വേടന്‍ മയിലാണെന്നു തെറ്റിദ്ധരിച്ചു് എയ്ത അമ്പു് പണ്ടു ദുര്‍വ്വാസാവു പറഞ്ഞതനുസരിച്ചു പായസം ദേഹത്താകെ പുരട്ടിയപ്പോള്‍ തെന്നിവീഴുമെന്നു പേടിച്ചാണോ എന്തോ ഒഴിവാക്കിയ കാല്‍‌വെള്ളയില്‍ ചെന്നു തറച്ചു് ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ അന്ത്യം സംഭവിച്ചു എന്നാണു പുരാണം.
ഈ കഥ നൂറ്റാണ്ടുകളായി പറഞ്ഞുകേള്‍ക്കുന്നതാണെങ്കിലും ഇതില്‍ ചില പാകപ്പിഴകളുണ്ടെന്നാണു് അടുത്ത കാലത്തു നടന്ന ചില ആര്‍ക്കിയോളജിക്കല്‍ റിസര്‍ച്ചുകള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നതു്.
അടുത്ത കാലത്തു ഗുജറാത്തില്‍ നടന്ന ബോംബു ഭീഷണിയെപ്പറ്റി അന്വേഷിക്കാന്‍ പല മരത്തിലും കയറിയവരില്‍ ഒരു പുലയി ഒരു മരക്കൊമ്പില്‍ അരിവാളു കൊണ്ടു വെട്ടിയത്രേ. വെട്ടിയ ഭാഗത്തു നിന്നു രക്തം കുടുകുടാ ഒഴുകുന്നതു കണ്ടപ്പോള്‍ കൊട്ടാരത്തില്‍ ശങ്കുണ്ണിയുടെ ഐതിഹ്യമാല വായിച്ചിട്ടുള്ളതുകൊണ്ടു് ദൈവസാന്നിദ്ധ്യമാണെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ പുലയി ഉടനടി ആര്‍ക്കിയോളജിസ്റ്റുകളെ വരുത്തുകയായിരുന്നു. അവരുടെ ഗവേഷണഫലമായി മരത്തില്‍ കയര്‍ ചുറ്റിക്കിടന്ന പാടുകള്‍ കാണുകയും അതു കലിയുഗം തുടങ്ങുന്നതിനു തൊട്ടുമുമ്പു് ശ്രീകൃഷ്ണന്‍ മരിച്ച ദിവസം തന്നെ ഉണ്ടായ പാടാണെന്നു കണ്ടുപിടിക്കുകയും ചെയ്തു.
അതായതു്, ശ്രീകൃഷ്ണന്‍ മരിച്ച ദിവസം ആ മരത്തില്‍ ഒരു കയര്‍ കെട്ടിയിരുന്നു എന്നു്! ആരു കെട്ടി?
ഗവേഷണങ്ങള്‍ സൂചിപ്പിക്കുന്നതു് കൃഷ്ണന് തന്നെയാണു് അതു കെട്ടിയതെന്നാണു്. കെട്ടിന്റെ പാടില്‍ നിന്നു് ഒറ്റക്കൈ കൊണ്ടു കെട്ടിയതാണെന്നു് ഉറപ്പാണു്. ഒരു കയ്യില്‍ ഓടക്കുഴല്‍ എപ്പോഴും കൊണ്ടു നടക്കാറുള്ള കൃഷ്ണന് മാത്രമേ ഒറ്റക്കൈ കൊണ്ടു കയര്‍ കെട്ടൂ എന്നതു തര്‍ക്കമില്ലാത്ത സംഗതിയാണു്.
കെട്ടിയ കയര്‍ കിട്ടിയിട്ടില്ലാത്തതിനാല്‍ എന്തിനു കെട്ടി എന്നു് ഇതു വരെ കൃത്യമായി നിര്‍ണ്ണയിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. എങ്കിലും ഭൂരിഭാഗം ഗവേഷകരുടെയും അഭിപ്രായം ശ്രീകൃഷ്ണന്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാന്‍ കെട്ടിയതാണു് എന്നാണു്. വളരെക്കാലമായി മരത്തില്‍ കയറാതിരുന്ന കൃഷ്ണന് അന്നു കയറിയതും കയര്‍ കെട്ടിയതും മറ്റൊന്നിനല്ല എന്നാണു നിഗമനം.
എല്ലാവര്‍ക്കും പ്രിയങ്കരനും പെണ്ണുങ്ങളുടെ കാമുകനും ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോള്‍ തന്നെ ദൈവമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടവനും ത്രികാലജ്ഞാനിയും ഗീത പോലെയുള്ള കൃതികളുടെ കര്‍ത്താവും ദ്വാരക പോലെയുള്ള മനോഹരമായ പട്ടണങ്ങളുടെ അധിപതിയും പാണ്ഡവരെപ്പോലെ പ്രബലരായ രാജാക്കന്മാരുടെ ബന്ധുവും ആയ കൃഷ്ണന് എന്തിനിങ്ങനെ ഒരു കടും‌കൈ ചെയ്യാന്‍ തുനിഞ്ഞു?
ഇവിടെ ഒരു കാര്യം ഓര്‍ക്കണം. കൃഷ്ണനെപ്പറ്റിയുള്ള മേല്‍പ്പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളൊക്കെ പണ്ടു്. സംഭവം നടക്കുന്ന കാലത്തു് മൂപ്പര്‍ പടുവൃദ്ധനാണു്. മഹാഭാരതകാലത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ഈ ഗവേഷണം അനുസരിച്ചു് യുദ്ധമൊക്കെക്കഴിഞ്ഞു രാജാവാകുമ്പോള്‍ യുധിഷ്ഠിരനു വയസ്സു തൊണ്ണൂറ്റൊന്നു്. യുധിഷ്ഠിരനേക്കാള്‍ ഒരു വയസ്സു് ഇളപ്പമുള്ള ഭീമനെക്കാള്‍ ഇളയവനും രണ്ടു വയസ്സു് ഇളയവനായ അര്‍ജ്ജുനനെക്കാള്‍ മൂത്തവനും ആകയാല്‍ കൃഷ്ണന്റെ പ്രായം ഏകദേശം എണ്‍പത്തൊന്‍പതു്. പിന്നെയും മുപ്പത്താറു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞാണു കൃഷ്ണന് മരിക്കുന്നതു്. അപ്പോള്‍ വയസ്സു 125. മുന്‍പേ പറഞ്ഞ നല്ല കാലമൊക്കെ കഴിഞ്ഞു എന്നര്‍ത്ഥം.
മാത്രമല്ല, കുടുംബത്തില്‍ പ്രാരബ്ധവും ദുഃഖങ്ങളും വേണ്ടുവോളം ഉണ്ടു താനും.
പണ്ടു് ഇന്ദ്രനെ കാണാന്‍ പോയപ്പോള്‍ ഒരു പൂവു കിട്ടി. അതു വേണമെന്നു പറഞ്ഞു രണ്ടു ഭാര്യമാര്‍ – രുക്മിണിയും സത്യഭാമയും – പൊരിഞ്ഞ അടി. അതു ശരിയാക്കാന്‍ ഇന്ദ്രലോകത്തു പോയി വഴക്കുണ്ടാക്കി പരിജാതവൃക്ഷത്തെ മൂടോടെ പറിച്ചു കൊണ്ടുവരേണ്ടി വന്നു. ഇതു രണ്ടു ഭാര്യമാരുടെ കാര്യമാണു്. ഇങ്ങനെ പതിനാറായിരത്തെട്ടു് എണ്ണമാണു ഭാര്യമാര്‍. ഒരു ദിവസമുണ്ടാകുന്ന പ്രശ്നങ്ങള്‍ പറയേണ്ട കാര്യമുണ്ടോ?
പിന്നെ, ഒരു ചേട്ടനുണ്ടു്. ബലരാമന്‍. ഫുള്‍ടൈം വെള്ളമടിച്ചു പാമ്പാണു്. അനന്തന്‍ എന്ന പാമ്പിന്റെ അവതാരമാണു പോലും. (പുള്ളിയുടെ സ്ഥിരം വെള്ളമടി മൂലം പുള്ളി പാമ്പിന്റെ അവതാരമാണെന്നു പറയുന്നു എന്നും, അല്ല പാമ്പിന്റെ അവതാരമായ പുള്ളിയുടെ വെള്ളമടി മൂലം വെള്ളമടിച്ചു പൂസാകുന്നവരെ പാമ്പു് എന്നു വിളിച്ചു പോന്നു എന്നും രണ്ടു മതമുണ്ടു്.) ഇടയ്ക്കു കലപ്പയെടുത്തു കിളയ്ക്കാന്‍ പോകുമെങ്കിലും കുടുംബത്തിനു യാതൊരു ഗുണവുമില്ല.
പിന്നെയുള്ളതു് ഒരു പെങ്ങളാണു്. സുഭദ്ര. താനും കൂടി കൂട്ടുനിന്നു് അവള്‍ ഒരുത്തന്റെ കൂടെ ഒളിച്ചോടി. വലിയ വില്ലാളിവീരനാണെന്നൊക്കെയായിരുന്നു കേള്‍വി. എന്തായാലും അധികകാലം കഴിയുന്നതിനു മുമ്പേ അവന്റെ ചേട്ടന്‍ അവനെയും സ്വന്തം ഭാര്യയെയുമൊക്കെ പണയം വെച്ചു ചൂതുകളിച്ചിട്ടു് പന്ത്രണ്ടു കൊല്ലം വനത്തിലും പിന്നെ ഒരു കൊല്ലം ഒളിവിലും ആയിരുന്നു. (ഇടയ്ക്കു കുറച്ചുകാലം ഷണ്ഡനായിരുന്നു എന്നും കേട്ടു. ശിവ ശിവ!) മനഃസമാധാനം ഇല്ലാതാവാന്‍ വേറേ എന്തെങ്കിലും വേണോ?
അതൊക്കെ പോകട്ടേ. അവരൊക്കെ ഇപ്പോള്‍ നല്ല നിലയിലാണു്. അവളുടെ മകന്‍ മരിച്ചു പോയെങ്കിലും മകന്റെ മകന്‍ കഷ്ടിച്ചു രക്ഷപ്പെട്ടു. വലിയ കുഴപ്പമില്ലാതെ പോകുന്നു. സ്വന്തം വീട്ടിലെ കാര്യമാണു കഷ്ടം. ഈയിടെ ഒരു പെണ്ണുകേസിന്റെ പുറകേ പോകേണ്ടി വന്നു. ചെറുമകന്‍ അനിരുദ്ധനാണു പണി പറ്റിച്ചതു്. അവനു പ്രേമിക്കാന്‍ ഒരു അസുരന്റെ മകളെയേ കണ്ടുള്ളൂ. ഉഷ. അവള്‍ വലിയ ആര്‍ട്ടിസ്റ്റാണെന്നോ, ഇവനെ സ്വപ്നം കണ്ടെന്നോ, ഇവന്റെ പടം വരച്ചെന്നോ, വര മൂത്തു മുഴുത്ത പ്രേമമായെന്നോ ഒക്കെ കേട്ടു. എന്തായാലും അവളുടെ തന്ത ബാണാസുരന്‍ അവനെ പിടിച്ചുകെട്ടി ഒരു തടവറയിലിട്ടു പൂട്ടി. അവനെ ഒന്നു് ഇറക്കിക്കൊണ്ടു വരാന്‍ പെട്ട പാടു്! എല്ലാം സഹിക്കാം, അതിനു വേണ്ടി ആ പരമശിവനെക്കൂടി കൂട്ടിനു കൂട്ടേണ്ടി വന്നു. ചെറുമകനെ പെണ്ണുകേസില്‍ നിന്നു് ഇറക്കാന്‍ അപ്പൂപ്പന്‍ പോയി യുദ്ധം ചെയ്യുന്നതു് വേറേ എവിടെയെങ്കിലും കേട്ടിട്ടുണ്ടോ?
ഏതായാലും, നെടുമുടി വേണു ഒരുപാടു സിനിമകളില്‍ പറയുന്നതു പോലെ, മടുത്തു. ഏതായാലും ഇത്രയും കാലം ജീവിച്ചു. ഒരുപാടു കളികള്‍ കളിച്ചു. ഇനി വയ്യ. ദ്വാരകയിലും എന്തൊക്കെയോ പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഉണ്ടെന്നു കേള്‍ക്കുന്നു. ഇനി അതും കൂടി കാണുന്നതിനു മുമ്പേ കണ്ണടഞ്ഞാല്‍ മതി. ഏതാണ്ടു് ഈ സമയത്തു തീരുമെന്നാണു പണ്ടു ഗാന്ധാരിയമ്മ ശപിച്ചതു്. ഞാനായിട്ടു് അതു ഫലിപ്പിച്ചില്ല എന്നു വേണ്ടാ. ഇന്നു തന്നെ ഏതെങ്കിലും മരത്തില്‍ കയറി തൂങ്ങാം…
…എന്നിങ്ങനെ വിചാരിച്ചു് ഒരു മരത്തില്‍ കയറി കയറ് കെട്ടി തൂങ്ങാന്‍ വിചാരിച്ചപ്പോഴാണു് ആന്റിക്ലൈമാക്സ് സംഭവിച്ചതു്. ഇളകുന്ന മയില്‍പ്പീലിയും മറ്റും കണ്ടു് ഒരു വേടന്‍ മയിലാണെന്നു തെറ്റിദ്ധരിച്ചു് അമ്പെയ്തു. അമ്പു കൊണ്ടപ്പോള്‍ ബാലന്‍സു തെറ്റി മരത്തില്‍ നിന്നു താഴെ വീണ ആഘാതത്തിലാണു മരണം സംഭവിച്ചതു്. ഓടി വന്ന വേടനോടു് “ഇതു നിന്റെ കുഴപ്പമല്ല, അല്ലെങ്കിലും ഞാന്‍ മരിക്കേണ്ടതായിരുന്നു” എന്നു പറഞ്ഞതു കേട്ടു് അവന്‍ അന്തം വിട്ടു നിന്നു. അവനറിയുമോ കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പു്!
വി. കെ. ഗോവിന്ദന്‍ നായരുടെ താഴെക്കൊടുക്കുന്ന പ്രസിദ്ധശ്ലോകം വായിച്ചപ്പോള്‍ ചിന്ത കാടു കയറിയതാണു് മുകളില്‍ കൊടുത്തതു്. കൃഷ്ണന് ആത്മഹത്യ ചെയ്യാനായിരിക്കും മരത്തില്‍ കയറിയതു് എന്നു് ആദ്യം പറഞ്ഞതു് വി. കെ. ജി. ആയിരുന്നു.
ചൂടും പൂവിനു ശണ്ഠകൂടുമിരുപേര്‍ദ്ദാരങ്ങള്‍, കള്ളും കുടി-
ച്ചാടും ജ്യേഷ്ഠ, നുഴന്നു കാട്ടിലലയും ബന്ധുക്കളും തോഴരും,
കൂടും പെണ്‍കൊതിയാല്‍ പരന്റെ തടവില്‍ പാര്‍ത്തോരു പൌത്രന്‍ – ഹരേ!
വേടന്‍ തന്‍ കണ ശാഖിയില്‍ തവ ശവം തൂങ്ങാതെ രക്ഷിച്ചതോ?
“ചൂടുന്ന പൂവിനു ശണ്ഠ കൂടുന്ന രണ്ടു ഭാര്യമാര്‍, കള്ളും കുടിച്ചു് ആടുന്ന ജ്യേഷ്ഠന്‍, കാട്ടില്‍ ബുദ്ധിമുട്ടി അലയുന്ന ബന്ധുക്കളും തോഴരും, പെണ്‍‌കൊതി മൂത്തു് വേറൊരുത്തന്റെ തടവില്‍ പെട്ട ചെറുമകന്‍ – കൃഷ്ണാ, വേടന്റെ അമ്പു് നിന്റെ ശവം മരത്തില്‍ തൂങ്ങാതെ രക്ഷിച്ചു എന്നു വരുമോ?” എന്നര്‍ത്ഥം.
അയല്‍ക്കാരന്‍ | 30-Sep-08 at 10:43 pm | Permalink
“അതു ത്രേതായുഗത്തില്‍ ശ്രീകൃഷ്ണന്‍ മരിച്ച ദിവസം തന്നെ ഉണ്ടായ പാടാണെന്നു കണ്ടുപിടിക്കുകയും…”
മരിപ്പ് ത്രേതായിലോ ദ്വാപരത്തിലോ എന്നൊരു ശങ്ക…
ശരി തന്നെ അയല്‍ക്കാരാ, ദ്വാപരയുഗം തന്നെ. തിരുത്തിയിട്ടുണ്ടു്. നന്ദി.
Gupthan | 30-Sep-08 at 11:31 pm | Permalink
ഈ ഗുജറാത്തിലെ പുലയിയുടെയും ആര്‍ക്കിയോളജിയുടെയും കഥ എവിടെനിന്ന് കിട്ടി ഉമേഷ്ജീ ലിങ്ക് എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കില്‍ തരണേ.
നമ്മുടെ ചരിത്രഗവേഷണം പലപ്പോഴും ഇന്‍ഡ്യാനാജോണ്‍സ് ലൈനില്‍ ആണെന്നുള്ളത് പരമമായ സത്യം. നമ്മുടെയെന്നല്ല എല്ലായിടത്തുമുണ്ട് ഇതുപോലെ ഭ്രാന്തന്മാര്‍ എന്ന് തോന്നുന്നു.
Ralminov | 01-Oct-08 at 12:26 am | Permalink
ദ്വാപരയുഗത്തിലെ കണക്കനുസരിച്ചു് 125 കൌമാരത്തിലേക്കു് കടക്കുന്ന പ്രായമാണെന്നല്ലേ ഉമേഷ് ആ റിസര്‍ച്ച് തരുന്ന വിവരം . അപ്പോ കൃഷ്ണന് മരിക്കുമ്പോള്‍ വൃദ്ധനായിരുന്നു എന്നതു് ശുദ്ധഭോഷ്കല്ലേ ?
ഞാന്‍ അവിടെ വരെ വായിച്ചില്ലായിരുന്നു റാല്‍‌മിനോവേ. അപ്പോ അങ്ങനെയാണല്ലേ? പിന്നെ, യൌവനം കഴിഞ്ഞാണത്രേ കൌമാരം വരുന്നതു്. ഈ വാക്കുകളുടെയൊക്കെ അര്‍ത്ഥം ഈ ഗവേഷകര്‍ക്കു വല്ല പിടിയുമുണ്ടോ എന്തോ?
hareesh | 01-Oct-08 at 1:59 am | Permalink
ഒരു അന്‍പത് വര്‍ഷം കഴിയുമ്പോള്‍, കൃഷ്ണന് ഫ്യൂര്‍ഡാനടിച്ചാണ് മരിച്ചതെന്നു ചരിത്രഗവേഷകര്‍ പറയുമോ ആവോ…
യാരിദ്|~|Yarid | 01-Oct-08 at 3:14 am | Permalink
ഉമേഷ് ജി ഈ പോസ്റ്റ് വായിച്ചു കുറെ നേരം ഇരുന്നു ചിരിച്ചു. ഈ റാല്‍മിനോവ് പറഞ്ഞതിലൊരു യുക്ധി ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു. പണ്ട് കൃഷ്ണനൊക്കെ ജനിച്ചിരുന്ന യുഗത്തില്‍( ദ്വാപരമല്ലെ അതു) ആയുസ് കൂടുതലായിരുന്നു എന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അതൊക്കെ വെച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ കൃഷ്ണന് നൂറ്റീ‍‌ഇരുപത്തി അഞ്ചാമത്തെ വയസ്സിലും ചുള്ളനാ‍യിരുന്നിരിക്കും..
ഈകൃഷ്ണന്റെയൊക്കെ ഒരു സമയം തന്നെയായിരുന്നു അന്ന് . പതിനായിരത്തെട്ടെ..! നമുക്കാണെല്‍ മരുന്നിനു പോലും ഒന്നും കിട്ടുന്നില്ല. അതാ എന്റെ ഒരു വിഷമം…:(
അതുല്യ | 01-Oct-08 at 3:20 am | Permalink
വായിക്ചിട്ട് എനിക്ക് മുഴു വട്ടായി ഉമേശ്ജി. കുട്ടികളെ മുഴോനും വഴി തെറ്റിക്ച് ചിന്തിപ്പിയ്ക്കാന്‍ ഒരുമ്പിട്ട് ഇറന്ങിയിരിയ്കുയാണു റ്റി.വി ചാനലുകാര്‍, ഈയ്യിടെ എല്ലാ ചാനലിലും പെരുത്ത് പുരാണ കഥകളാണു തീരെ അടിസ്ഥാനമില്ലാതെ കാട്ടികൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്നത്,അതിലും രസം എല്ലാ മതത്തിന്‍ടെയും സീരിയലുണ്ട് എന്നതാണു. ഏതോ ഒരു സീരിയലില്‍ ഈയ്യിടെ 100 കിലോ കനമുള്ള ബീനാ ആന്‍റ്റണീയേ മുഴുകക്ച ഒക്കെ ഇട്ട് കണ്ടിരുന്നു. പോസ്റ്റ് രണ്ടാമതും വായിക്ചു ഞാന്‍ ലിങ്ക് അടക്കം.
അതുല്യ
ഈ പോസ്റ്റുമായി ഈ കമന്റിനുള്ള ബന്ധം മനസ്സിലായില്ലല്ലോ അതുല്യേ. ആ സീരിയലുകള്‍ പോലെ ഞാനും കഥ വളച്ചൊടിച്ചു എന്നാണോ?
Gupthan | 01-Oct-08 at 4:41 am | Permalink
ലവിടെക്കണ്ട വേറേ ഒരു കണക്ക്!
Pandava Armies 7 Akshouhinis = 551,33,83,260
Kaurava Armies 11 Akshouhinis = 866,38,87,960
Total 18 Akshouhinis = 1417,72,71,240
അന്നു നുമ്മള്‍ ചൈനയെക്കാളൊക്ക് മുന്നിലാര്ന്ന്..പിന്നല്ലേ അധഃപ്പതിച്ചെ?
Gupthan | 01-Oct-08 at 4:54 am | Permalink
ബൈ ദവേ ഉമേഷ്ജി ഇപ്പളും കുമാരന്‍ ആണെന്നും എയുതീട്ട്ണ്ട്
Gupthan | 01-Oct-08 at 7:09 am | Permalink
ശ്യോ തെറ്റി.. മുകളിലെ കമന്റ് കളഞ്ഞേക്കൂട്ടോ… 45 മുതലാണ്.. വെയ്റ്റ് ചെയ്യണം
പ്രശാന്ത് കളത്തില്‍ | 01-Oct-08 at 7:23 am | Permalink
അതു വെറും ആയിരത്തിനാനൂറ് കോടിയല്ലെ ഗുപ്തരെ ?
അന്നു ലോകം മുഴുവനും നുമ്മ ഫരിക്കുവായിരുന്നൂന്ന് പടനായകന്‍ ആദ്യേ പറഞ്ഞത് കണ്ടില്ലെ ? അപ്പൊപ്പിന്നെ യുധിഷ്ടിരനും ദുര്യോധനനും വിരലൊന്നു ഞൊടിച്ചപ്പൊ ലോകത്തുന്ന് മൊത്തം ആള്‍ക്കാര്‍ കപ്പലു പിടിച്ചിങ്ങ് പോന്നു. പിന്നെ, മാസ്സ് ഡിസ്റ്റ്രക്ഷനു ബ്രഹ്മാസ്ത്രം (ആണവം, യേദ്) ഉണ്ടല്ലൊ. കുറെപ്പേരൊക്കെ അങ്ങനെ ഒടുങ്ങീട്ടുണ്ടാവും. പിന്നേം ജനസംഖ്യ ചെറുതായി. പിന്നെ ഇപ്പ വീണ്ടും വലുതായി. വിശദീകരണത്തിനാണോ പഞ്ഞന്‍സ് ?
കരിങ്കല്ല് | 01-Oct-08 at 10:31 am | Permalink
കൂട്ടത്തില്‍ നെടുമുടി വേണുവിനും ഒരു താങ്ങു്‌ അല്ലേ? 🙂
ഇഷ്ടായീ… 🙂
പോസ്റ്റു മൊത്തത്തിലും താങ്ങും ഇഷ്ടായീ…..
മാരീചന് | 01-Oct-08 at 10:36 am | Permalink
പതിനാറായിരത്തിയെട്ടിന്റെ കഥ ഇടമറുകോ എ ടി കോവൂരോ മറ്റോ വിശദീകരിച്ചത് ഓര്‍ക്കുന്നു..
ഒരു ഭാര്യയ്ക്ക് ഒരു ദിവസമെന്ന മട്ടില്‍ വീതിച്ചു കൊടുത്താല്‍ കണവന്‍ ഒരു റൗണ്ട് കറങ്ങി വരാന്‍ കൊല്ലമെത്രയെടുക്കും..
16008 ഡിവൈഡഡ് ബൈ 365 ഈസ് ഈക്വല്‍ ടു 43.86.
അതായത് ഒന്നു കറങ്ങി വരാന്‍ നാല്‍പത്തി നാലോളം വര്‍ഷം.
ചുമ്മാതാണോ നമ്മളെക്കൊണ്ടാണേല്‍ പറ്റില്ലേയ് എന്ന് വികെഎന്‍ പറഞ്ഞു കളഞ്ഞത്..
ത്രീസമ്മും ഫോര്‍സമ്മുമൊക്കെ അന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും പറഞ്ഞു വന്നാല്‍, നമ്മളീവഴിയൊന്നും വന്നിട്ടുമില്ല, ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടുമില്ല.
കൃഷ്ണനു് എട്ടു ഭാര്യമാരേ ഉള്ളൂ എന്നും ഷോഡശസഹസ്രം എന്നതു് എല്ലാം തികഞ്ഞ 16 ഗുണങ്ങള്‍ എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലാണു് എന്നുമുള്ള ഒരു വ്യാഖ്യാനം കേട്ടിട്ടുണ്ടു്. പ്രധാനമായി ഭാര്യമാര്‍ എട്ടാണു്. നരകാസുരനെ കൊന്നപ്പോള്‍ അയാളുടെ പതിനാറായിരം പെണ്മക്കള്‍ അനാഥരായി. അവരെ കൃഷ്ണന് സംരക്ഷിച്ചു. അവരാണു ബാക്കി പതിനാറായിരം. ഈ കഥയില്‍ വലിയ അനൌചിത്യമൊന്നും (ഒരാള്‍ക്കു പതിനാറായിരം കുട്ടികള്‍ ഉണ്ടാകുന്നതൊഴിച്ചാല്‍) തോന്നുന്നില്ല.
കുട്ടിച്ചാത്തന്‍ | 01-Oct-08 at 12:29 pm | Permalink
ചാത്തനേറ്: പണ്ടെങ്ങാണ്ട് ഇംഗ്ലീഷില്‍ ഒരു മഹാഭാരതം സിനിമ /സീരിയല്‍ ഇറങ്ങിയിരുന്നെന്നും അതിലെ നടീനടന്മാര്‍ ഏകദേശം ഈ കണക്കിനു പ്രായമുള്ളവരാണെന്നും (120!!!!) കേട്ടിട്ടുണ്ട് ശരിയാണോ?
Umesh:ഉമേഷ് | 01-Oct-08 at 2:38 pm | Permalink
21870 തേരുകള്‍, അത്രയും തന്നെ ആന, അതിന്റെ മൂന്നിരട്ടി (65610) കുതിര, അഞ്ചിരട്ടി (109350) കാലാള്‍ – ഇത്രയും ചേര്‍ന്നതാണു്‌ ഒരു അക്ഷൗഹിണി. അപ്പോള്‍ 18 അക്ഷൗഹിണിയില്‍ മൊത്തം
3,93,660 തേരു്‌
3,93,660 ആന
11,80,980 കുതിര
19,68,300 കാലാള്‍
ഇതാണു്‌ മഹാഭാരതത്തില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കണക്കു്‌. അതായതു് ഏതാണ്ടു് ഇരുപതു ലക്ഷത്തിനടുത്തു മനുഷ്യര്‍.
മഹാഭാരതത്തിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി കണക്കു പറയുന്ന ഇവര്‍ക്കു്‌ ഈ കണക്കൊക്കെ എവിടെ നിന്നു കിട്ടിയോ ആവോ?
ആ സൈറ്റിലെ മറ്റു പേജുകള്‍ വായിക്കാനും നല്ല രസമാണു്‌. ഒരു തലമുറയ്ക്കു 35 വര്‍ഷം വെച്ചു്‌ 138 തലമുറകളുടെ ദൈര്‍ഘ്യം കണ്ടുപിടിച്ചു്‌ അതില് നിന്നു മഹാഭാരതത്തിന്റെ കാലം കണ്ടുപിടിക്കുന്ന “ശാസ്ത്രീയമായ” ഒരു വിശകലനവും അതിലുണ്ടു്‌.
krish | കൃഷ് | 01-Oct-08 at 3:09 pm | Permalink
അവസാനത്തെ ആ ശ്ലോകം കൂടി വായിച്ചപ്പോഴല്ലേ ഈ “ആത്മഹത്യാ” പ്രയോഗത്തിന്റെ ഗുട്ടന്‍സ് പിടികിട്ടിയത്.
ചിന്ത കാടുകയറിയെങ്കിലും രസകരമായി.
Gupthan | 01-Oct-08 at 4:03 pm | Permalink
20 ലക്ഷം അല്ല ഉമേഷ്ജീ.. തേര് ആന കുതിര സാമാനങ്ങള്‍ ഒന്നും മനുഷേന്മാരില്ലാതെ ഓടൂല്ലല്ലാ.. 40 ലക്ഷം അടുത്തു വരും ഈ കണക്കില്‍. 3.9 മില്യന്‍ എന്ന് വിക്കിയില്‍ ഒരിടത്ത് കണ്ടിരുന്നു. ഈ കണക്ക് വച്ചായിരിക്കണം. ഒരു തേരിനും ആനക്കും ഒരാള്‍ എന്ന് കൂട്ടിയാല്‍. അക്കാര്യത്തില്‍ വ്യത്യാസം ഉണ്ടാവും.
പറഞ്ഞ പോലെ അതു ശരിയാണല്ലോ!
ഈ പടയുടെ കണക്കുപോലും അര്‍ജുനന്റെ അമ്പിന്റെ എണ്ണം പോലെ പെരുപ്പിച്ചതാവണം. മഹാഭാരതയുദ്ധതിന്റെ ഡയറക്റ്റര്‍ ഒലിവര്‍ സ്റ്റോണ്‍ അല്ലാരുന്നല്ലോ.
ഏതായാലും കണക്കിനു നന്ദി. പകരം ഒരു വീഡിയോ കണ്ടോളൂ. പോസ്റ്റുമായി നല്ല പൊരുത്തം ഹിഹിഹി
http://in.youtube.com/watch?v=XGt2qcoS4hw
പാട്ടു കൊള്ളാം. (“പൂര്‍ണ്ണതിങ്കള്‍” മാത്രം ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.) പക്ഷേ, ചലച്ചിത്രാവിഷ്കാരം ഇതിലൊക്കെ ഒരുപാടു നന്നാക്കാമായിരുന്നു.
Gupthan | 01-Oct-08 at 6:10 pm | Permalink
മാരീചസ്വാമിക്ക്
പതിനാറായിറരത്തിഎട്ടല്ല പതിനാറായിരത്തിഒരുനൂറ്റെട്ട്. (നരകാസുരന്റെ മക്കളല്ല ഗുരോ തടവുകാര്‍). ബൂമീലെ തൊലിവെളുപ്പൊള്ള സകല എണ്ണത്തിനേം ആ കുഞ്ഞാലിക്കുട്ടി പിടിച്ചോണ്ട് പോയാരുന്നു. ഭഗവാന്‍ അവരെ മൊത്തമായി മോചിപ്പിച്ച് ഭാര്യമാരായിസ്വീകരിച്ചൂവെന്നും യോഗശക്തിയാല്‍ 16100 ഭവനങ്ങളില്‍ ഓരോരുത്തരും തന്നെ അവളുടെ മാത്രം ഭര്‍ത്താവായി (ഏകപത്നീവൃതക്കാരനായി) ധരിക്കത്തക്ക പ്രകാരം 16100 രൂപത്തില്‍ ഒരേസമയം ഭര്‍തൃധര്‍മം നിറവേറ്റി എന്നുമാണ് പുരാണം. ഭാഗവതത്തില്‍ ഒരിടത്ത് ദ്വാരക സന്ദര്‍ശിക്കുന്ന നാരദന്‍ ഭഗവാനെ പലരൂപങ്ങളില്‍ പലകര്‍മങ്ങളില്‍ പലയിടത്ത് വ്യാപരിക്കുന്നവനായി കാണുന്നും ഉണ്ട്, ജ്ഞാനദൃഷ്ടിയില്‍.
അല്ലാതെ കറങ്ങി നടന്നൂന്നൊള്ളതൊക്കെലവര്‍ വെറും അസൂയകൊണ്ട് പറയുന്നതാണ്.
(ചുമ്മായിരിക്കണ ഞങ്ങടെ വീയെസിനെപ്പോലും വെറുതേവിടണില്ല.. പിന്നല്ലേ പാവം കിഷ്ണപ്പന്‍. ഞാന്‍ ഓടി)
അതു ശരി, ഒരാഴ്ച കൊണ്ടു് നൂറെണ്ണം കൂടിയോ? പതിനാറായിരത്തെട്ടു് എന്നാണു് ഇതു വരെ കേട്ടിട്ടുള്ളതു്. ഭാഗവതം ദശമസ്കന്ധത്തില്‍ (59:33)
തത്ര രാജന്യകന്യാനാം ഷട്സഹസ്രാധികായുതം
ഭൌമാഹൃതാനാം വിക്രമ്യ രാജഭ്യോ ദദൃശേ ഹരിഃ
എന്നു പതിനാറായിരം (ഷട്സഹസ്ര-അധിക-അയുതം) പേരെയേ നരകാസുരന്റെ തടവറയില്‍ കാണുന്നുള്ളൂ. മക്കളെന്നു പറഞ്ഞതു എന്റെ തെറ്റു്. ദാ നൂറ്റൊന്നു് ഏത്തം 🙂
വെള്ളെഴുത്ത് | 01-Oct-08 at 7:27 pm | Permalink
കൂടിയാട്ടത്തിലെ ഒരു സ്ലോകമൊക്കെ നാലും അഞ്ചും ദിവസം വ്യാഖ്യാനിച്ച് വലിച്ചുനീട്ടിയതെങ്ങനെയാണെന്ന് ആലോചിച്ച് വായും പൊളിച്ചിരുന്നിട്ടുണ്ട്.. ഇപ്പം ഗുട്ടന്‍സ് പുടികിട്ടി. കാലികമായി അതിനെ കണക്ട് ചെയ്യുന്ന വഴിയും പുടി കിട്ടി.. !
നിഷ്ക്കളങ്കന്‍ | 02-Oct-08 at 2:10 am | Permalink
ഉമേഷ് ജീ
പടം വരച്ച് കൊടുത്തത് ചിത്രലേഖയല്ലാരുന്നോ? ഉഷമോള്‍ സൊപ്പനം കണ്ടതല്ലേയുള്ളൂ അനിരുദ്ധനെ?
അതു നമ്മളു കേട്ടപ്പോഴല്ലേ. കൃഷ്ണന് അത്രയൊന്നും ഡീറ്റൈല്‍ഡ് ആയി കേട്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല 🙂
പിന്നെ, ആശ്രിതര്‍ ചെയ്യുന്ന കലകളൊക്കെ രാജാവിന്റെയും ബന്ധുക്കളുടെയും ആയല്ലേ അറിയുന്നതു്? അല്ലെങ്കില്‍ ഷാജഹാനും സ്വാതിതിരുനാളുമൊക്കെ ഇവിടെ വരെ എത്തുമായിരുന്നോ?
വെള്ളെഴുത്തിന്റെ കമന്റിനോട് ചേര്‍ത്ത് ഒരു പോയന്റ്. ഇത് വായിച്ചിട്ട് ചാക്യാര്‍കൂത്ത് കണ്ടപ്പോലുണ്ടാരുന്നു. മുഷിയില്ല. ഒട്ടും മുഷിയില്ല. 🙂
ഐഡിയ! അടുത്ത ഓണാഘോഷത്തിനു് ഇതൊരു ചാക്യാര്‍ കൂത്തായി അവതരിപ്പിച്ചാലോ?
ralminov | 02-Oct-08 at 2:11 am | Permalink
നല്ലൊരു പോസ്റ്റിനെ അഭിനന്ദിക്കാന്‍ മറന്നതില്‍ മാപ്പു്. മുന്നത്തെ കമന്റില്‍ ഒരു സ്മൈലിയിടാനും പറ്റിയില്ല.
ശ്രീകൃഷ്ണനെ മാത്രമല്ല, നമുക്കു് മുന്നെ ജീവിച്ചു് മരിച്ചവരെയൊക്കെ പറ്റുമെങ്കില്‍ നമുക്കു് കളിയാക്കണം. എന്നാല്‍ നമ്മളെയൊന്നും ആരും ഒന്നും പറയാന്‍ പാടില്ല.
ദ്വാപരായുഗത്തിലെ കുമാരന്മാര്‍ യുവാക്കളേക്കാള്‍ മുതിര്‍ന്നവരാണല്ലോ. അതോണ്ടായിരിക്കും ഒരു പ്രായം കഴിയുമ്പോള്‍ ചിലര്‍ രാജകുമാരന്മാരായി മാറുന്നതു്.
രാജയുവാവു് എന്നു് നാം കേട്ടിട്ടില്ലല്ലോ ! ഇനി അതു് ലോപിച്ചായിരിക്കുമോ രാജാവു് ആയതു്. അങ്ങനെയെങ്കില്‍ റിസര്‍ച്ച് പെശകാ. 😉
ralminov | 02-Oct-08 at 2:16 am | Permalink
എന്തൊരു അബദ്ധമാണു് എഴുതിയതു് ? യുവരാജാവു് എന്നു് ധാരാളം കേട്ടിട്ടുണ്ടു്. നേരത്തെ എഴുതിയതു് പെശകു്. റിസര്‍ച്ചും . 😉
Babu Kalyanam | 02-Oct-08 at 6:08 am | Permalink
🙂
ഓടൊ:
ഈ പഴയ പോസ്റ്റുകളൊക്കെ [കുറുമാനെപ്പോലെ…] എങ്ങിനെ തപ്പിയെടുക്കുന്നു ഇത്രയെളുപ്പത്തില്‍?
വിശാലന്‍ ഉമേഷിനെപ്പറ്റി എഴുതിയതിന്റെ ലിങ്ക് ഒന്നു തരാമൊ? [ആദ്യത്തെ ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം സഹായിക്കുമോ, ഇതു കണ്ടുപിടിക്കാന്‍ ?]
qw_er_ty
പഴയ പോസ്റ്റുകളൊക്കെ വായിച്ച ഓര്‍മ്മയുണ്ടു്. പിന്നെ ഒരു ഗൂഗിള്‍ സേര്‍ച്ചും. “ഭാഷാവരം” സേര്‍ച്ചു ചെയ്തപ്പോള്‍ കുറുമാന്റെ പോസ്റ്റ് കിട്ടി. “ഉമേഷ്ജി പട്ടിനാക്ക്” സേര്‍ച്ചു ചെയ്തപ്പോള്‍ വിശാലന്‍ എന്നെ സ്വപ്നം കണ്ട പോസ്റ്റും കിട്ടി. ഇതാണോ ചോദിച്ചതു്?
ഇങ്ങനെ പഴയ സംഭവങ്ങളിലേക്കു ലിങ്കു കൊടുക്കുന്ന കൂടുതല്‍ ഉദാഹരണങ്ങള്‍ വേണമെങ്കില്‍ ഒരു ബ്ലോഗുശ്ലോകവും കുറേ ലിങ്കുകളും വായിക്കൂ. അതും പോരെങ്കില്‍ എനിക്കു രസമീ… എന്ന പോസ്റ്റും.
സന്തോഷ്, വക്കാരി, സൂരജ് തുടങ്ങിയവര്‍ കഴിഞ്ഞേ ഈ വിദ്യയ്ക്കു ഞാനുള്ളൂ. അവരും ഈ ടെക്നിക് തന്നെയാണോ എന്തോ?
മോഹന്‍ പുത്തന്‍‌ചിറ | 02-Oct-08 at 9:57 am | Permalink
ചിന്തകള്‍ കാടു കയറിയപ്പോള്‍ ഒരു പാടു വിവരങ്ങള്‍ പലരിലൂടെയുമായി പുറത്തുവരികയും ഒരു പാട് പുതിയ അറിവുകള്‍ നേടാനാവുകയുമായി. ഏതായാലും ഇതിനു നിദാനമായ വി.കെ.ജി യുടെ കവിതയ്ക്കും, അതിനെ ബൂലോക സമക്ഷം പുനര്‍വ്യാഖ്യാനം ചെയ്തു സമര്‍പ്പിച്ചതിനു ഉമേഷ്ജിക്കും നന്ദി.
Moorthy | 02-Oct-08 at 1:36 pm | Permalink
കൃഷ്ണനും യേശുക്രിസ്തുവും ജീവിച്ചിരുന്നോ എന്ന് ഇടമറുക് ചോദിച്ചത് അപ്പോ ചുമ്മാ ആയിരുന്നല്ലേ?
ആ തേര്, കുതിര, ആന കണക്കനുസരിച്ചൊരു വമ്പന്‍ സൈന്യം ഉണ്ടാകണമെങ്കിലെത്ര ജനസംഖ്യ ഉണ്ടായിരിക്കണം എന്നൊരു കണക്കൊക്കെ കൊസാംബിയുടെ പുസ്തകത്തില്‍ വായിച്ച ഓര്‍മ്മ ഉണ്ട്. വ്യാവസായിക വിപ്ലവത്തിനുശേഷം മാത്രമെ ലോകജനസംഖ്യ ആ ഫിഗര്‍ ടച്ച് ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ എന്നും ആയതിനാല്‍ എല്ലാം കഥൈ എന്നും കൊസാംബി…
ഞാനീ വഴിവന്നിട്ടുമില്ല..ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടുമില്ല..
പാഞ്ചാലി :: Panchali | 02-Oct-08 at 1:58 pm | Permalink
പോസ്റ്റു വായിച്ച് സുഖിച്ചെങ്കിലും കമന്റുകളില്‍ കണ്ട ഗുപ്തന്റെ കണക്കും റാല്‍മിനോവിന്റെ സംശയങ്ങളും വായിച്ച് ആകെ കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍ ആയിപ്പോയി. നാല്‍പ്പതു കഴിഞ്ഞ മിക്ക പുരുഷന്മാര്‍ക്കും അവര്‍ കുമാരന്മാരാണെന്നു തോന്നലുണ്ടാവാറുണ്ട് എന്ന് എവിടെയോ വായിച്ചിരുന്നു. (അത് മേല്പ്പറഞ്ഞതൊക്കെ വായിച്ചിട്ടായിരിക്കുമോ ആവോ എഴുതിയത്?)
ഒരു സംശയം ഉമേഷേ, ഈ കൊല്ലംകാരുടെ “മരിപ്പ്” പ്രയോഗം ശരിയാണോ?
Babu Kalyanam | 02-Oct-08 at 3:37 pm | Permalink
Thank you. വിശാലന്റെ ഈ പോസ്റ്റ് ഞാന്‍ മുന്‍പു വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. രാജേഷിന്റെ പോസ്റ്റിലെ കമന്റില്‍ പരാമര്‍ശിക്കപ്പെട്ടത് ഇതാണെന്നു മനസിലായില്ല എന്നു മാത്രം. 🙂
Gupthan | 02-Oct-08 at 7:39 pm | Permalink
മാഷേ അത് വിഷ്ണുപുരാണത്തില്‍ നിന്നുള്ളത് എന്ന ഒരു പരാമശര്‍ശത്തോടെ ഒരു ഭാഗവത വ്യാഖ്യാനത്തില്‍ കണ്ടതാണ്.
http://srimadbhagavatam.com/10/59/33/en
ഇതുനോക്കൂ.
ബൈദവേ ആ അധികത്തിന്റെ അര്‍ത്ഥം എന്താണ്?
ഷട്സഹസ്ര-അധിക-അയുതം എന്നു വെച്ചാല്‍ അയുതത്തെക്കാള്‍ 6000 കൂടിയതു് എന്നര്‍ത്ഥം. (ആറായിരം കൂടിയ അയുതം എന്നു ശരിക്കുള്ള അര്‍ത്ഥം.) സംസ്കൃതത്തില്‍ ഇങ്ങനെ തന്നെയാണു സംഖ്യകള്‍ പറയുക. ചതുരധികം ശതം എന്നു വെച്ചാല്‍ 104 ആണല്ലോ.
Gupthan | 02-Oct-08 at 7:51 pm | Permalink
പിന്നേയ് നേരത്തേ പറഞ്ഞ വ്യാഖ്യാനം വിശ്വസിക്കാത്തവര്‍ റാസ്കല്‍സ് ആണെന്ന്‍ ദേ ഇവിടേം പറഞ്ഞിറ്റ്ണ്ട്.
http://www.16108.com/dharma/krsna_marries_16108.htm
ന്താ പോരേ?
ഈ ഗൂഗിളമ്മച്ചിയെക്കൊണ്ട് ജയിച്ച് ! ഹിഹിഹി
ഈ ശ്രീല പ്രഭുപദ എന്നു പറയുന്ന റാസ്കല്‍ ആരാ?
ഗുപ്തന്‍ | 03-Oct-08 at 6:11 am | Permalink
മാഷേ ഞാന്‍ സംസ്കൃതം പഠിച്ചിട്ടില്ല. ഉപനിഷത്തുകളും ചില പുരാണങ്ങളും ഗീതയും അന്വയം വച്ചുവായിച്ചശീലത്തില്‍ നിന്ന് ചിലതൊക്ക കണ്ടാല്‍ തിരിയുമെന്നേയുള്ളൂ. മാഷ് പറഞ്ഞ അര്‍ത്ഥം അറിയാം (അധികത്തിന്റെ). പക്ഷെ ആ വാക്കില്‍ പിടിച്ചുമുകളില്‍ പറഞ്ഞ റാസ്കല്‍ കൊടുത്തവ്യാഖ്യാനം കണ്ടപ്പോള്‍ ഒന്നു കണ്‍ഫ്യൂഷ്യസ് ആയതാണ്.
എനിക്കും അത്രയൊക്കെയേ വിവരമുള്ളൂ ഗുപ്താ. മേല്‍പ്പറഞ്ഞ സംഭവങ്ങള്‍ കൂടാതെ കാളിദാസകൃതികളും ചില അലങ്കാരശാസ്ത്രഗ്രന്ഥങ്ങളും നാരായണീയം, സൌന്ദര്യലഹരി, ചില ഗണിത-ജ്യോതിശ്ശാസ്ത്ര-ജ്യോതിഷഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ എന്നിവയും വായിച്ച പരിചയമുണ്ടു്. പിന്നെ അക്ഷരശ്ലോകത്തിനു കേട്ട ശ്ലോകങ്ങളും. പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ല. തെറ്റില്ലാതെ ഒരു വാക്യം എഴുതാനും അറിയില്ല.
ഇപ്പോള്‍ വാല്മീകിരാമായണവും ഭാഗവതവും ചില ഗണിതശാസ്ത്രഗ്രന്ഥങ്ങളും വായിക്കുന്നു. രാമായണം വളരെ ലളിതമാണു മനസ്സിലാക്കാന്‍. ഭാഗവതം ബുദ്ധിമുട്ടും.
എന്തായാലും ഞാന്‍ തന്ന റഫറന്‍സ് പേജിലെ ശ്ലോകത്തില്‍ ഷോഡശ -ശത – സഹസ്ര എന്നീ വാക്കുകള്‍ പ്രയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ‘മുഖം പ്രക്ഷാളയസ്വ ടഃ / ഏഷ കൂജയതേ കുക്കു’ ആണോര്‍മ്മ വന്നത്. 🙂
ഉത്തിഷ്ഠോത്തിഷ്ഠ ഗുപ്തന്‍‌ജീ 🙂
സുഖം | 04-Oct-08 at 3:25 am | Permalink
എന്താ സുഖവാസം. ഒരാൾ ഗൂഗിളിലിരുന്നു പോസ്റ്റെഴുതും, മറ്റേയാൾ പടം വരയ്ക്കും. ഇതിനെയാണോ ഈ കമ്പെയിൻ സ്റ്റഡി കമ്പെയിൻ സ്റ്റഡി എന്നൊക്കെ കാർന്നോമ്മാര് പറയുന്നത്?
ജീവിത സഖി | 05-Oct-08 at 2:51 pm | Permalink
ഏനിക്ക് നന്നായി ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു . ക്രിഷ്ണൻ തുങ്ങിമരിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ആത്മഹത്യ കൂടിയേനേ .. ക്രിഷ്ണനു ആത്മഹത്യ ചെയ്യാമെങ്കിൽ ഇന്നാട്ടിലെ ജനങ്ങൾക്ക് എന്തുകൊണ്ടായിക്കൂടാ എന്നെ ചിന്ത വന്നേനേ ..ഏന്തായലും വേടൻ രെക്ഷിച്ചു .. ഒരായിരം നന്ദി .. വേടനല്ല .. ഒരു നല്ല പോസ്റ്റു കൊണ്ട് രസിപ്പിക്കുകയും അതിലുപരി ചിന്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത ഉമെഷ്ജിയ്ക്കു എന്റെ ഒരായിരം നന്ദി
സന്തോഷ് | 06-Oct-08 at 5:42 pm | Permalink
വായിക്കാന്‍ വൈകി. ഉമേഷിന്റെ തലയും സിബുവിന്റെ കലയും കൊള്ളാം. പിന്നെ കമന്റ് 22-ല്‍ സൂചിപ്പിച്ച റ്റെക്നിക് പറഞ്ഞുതരില്ല. 🙂
ചെറിയനാടന് | 09-Oct-08 at 7:59 am | Permalink
ിയപ്പെട്ട ഉമേഷ്ജി,
കഥകളെ ചരിത്രവും ചരിത്രത്തെ കഥകളുമാക്കുന്നതില്‍ സംഭവിക്കുന്ന പൊരുത്തക്കേടുകളാണിവയെല്ലാം. ശ്രീകൃഷ്ണന്‍ ഒരു മനുഷ്യനെന്നതിലുപരി ഒരു ദൈവമായി കരുതപ്പെടുമ്പോള്‍ അതില് വന്നു കൂടുന്ന തെറ്റിദ്ധാരണകളും കാലാകാലങ്ങളായി കവികള് കൊടുത്ത പൊടിപ്പും തൊങ്ങലും പരിവേഷങ്ങളും ഒരോവായനയിലും വായനക്കാരില് വിവിധതരങ്ങളായ അഭിപ്രായങ്ങള് സൃഷ്ടിക്കുന്നു. താങ്കളുടെ ഭാഗം വളരെ ഭംഗിയായി സമര്ത്ഥിച്ചിരിക്കുന്നു. അന്നത്തെ സ്ഥിതിഗതികള് വച്ചുനോക്കിയാല് ഒരാത്മഹത്യയാകാനേ വഴിയുള്ളൂ. പക്ഷേ കൃഷ്ണന് ഒരു ദൈവമായി മനസ്സുകളില് ജീവിക്കുമ്പോള് അതുവേടനു സംഭവിച്ച ഒരു കൈപ്പിഴയായി കരുതാനേ ആരാധകകര് ക്കു കഴിയുകയുള്ളൂ. ശ്രീരാമനും സത്യത്തില് ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയായിരുന്നില്ലേ. അപ്പോല് ദ്വാപരാവസാനത്തില് ഉണ്ടായ ധര്മ്മഭ്രംശത്തില് മനംനൊന്ത് കൃഷ്ണന്റെയും ഒരാത്മഹത്യയായിക്കരുതുന്നതില് ഒട്ടും അസാംഗത്യമില്ല. പിന്നെ അമ്പുകൊണ്ടു മരിച്ചു എന്ന് പറയുന്നതിനൊക്കെ ഒരു ഗമയുണ്ട്. കെട്ടിത്തൂങ്ങിച്ചാകാന് കയറുമായി കൃഷ്ണന് മരത്തിക്കയറിയെന്ന് പറയുന്നതിലും കേള്ക്കുന്നതിലും എന്തോ ഒരു “ഇത്”. അത്രമാത്രമേയുള്ളൂ.
എങ്കിലും പറയുന്നത് സമര്ത്ഥിക്കാനും അതില് അടിത്തറ വ്യക്തമാക്കി ഉറച്ചുനില്ക്കാനും താങ്കള് കാണിക്കുന്ന ആര്ജ്ജവവും അറിവും അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നു. അത് താങ്കളെ വെറുമൊരു അമേരിക്കന് പ്രവാസി എന്നതിലുപരി ഭാരതീയസംസക്കാരത്തേയും സാഹിത്യത്തേയും അടുത്തറിഞ്ഞ ഒരു അന്വേഷി എന്ന നിലയിലേക്കുയര്ത്തുന്നു. ഏവര്ക്കും പ്രാപ്യമല്ല ഈ സ്ഥാനം. എന്റെ ആത്മാര്ത്ഥമായ, അഭിനന്ദനങ്ങള്.
വസ്തുതകള് വിശദമായി പ്രദിപാദിക്കുമ്പോള് അതില് സ്ഥൂലത വരുന്നതില് കുഴപ്പമില്ല. സാധാരണക്കാരനുപോലും മനസ്സിലാക്കുന്നതിനു താങ്കള് അവലംബിക്കുന്ന രീതികൊണ്ട് അങ്ങനെ ആയിത്തീരുന്നതാണ്.
സ്നേഹപൂര്‍വ്വം
ചെറിയനാടന്
ചെറിയനാടാ,
അഭിപ്രായത്തിനു നന്ദി. പക്ഷേ ഞാന്‍ ഈ എഴുതിയതു മുഴുവന്‍ തമാശയ്ക്കാണു്. അല്ലാതെ ഗവേഷണവും ഒന്നുമല്ല. ‘നര്‍മ്മം’ എന്ന ലേബല്‍ കണ്ടില്ലേ?
ജ്യോതിര്‍മയി | 11-Oct-08 at 3:30 pm | Permalink
ചൂടും പൂവിന്റെ ഗതി, ‘തായയ്ക്കും താതനും’ വരാതിരിയ്ക്കണേ എന്നാണു പ്രാര്‍ഥന. [പൂവു ചൂടുന്നവര്‍ക്കേ അതു കൊടുക്കാവൂ, അല്ലെങ്കില്‍ —ന്റെ കയ്യില്‍ക്കിട്ടിയ പൂവു പോലെയാവും, എന്നറിയാഞ്ഞല്ല]
ഓഫോഫ്:
ഒരിടത്തൊരിടത്ത്, (ഒരേട്ടന്റെ നാലാം പാഠപുസ്തകത്തില്‍) ഒരു കുട്ടിയുണ്ടായിരുന്നു. പേര് ചൈത്രന്‍. അവനു പഴത്തോടായിരുന്നു കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടം. എവിടെ ആരു പഴം തിന്നാലും പഴത്തോടു ചൈത്രന്‍ തപ്പിയെടുക്കും. അവനു കിട്ടുന്ന പഴത്തിന്റെ തോടും എല്ലാകീശകളിലും നിറയ്ക്കും. എന്തിനാന്നോ? നേരം ഇരുട്ടാറാവുമ്പോ വഴിയില്‍ പലയിടത്തായി കൊണ്ടിടും. ആളുകള്‍ അതു ചവിട്ടിവീഴും, ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ ചിരിയ്ക്കും. ചൈത്രന്‍ നല്ലവനാണ്. ആറോ നൂറോ ആളുകള്‍ ചിരി്യ്ക്കണമെന്നുമാത്രമേ അവന്‍ കരുതിയുള്ളൂ.
…………………………………..
ഈ പോസ്റ്റിന് എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഒരു കമന്റ് എന്നാലോചിച്ചു തലപുണ്ണാക്കണ്ട. കമന്റിനു ലേബല്‍ ഒട്ടിയ്ക്കാനുള്ള സംവിധാനം വന്നാല്‍ ‘നര്‍മ്മക്കമന്റ്’, നമനക്കമന്റ്, അടിക്കമന്റ്, അടിയ്ക്കടിക്കമന്റ്, ഉരുളയ്ക്കുപ്പേരിക്കമന്റ്, പരിഹാസക്കമന്റ്… ഇതിലേതെങ്കിലും ലേബല്‍ ഒട്ടിയ്ക്കുന്നതായിരിയ്ക്കും 🙂
എന്തു ചെയ്യാന്‍ ജ്യോതീ, വി. കെ. ജി. യെപ്പോലുള്ള കവികള്‍ക്കു പഴത്തൊലി വലിയ ഇഷ്ടമായിപ്പോയി 🙂
(“അവനു പഴത്തോടായിരുന്നു കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടം…” എന്നതു വായിച്ചപ്പോള്‍ “പഴത്തിനോടു്” എന്നാണു് ആദ്യം മനസ്സിലാക്കിയതു്. പഴത്തൊലി ആയിരുന്നു, അല്ലേ? 🙂 )
തായയ്ക്കും താതനും… മാത്രമല്ല, ചേലായാല്‍ മതി…, ചേലക്കള്ളന്‍ ചിലപ്പോള്‍…, ചേരുന്നീലാരുമായെന്‍…, ഠാണാവില്‍ ജനനം…, തൂവെള്ളിപ്പര്‍വ്വതത്തിന്‍…, നെഞ്ഞത്തിന്നലെ രാത്രി…, തെണ്ടീട്ടാണശനം… തുടങ്ങിയ ശ്ലോകങ്ങളും ഇതു പോലെ വിശദീകരിക്കണം എന്നുണ്ടു്. സമയം കിട്ടാത്ത കുഴപ്പമേ ഉള്ളൂ.
പിന്നെ, ഇതില്‍ ശ്രീകൃഷ്ണനെയോ ഭാഗവതകഥയെയോ വി. കെ. ജി. യോ ഒന്നും പരിഹസിക്കാന്‍ അല്പം പോലും ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടില്ല എന്നു ജ്യോതിയ്ക്കു മനസ്സിലായിക്കാണും എന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. ആകെ പരിഹസിച്ചിട്ടുള്ളതു് തെറ്റാണെന്നു് എനിക്കു തോന്നിയിട്ടുള്ള ആര്‍ക്കിയോളജിക്കല്‍ ഗവേഷണത്തെ മാത്രമാണു്. ഉള്ളടക്കം മനസ്സിലാവാതെ ജ്യോതി ഇനി നാലഞ്ചു പോസ്റ്റുകള്‍ എഴുതുകയും പിന്നീടു് അവ ഡിലീറ്റു ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്ന സമയനഷ്ടം ഒഴിവാക്കാന്‍ പറഞ്ഞതാണു്. 🙂
ജ്യോതിര്‍മയി | 12-Oct-08 at 4:45 am | Permalink
ഉള്ളടക്കം മനസ്സിലാക്കിയില്ലെന്നാരുപറഞ്ഞു!
വി. കെ. ജിയുടെ മേല്‍പ്പറഞ്ഞശ്ലോകങ്ങളെല്ലാം നന്നായി ആസ്വദിയ്ക്കാറുണ്ട്.
ചീന്തിപ്പരത്തിയ ഇതളുകള്‍ കണ്ടാല്‍ പൂവിന്റെ ഭംഗി മനസ്സിലാവില്ല. ഇതളുകള്‍ചേര്‍ന്നതാണു പൂവെങ്കിലും എന്തോ ഒന്നുണ്ട്, അവയെ ഒന്നിച്ചുനിര്‍ത്തി ചൈതന്യവും കാന്തിയും പകരുന്നതായിട്ട്.
ഇതളുകളെ പൂവിന്റെ ഭാഗമായിക്കണ്ടാസ്വദിയ്ക്കാം, പൂവില്‍നിന്നടര്‍ത്തിപ്പറിച്ച് നോക്കിയാല്‍ കിട്ടുന്ന രസം തുലോം തുച്ഛമാവും.
വി. കെ.ജി യുടെ ഇത്തരം ശ്ലോകങ്ങളുടെയെല്ലാം അന്തസ്സത്ത അഥവാ ആധാരം ഭക്തിയാണ്, യുക്തിവാദമോ പരിഹാസമോ ആയിരുന്നില്ല. ആ നിലയില്‍ക്കണ്ടൂവായിക്കുമ്പോഴാണു ശ്ലോകം കൂടുതല്‍ രസവത്താവുന്നതു്.
‘വിരോധം’ അലങ്കാരമാവില്ല.
വിരോധാഭാസം ആണലങ്കാരം (എന്നാണെന്റെ അറിവു്).
……………………..
എന്റെ പോസ്റ്റില്‍ ശ്രീകൃഷ്ണനെപ്പറ്റി പരിഹാസമോ യുക്തിവാദമോ ഉള്ളതായി ജ്യോതിയ്ക്കു തോന്നിയെങ്കില്‍ എനിക്കിനി ഒന്നും പറയാനില്ല.
വി. കെ. ജി. യുടെ ശ്ലോകത്തിന്റെ രസം ഈ വ്യാഖ്യാനം കളഞ്ഞു എന്നു ജ്യോതിയ്ക്കു തോന്നി എന്നു മനസ്സിലായി. അംഗീകരിക്കുന്നു. ക്ഷമിക്കുക. ചില വ്യാഖ്യാനങ്ങള്‍ അങ്ങനെയാണു്. അവ ഇല്ലാത്തതാണു് ഉള്ളതിനെക്കാള്‍ നല്ലതു്.
ജ്യോതിര്‍മയി | 12-Oct-08 at 6:11 pm | Permalink
“എന്റെ പോസ്റ്റില്‍ ശ്രീകൃഷ്ണനെപ്പറ്റി പരിഹാസമോ യുക്തിവാദമോ ഉള്ളതായി ജ്യോതിയ്ക്കു തോന്നിയെങ്കില്‍ എനിക്കിനി ഒന്നും പറയാനില്ല“.
ഈ ഉമേശന്‍‌മാഷിനെക്കൊണ്ടു തോറ്റു! വി. കെ. ജി യുടെ ചോദ്യങ്ങള്‍ പരിഹാസദ്യോതകമോ കണ്ണന്നു നീതിയില്ലെന്നു സ്ഥാപിക്കാനോ ഒന്നും ആയിരുന്നില്ല. അത്തരം ചോദ്യങ്ങള്‍ കൃഷ്ണനോടു ചോദിക്കുമ്പോഴും വി.കെ.ജി യുടെ ഭക്തിതന്നെയാണ് അവിടെ ആധാരം- എന്നല്ലേ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതു്?
ഇതല്ല മനസ്സിലാക്കിയതെങ്കില്‍ ഞാനും ഇനിയൊന്നും പറയുന്നില്ല.
[ഈ പോസ്റ്റു വായിച്ചവരില്‍ എത്രപേര്‍ക്കു ശരിയ്ക്കും മനസ്സിലായിക്കാണും ഇതു വെറും ‘ആര്‍ക്കിയോളജിവകുപ്പിനെ’ പരിഹസിച്ചുമൂലയ്ക്കിരുത്താന്‍ ഉള്ളതു മാത്രമായിരുന്നെന്ന്?]
പദങ്ങള്‍ വേര്‍തിരിച്ചുകാണിച്ചു വാച്യാര്‍ത്ഥം മാത്രം പറഞ്ഞു പോകുന്നവ ഒഴികെയുള്ള എല്ലാ വ്യാഖ്യാനങ്ങളും മൂലത്തില്‍ നിന്നു വ്യത്യസ്തങ്ങളായ കൃതികളാണു്. അവ മൂലത്തിന്റേതില്‍ നിന്നു വ്യത്യസ്തമായ അഭിപ്രായങ്ങളും രാഷ്ട്രീയവും തത്ത്വശാസ്ത്രവും പങ്കുവെയ്ക്കുന്നു.
ബ്ലോഗില്‍ നിന്നു തന്നെ രണ്ടുദാഹരണങ്ങള്‍ പറയാം.
ഒരിക്കല്‍ “കഥം ഭീഷ്മമഹം സംഖ്യേ…” എന്ന ഗീതാശ്ലോകത്തില്‍ സുന്നത്തിനെപ്പറ്റി (ലിംഗച്ഛേദനം) പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടു് എന്നു് അഡ്വക്കേറ്റ് സക്കീന എന്നൊരു ബ്ലോഗര്‍ എഴുതിയിരുന്നു. വളരെയധികം ആളുകള്‍ അതിനെപ്പറ്റി ചോദിച്ചപ്പോഴാണു് സക്കീനയ്ക്കു സംസ്കൃതം അറിയില്ലെന്നും ഗീതയുടെ വളരെ മികച്ച വ്യാഖ്യാനങ്ങളില്‍ ഒന്നില്‍ നിന്നാണു് ആ വിവരം തനിയ്ക്കു കിട്ടിയതെന്നും അവര്‍ പറഞ്ഞതു്. ആ അഭിപ്രായത്തെ ഗീതാവാക്യമായി പറയുന്നതാണു തെറ്റു്. അതിനു പകരം വ്യാഖ്യാതാവിന്റെ അഭിപ്രായമായി പറയണമായിരുന്നു.
മറ്റൊരിക്കല്‍ ജാതകപ്പൊരുത്തത്തെപ്പറ്റി പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഡോ. പണിക്കര്‍ അതിനെപ്പറ്റി വരാഹമിഹിരന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടു് എന്നു തോന്നുന്ന വിധത്തില്‍ എഴുതിയിരുന്നു. ശരിക്കു് വരാഹമിഹിരഹോരയിലല്ല, കൈക്കുളങ്ങര രാമവാര്യരുടെ വ്യാഖ്യാനത്തിലാണു് ആ വിവരം ഉള്ളതു്.
ഏതു വ്യാഖ്യാനം വായിക്കുമ്പോഴും അതിലെ ആശയങ്ങള്‍ വ്യാഖ്യാതാവിന്റേതായിത്തന്നെ എടുക്കണം. അല്ലെങ്കില്‍ മൂലകൃതിയെ തെറ്റിദ്ധരിക്കാനും അവഹേളിച്ചതായി തോന്നാനും ഇടയാകും.
ഭഗവദ്ഗീതയെ ശങ്കരാചാര്യര്‍ മുതല്‍ നിത്യചൈതന്യയതി വരെ വ്യാഖ്യാനിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എല്ലാവരും അവരവരുടേതായ ആശയങ്ങള്‍ അതില് കലര്‍ത്തിയിട്ടുണ്ടു്. താര്‍ക്കികനായിരുന്ന ശങ്കരാചാര്യരുടെ വ്യാഖ്യാനം തര്‍ക്കശാസ്ത്രത്തില്‍ ഊന്നിയ വാദപ്രതിവാദങ്ങള്‍ വഴിയാണു പുരോഗമിക്കുന്നതു്. ഘടം, പടം തുടങ്ങിയ തര്‍ക്കശാസ്ത്രബിംബങ്ങള്‍ പലയിടത്തും കാണാം. മഹാത്മാഗാന്ധിയുടെ വ്യാഖ്യാനത്തിലാകട്ടേ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഹിംസയിലൂന്നിയ രാഷ്ട്രീയം കാണാം. ഞാന്‍ ഒരു വ്യാഖ്യാനമെഴുതിയാല്‍ ഒരു പക്ഷേ വിദേശത്തുള്ള ഒരുവന്‍ തിരിച്ചു പോകണോ വേണ്ടയോ എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതിലുള്ള ചിന്താക്കുഴപ്പവും അതു പരിഹരിക്കാനുള്ള വഴികളും ആയായിരിക്കും ഗീതയെ കാണുന്നതു്. ഇതൊക്കെ ഗീതാകര്‍ത്താവു് (അതു കൃഷ്ണനോ വ്യാസനോ മറ്റാരെങ്കിലുമോ ആയ്ക്കോട്ടേ) ഉദ്ദേശിച്ചതാണെന്നു ചിന്തിക്കുന്നതു മൌഢ്യമായിരിക്കും.
പറഞ്ഞുവന്നതു്, എല്ലാ വ്യാഖ്യാനങ്ങളെപ്പോലെ ഈ പോസ്റ്റും അതെഴുതിയ എന്റെ സൃഷ്ടിയാണു്. എല്ലാ വ്യാഖ്യാനങ്ങളെപ്പോലെ വളച്ചൊടിക്കല്‍ ഇതിലും നടന്നിട്ടുണ്ടു്. അതിനു് ഉമേഷ് മാത്രമാണു് ഉത്തരവാദി, ശ്രീകൃഷ്ണനോ വ്യാസനോ വി. കെ. ജി. യോ അല്ല എന്നു മനസ്സിലാക്കിയാല്‍ പ്രശ്നമൊക്കെ മാറും.
താന്‍ കണ്ട വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെ മാത്രമേ ലോകം മുഴുവന്‍ കാണാവൂ എന്നു ശഠിക്കരുതു്. സത്യം പറഞ്ഞാല്‍, വിരുദ്ധമായ വ്യാഖ്യാനങ്ങള്‍ പലപ്പോഴും മൂലകൃതിയെ കൂടുതല്‍ രസകരമാക്കും.
Jinesh K J | 13-Oct-08 at 9:49 am | Permalink
out of context ഒരു കാര്യവും വ്യാഖ്യാനിക്കരുത് എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ഇനി മുതല്‍ പാഠപുസ്തകമൊന്നും എഴുതാന്‍ പോലും പറ്റില്ലെന്നു തോന്നുന്നു.
നര്‍മമത്തിലൂടെ ഭക്തിരസ പ്രധാനമായ ഒരു ശ്ലോകം ലേശം പോലും ഭക്തിയില്ലാതെ വായിച്ചാല്‍ എന്തു സംഭവിക്കുമെന്നും, ആര്‍ക്കിയോളജിക്കാര് അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിനു ഒരു കൊട്ടു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തതല്ലെ ഇവിടെ(അഥവാ എനിക്കങ്ങനെയാണു തോന്നിയത്)?
പിന്നെ വി.കെ.ജിയുടെ ശ്ലോകത്തിലെ ഭക്തിരസം ഒഴിവാക്കി ഇങ്ങനെ വായിച്ചാല്‍ മാത്രം അതിലെ ഭാവം(പല കഷ്ടപ്പാടുകളനുഭവിച്ച് ജീവിച്ച ഭഗവാനോടുള്ള സഹതാപം(?)) നഷ്ടപ്പെടുമോ? പിന്നെ ഇതിലെ നര്‍മ്മം ആര്‍ക്കിയോളജി വകുപ്പിനെ മൂലക്കിരുത്തിയ കൂട്ടത്തില്‍ കവിതയിലുണ്ടായിരുന്ന ഒറിജിനല്‍ ഭക്തിരസമാണെന്നു ജ്യോതിചേച്ചിയുടെ കമന്റോടെ വിശദമാവുകയും ചെയ്തു(ഉമേഷേട്ടന്റെ ബ്ലോഗിലല്ലാതെ കവിത വായിക്കാത്ത എന്നെയൊക്ക സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അതു നന്നായി!).
so thanks!
ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കിയ കാര്യങ്ങളാണ് എഴുതിയത്, ഇതൊന്നുമല്ല നിങ്ങളൊന്നും ഉദ്ദേശിച്ചതെങ്കില്‍ ഞാനീ നാട്ടുകരനേ അല്ല, ക്ഷമിച്ചേരെ!
നന്ദി, ജിനേഷ്! എനിക്കു കൂടുതലായൊന്നും പറയാനില്ല!
Adithyan | 14-Oct-08 at 4:16 am | Permalink
ഹഹഹ
വ്യാഖ്യാനത്തിനെ വ്യാഖ്യാനിച്ച് ഉമേഷ്ജി വെള്ളം കുടിക്കുന്നത് കാണാന്‍ നല്ല രസം.
സ്വന്തം കൃതികള്‍ വഴി എന്താണുദ്ദേശിച്ചതെന്ന് ഇങ്ങനെ പച്ചക്ക് വ്യക്തമാക്കേണ്ട ഗതികേട് പല മഹാ ബ്ലോഗെഴുത്തുകാര്‍ക്കും വന്നിട്ടുണ്ട്. ഉദ്ദാഹരണത്തിന്‌ എന്റെ ചുണ്ടു… അല്ലേല്‍ അതിന്നും മുന്നത്തെ …, അല്ലേല്‍ വേണ്ട, എന്റെ പണ്ടത്തെ പോസ്റ്റിന്റെ ലിങ്കെല്ലാം ഇവിടെ കൊണ്ടേ ഇടാന്‍ ഞാന്‍ വക്കാരി അല്ലല്ലോ 😀
നിന്റെ ചുണ്ടും ജിങ്ക്സുമൊക്കെ… എന്നെക്കൊണ്ടൊന്നും പറയിപ്പിക്കരുതു്! 🙂
ജ്യോതിര്‍മയി | 14-Oct-08 at 1:51 pm | Permalink
“പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ല. തെറ്റില്ലാതെ ഒരു വാക്യം എഴുതാനും അറിയില്ല“. ഉമേഷ് ജി സ്വയം ഈ പോസ്റ്റിലെ ഒരുകമന്റില്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയവാക്യമാണ് ഇതു്.
ഈ വാക്കുകള്‍ മാത്രം എടുത്ത് വേറേ എവിടേയെങ്കിലും ഉദ്ധരിച്ച്, ഉമേഷ് എന്ന ബ്ലോഗര്‍ സ്വയം ഇങ്ങനെ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്, എന്ന് ഒരാള്‍ (ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ ചെയ്യാന്‍ ഉദ്ദേശിയ്ക്കുന്നില്ല)സ്ഥാപിക്കാന്‍
ശ്രമിച്ചുഎന്നിരിയ്ക്കട്ടേ. അപ്പോള്‍ ഈ വാക്യം താങ്കള് പറഞ്ഞില്ല എന്നു പറയാന്‍ പറ്റില്ല.
പക്ഷേ പറഞ്ഞ സാഹചര്യം വിശദീകരിച്ച്,
“പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ല. തെറ്റില്ലാതെ ഒരു വാക്യം എഴുതാനും അറിയില്ല“ എന്നു പറഞ്ഞത്, ഉമേഷ് ജി പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ പോയിട്ടില്ല എന്ന അര്‍ഥത്തിലോ തെറ്റില്ലാതെ ഒരുവാക്യം എഴുതാന്‍ കഴിയില്ല എന്ന അര്‍ത്ഥത്തിലോ അല്ല. എന്നൊക്കെ വ്യക്തമാക്കേണ്ടിവരില്ലേ. വരും.
ഉദ്ധരിക്കുന്നതും ഒരു തരത്തിലുള്ള വ്യാഖ്യാനം തന്നെയാണു്. അതും വിശദീകരണമോ വളച്ചൊടിക്കലോ ആവാം. മൊത്തം സാഹചര്യം വ്യക്തമാക്കാതെ “ചാതുര്‍വര്‍ണ്യം മയാ സൃഷ്ടം”, “ന സ്ത്രീ സ്വാതന്ത്ര്യമര്‍ഹതി”, “സ്ത്രീണാം ച ചിത്തം പുരുഷസ്യ ഭാഗ്യം”, “ഉപമാ കാളിദാസസ്യ” തുടങ്ങിയവ ഉദ്ധരിക്കുന്നതു് ഒരു അഭിപ്രായത്തെ സാധൂകരിക്കാന്‍ ഉദ്ധരണിയെ വ്യാഖ്യാനിച്ചു വളച്ചൊടിക്കുന്ന രീതി തന്നെയാണു്. അതു കൊണ്ടു തന്നെയാണു് എല്ലാ വ്യാഖ്യാനങ്ങളും വ്യാഖ്യാതാവിന്റെ കൃതിയായിത്തന്നെ എടുക്കണം എന്നു ഞാന്‍ മുകളില്‍ പറഞ്ഞതു്.
“പള്ളിക്കൂടത്തില്‍ പഠിച്ചിട്ടില്ല. തെറ്റില്ലാതെ ഒരു വാക്യം എഴുതാനും അറിയില്ല” എന്നു ഞാന്‍ പറഞ്ഞതായി ഉദ്ധരിക്കുന്നവരും അതു തന്നെയാണു ചെയ്യുന്നതു്. അങ്ങനെയുള്ള ഒരു വ്യാഖ്യാനത്തെ തടയാന്‍ നമുക്കു കഴിയില്ല. വ്യാഖ്യാനങ്ങളിലെ തെറ്റുകള്‍ (എന്നു നമുക്കു തോന്നുന്നതു്) ചൂണ്ടിക്കാണിക്കാം എന്നു മാത്രമേ ഉള്ളൂ.
************************************
കൂടുതല്‍ വിശാലമായ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ഒരുകാര്യത്തെപ്പറ്റി ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ കഴിയുന്നവര്‍ക്ക്, ആ വിഷയത്തില്‍ ‘പറഞ്ഞ’ വാക്കുകളേക്കാള്‍ ആഴത്തിലുള്ള അര്‍ത്ഥം മനസ്സിലാവും. അവര്‍ക്ക് ആഴത്തില്‍ മനസ്സിലാക്കിയ അര്‍ത്ഥത്തെ അത്രയും മനസ്സിലാക്കാത്തവര്‍ക്കുവേണ്ടി, വിശദമായ പശ്ചാത്തലത്തിന്റെ സഹായത്തോടെ വ്യാഖ്യാനിച്ചുതരാന്‍ പറ്റും. വ്യാഖ്യാനവും വളച്ചൊടിയ്ക്കലും ‘ഉദ്ദേശ്യശുദ്ധി’യുടെ കാര്യത്തില്‍ മാത്രമേ വ്യത്യാസമുള്ളൂ എന്നു തോന്നുന്നു.
യോജിക്കുന്നു. വളച്ചൊടിക്കുകയാണോ നിവര്‍ത്തിച്ചേര്‍ക്കുകയാണോ എന്നതും ആപേക്ഷികമാണു് എന്നു മാത്രം.
ഉമേഷ് ജി യുടെ, ധാരാളം ലിങ്കുകളുള്ള ഒരു പോസ്റ്റ്, ലിങ്കുകളൊന്നും വായിക്കാന്‍ മെനക്കെടാതെ, ഓടിച്ചുവായിച്ച്, താങ്കളുദ്ദേശിച്ച അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കാന്‍ ശ്രമിയ്ക്കാതെ, തര്‍ക്കിക്കാന്‍ വരുമ്പോള്‍ ദേഷ്യം/വിഷമം തോന്നാറുണ്ടോ?
ഇല്ല. എന്റെ പോസ്റ്റ് ലിങ്കുകളുള്‍പ്പെടെ മുഴുവന്‍ ഒറ്റയിരിപ്പില്‍ ആര്‍ക്കെങ്കിലും വായിക്കാന്‍ ക്ഷമയുണ്ടാവുമോ എന്നു് എനിക്കു സംശയമാണു്. പറയുന്നതില്‍ പലതും ഒറ്റ വായനയില്‍ മനസ്സിലാക്കാനും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടു്.
വായിക്കുന്നതിനും അഭിപ്രായം പറയുന്നതിനും വളരെ നന്ദിയുണ്ടു്. ഞാന്‍ എഴുതുന്നതിനു് എത്രത്തോളം വ്യക്തത കുറവാണെന്നും അതു് എത്രത്തോളം തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടാം എന്നും മനസ്സിലാക്കാന്‍ ഈ അഭിപ്രായങ്ങള് ഒരുപാടു സഹായിച്ചിട്ടുണ്ടു്.
ശങ്കരാചാര്യരും മറ്റും പറയുന്ന കാര്യങ്ങളില്‍ (ഘടം/പടം തുടങ്ങിയവ ചെറിയ ചില ഉദാഹരണങ്ങള്‍)പല പല ലിങ്കുകള്‍ പോലത്തെ സംഗതികളുണ്ട്. കടിച്ചാല്‍ പൊട്ടാത്തവയൊന്നുമല്ല അവ. വളരെ ലളിതമായ – നിത്യജീവിതത്തിലെ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. അത്തരം കുറേ പ്രതീകങ്ങളും ബിംബങ്ങളുമൊക്കെയുണ്ടാവാം. അവയെക്കുറിച്ചറിയുകയും, കൂടാതെ, എത്രാംക്ലാസിലേയ്ക്കുള്ള പുസ്തകമാണ്/ ഏതുക്ലാസില്‍നിന്നു പാസ്സായവരെ ഉദ്ദേശിച്ചാണ് പറഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്നത്- എന്നു തുടങ്ങി കുറേ ആമുഖകാര്യങ്ങളും മനസ്സിലാക്കിയാലേ അവര്‍ പറഞ്ഞുതരുന്നതു കൂടുതല്‍ നന്നായി ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ പറ്റൂ.
ശാങ്കരഭാഷ്യം കടിച്ചാല്‍ പൊട്ടാത്തതാണെന്നു ഞാന്‍ പറഞ്ഞോ? (സത്യം പറഞ്ഞാല്‍, അദ്വൈതവും മറ്റും മനസ്സിലാക്കാന്‍ ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മനുഷ്യന്റെ മനസ്സു വളര്‍ന്നിട്ടില്ല എന്നും മറ്റുമുള്ള വാദങ്ങള്‍ ഞാന്‍ യോജിക്കാത്ത മറ്റു ചില സ്ഥലങ്ങളില്‍ നിന്നാണു വരുന്നതു്) അവയില്‍ ശങ്കരാചാര്യരുടെ അഭിപ്രായങ്ങളും വാദഗതികളും രീതികളും ഉണ്ടാവും എന്നേ പറഞ്ഞുള്ളൂ. അതുകൊണ്ടു്, അദ്ദേഹം പറഞ്ഞ ഒരു വാദഗതി ഉദ്ധരിക്കുമ്പോള്‍ “ഗീതയില്‍ വ്യാസന്‍ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു” എന്നു പറയാതെ “ഗീതാവ്യാഖ്യാനത്തില്‍ ശങ്കരാചാര്യര്‍ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു” എന്നു പറയുകയാവും ഉചിതം എന്നേ ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ.
ശങ്കരാചാര്യരും ഗാന്ധിയും ഹരേ കൃഷ്ണക്കാരും (അവര്‍ അതിനെ as it is എന്നു പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും) അവരവരുടെ രീതിയിലാണു ഗീതയെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതു്. അതില് കുഴപ്പമില്ല താനും. വായിക്കുന്നവനാണു് അവ വായിച്ചു് കൊള്ളേണ്ടതു കൊണ്ടും തള്ളേണ്ടതു തള്ളിയും സ്വന്തം വ്യാഖ്യാനങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തും മനസ്സിലാക്കേണ്ടതു്.
ഒന്നുകില്‍, അതാതുവിഷയങ്ങളില്‍ നല്ല ആഴത്തില്‍ ചിന്തിക്കുകയും ബോധ്യപ്പെട്ട അറിവ് ജീവിതത്തില്‍ ആചരിയ്ക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുന്ന ‘നല്ല’ ആചാര്യന്മാരുടെ അടുത്ത് പഠിക്കാന്‍ സാധിക്കണം. നമുക്കതിനു യോഗമില്ല എങ്കില്‍, അറിയണം എന്ന ആഗ്രഹത്തോടെ ‘നല്ല’ വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ ആശ്രയിക്കാം ആദ്യപടിയായി.
കുറെയൊക്കെ യോജിക്കുന്നു. പല പുസ്തകങ്ങള്‍ക്കും ഇത്തരം വ്യാഖ്യാനങ്ങള്‍ ആവശ്യമില്ല. ഏതു പുസ്തകമായാലും, വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ ആശ്രയിക്കുന്നതിനോടൊപ്പം സ്വമേധയാ അതിനെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയും വേണം. ശങ്കരാചാര്യര്‍ തുടങ്ങിയവര്‍ അങ്ങനെ ചെയ്തതു കൊണ്ടാണു് അവയൊക്കെ നമുക്കു് ഇന്നു വായിക്കാന്‍ കിട്ടുന്നതു്.
ഈ ‘നല്ല’ എന്നതും ആപേക്ഷികമാണു്. പൂര്‍വ്വാചാര്യന്മാരെ അത്രയധികം കൊമ്പത്തു കയറ്റിയിരുത്തേണ്ട ആവശ്യമില്ല. പണ്ടുള്ളവര്‍ പറഞ്ഞതെല്ലാം പൂര്‍ണ്ണമാണെങ്കില്‍ പിന്നീടു വ്യാഖ്യാനങ്ങള്‍ ആവശ്യമായി വരില്ലായിരുന്നല്ലോ. പാണിനിയെയും ആര്യഭടനെയും ഒക്കെ പിന്നീടുള്ളവര്‍ തിരുത്തിയിട്ടുണ്ടു്.
ആദ്യത്തെ പാരഗ്രാഫ് വായിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ വിമര്‍ശിക്കാന്‍ തുടങ്ങാതെ, ആദ്യം മുഴുവന്‍ ഒരാവര്‍ത്തി വായിക്കുക. ഒരു ‘മൊത്തം വീക്ഷണം’ ആദ്യം കിട്ടിയതിനുശേഷം വീണ്ടും ഓരോ ഭാഗമായി, തുടക്കം മുതല്‍ വായിക്കാം. [പൂവിനെ മൊത്തത്തില്‍ക്കണ്ടു്, പിന്നെ ഇതളുകളെ പൂവിന്റെ ഭാഗമായിക്കണ്ട്, നിരീക്ഷിച്ചു മനസ്സിലാക്കി, വീണ്ടും പൂവിനെ മൊത്തം കാണുക] അപ്പോള്‍ നന്നായി ചിന്തിക്കുകയും വിമര്‍ശിക്കുകയും ഒക്കെയാവാം. രണ്ടാമാവര്‍ത്തികൂടിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ സ്വയം വിലയിരുത്തി ‘തള്ളണോ, കൊള്ളണോ’ എന്നു തീരുമാനിയ്ക്കുക.
ഒരു വിയോജിപ്പുമില്ല. 🙂
– ഇപ്രകാരം വേണം ഒരു കാര്യം പഠിയ്ക്കാന്‍ എന്നാണു എനിയ്ക്കു തോന്നാറുള്ളത്.ശരിയാണോ എന്നറിയില്ല, പയറ്റിത്തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉള്ളൂ.
ചുരുക്കം പറഞ്ഞാല്‍, ഞാന്‍ മുകളില്‍ പറഞ്ഞതും ജ്യോതി ഇവിടെ പറഞ്ഞതും ഒന്നു തന്നെ. എവിടെയാണു നമുക്കു് അഭിപ്രായഭിന്നത?
ചെറിയനാടന് | 15-Oct-08 at 10:01 am | Permalink
..ഈശാ‍ാ‍ാ…. ഇതെവിടെച്ചെന്നവസാനിക്കും….!
അവിടുന്നു വരുത്തിവച്ച ഓരോ പുകിലേ……
എന്തിന്നീവിധമിത്ര കണ്ടു പലരും വക്കാണമേറ്റു, ന്നൊരോ-
കാലാകാല,മറിഞ്ഞു കണ്ടു പലരും ചൊല്ലുന്നു തൻ ഭാഷയിൽ
പാവം കണ്ണനു മാത്രമേയറിവു ഹാ! തന്നന്ത്യമെന്തന്ത്യമെ-
ന്നെന്നാണെന്റെ മതം; വിവാദ“മിതു” വിദ്വാന്മാർക്കു ചേരുന്നതോ?
കണ്ണന്‍ തന്‍ മൃതിയല്ല പ്രശ്നമിവിടെ, ക്കണ്ണന്റെ പേര് ചൊല്ലുവോന്‍
തന്നുള്ളത്തിലെ ഭക്തിയാ; ണതു കിടച്ചില്ലെങ്കിലുണ്ടായിടും
എണ്ണം വിട്ട വിവാദ; മാര്‍ഷ, മമരം, വേദം, മതം, സംസ്കൃതം,
പുണ്യം, പാപ – മിതൊക്കെ ഭക്തനു പുകഴ്ത്തീടാ, മെതിര്‍ ചൊല്ലൊലാ!
പറയൂല്ല ഊഹിച്ചോ ! | 15-Oct-08 at 4:49 pm | Permalink
…അര്‍ഷ, മമരം, വേദം, മതം, സംസ്കൃതം,
പുണ്യം, പാപ – മിതൊക്കെ ഭക്തനു പുകഴ്ത്തീടാ, മെതിര്‍ ചൊല്ലൊലാ!
നമിച്ചു !:)
s.kumaar | 20-Oct-08 at 10:25 am | Permalink
ഇങ്ങനെ ഒരു കഥ ആദ്യായിട്ടാണ്‌ കേൾക്കുന്നത്‌.എന്നാലും എന്റെ കൃഷ്ണാ എന്ന് അറിയാതെ വിളിച്ച്പോയി. കർഷകരുടെയും ഷെയർഹോൾഡേഴ്സിന്റേയും ഗതി അദ്ദേഹത്തിനും!!
എന്തായാലും ഉമേഷ്ജി പറൻഞ്ഞതുപോലെ ആണ്‌ കാര്യങ്ങൾ എങ്കിൽ ഒരു വല്യ നാണക്കേടിൽ നിന്നാ വേടൻ രക്ഷപ്പെടുത്തിയത്‌.പിന്നെ ഗുഗങ്ങൾക്ക്‌ ശേഷം ഈ ഇന്ത്യാമഹാരാജ്യത്ത്‌ ഇത്തരത്തിൽ രക്ഷപ്പെട്ട ഒരാളേ ഉണ്ടായിട്ടൂള്ളൂ…( ആരാന്ന് ചോദിക്കല്ലേ)
എന്തായലും ബലരാമന്റെ ചരിതവും പാമ്പെന്ന് കുടിയന്മാർക്ക്‌ പേരുവരാനുണ്ടായ പുരാണസന്ദർഭവും എല്ലാം കൊള്ളാം…
പിന്നെ ഇതൊക്കെ ആ ഗുജറാത്തിലെ ടീം വായിക്കണ്ട.സംഗതി പുലിവാലാകും..ശൂലം ഒക്കെ ഉള്ള ടീം ആണ്‌…
Rajesh R Varma | 06-Nov-08 at 6:41 am | Permalink
ഓഹോ, ചാക്യാരാണല്ലേ? ചാക്യാര്‍ക്ക്‌ അരങ്ങത്തു കയറിനിന്ന് എന്തും പറയുകയും സദസ്സിലിരിക്കുന്നവര്‍ക്കു തിരിച്ചു പറയാന്‍ പാടില്ലാതിരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്ന കാലമൊക്കെ പൊയ്പ്പോയി, അറിഞ്ഞില്ലേ? പണ്ടത്തെ ഭക്തകവികള്‍ക്കു പോലും പറയാമായിരുന്ന തമാശ ഇന്ന് വിപരീതഭക്തന്മാര്‍ പോലും പറയില്ലെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്താന്‍ ഞങ്ങള്‍ ചിലര്‍ ഇവിടെ ഉണ്ടെന്നുള്ള വിവരം അറിഞ്ഞോളൂ. ഈയിടെ ഞങ്ങളുടെ അംഗീകാരമില്ലാത്തതു ചിലതു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സ്വാമി സന്ദീപ്‌ ചൈതന്യയെ വരെ ഞങ്ങള്‍ സ്വാമിയല്ലാതാക്കി. ‘പതിതപാവനസീതാറാ’മിലെ പതിതപാവനശക്തി സീതയുടേതാണെന്നു പറഞ്ഞതിനു സുകുമാര്‍ അഴീക്കോടിനെ വരെ ഞങ്ങള്‍ മൂലയ്ക്കിരുത്തി. പിന്നെയാണോ ഒരു ചാക്യാര്‍? മര്യാദയ്ക്കൊക്കെ കഴിഞ്ഞാല്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും കൊള്ളാം, മനസ്സിലായല്ലോ?
jayachandra menon | 22-Nov-08 at 3:38 pm | Permalink
വർഷത്തിലൊന്ന് എന്ന കൃത്യമായ കണക്കിലാണെങ്കിൽ പോലും മക്കളെ പ്രസവിക്കുവാൻ കണ്ണൂപൊട്ടന്റെ ഭാര്യ എടുത്തത് നൂറ് കൊല്ലം.
മേനോന്‍ അമര്‍ ചിത്രകഥ പോലും നേരേ ചൊവ്വേ വായിച്ചിട്ടില്ലെന്നു തോന്നുന്നല്ലോ. ഗാന്ധാരി ഒരിക്കലേ പ്രസവിച്ചിട്ടുള്ളൂ. ഒരു മാംസപിണ്ഡം. അതിനെ നൂറ്റൊന്നായി വിഭജിച്ചു് ഓരോന്നില്‍ നിന്നും ഉണ്ടായതാണു നൂറ്റുവരും ദുശ്ശളയും.
എല്ലാറ്റിന്റേയും പേരോ, കുരുത്തംകെട്ടതും. ദുര്യോധനൻ, ദുശ്ശാസനൻ ഇത്യാദി! (സ്വന്തം മക്കളുടെ മുഖത്തു നോക്കി മാത്തൻ, പോത്തൻ എന്നൊക്കെ പേരിടാമെങ്കിൽ ഇതും ആവാം എന്നത് വേറേ കാര്യം). അപ്പുറത്തൊ? എല്ലാം സാത്വികവും!(ധർമ്മപുത്രർ ഇത്യാദി)
ഷാബിമോനും ലൌസിമോളും സുഷുമ്നയും മാനിഷാദയും ഒക്കെ ഇപ്പോഴും ഉണ്ടല്ലോ. ചിലപ്പോള്‍ കാലക്രമേണ കിട്ടിയ പേരാകാനും മതി. സുയോധനന്‍, സുശാസനന്‍ തുടങ്ങിയ പേരുകളെ സ്വഭാവഗുണം കൊണ്ടു് ആളുകള്‍ ദുര്യോധനന്‍, ദുശ്ശാസനന്‍ എന്നൊക്കെ വിളിച്ചതാവാനും മതി.
ഇനി, യുദ്ധത്തിനു കോപ്പു കൂട്ടി വന്നവരുടെ നടുക്ക് രഥം കൊണ്ടു നിർത്തി പതിനെട്ട് അദ്ധ്യായം ഗീത ഉപദേശിച്ചു തീരുന്നതു വരെ രണ്ടു കൂട്ടരും ദിനേശ് ബീഡിയും വലിച്ച് കട്ടൻ കാപ്പിയും കുടിച്ച് നുണയും പറഞ്ഞ് നിന്നോ എന്ന ചോദ്യം വേറേയും.
അതിലും വലിയ അസ്വാഭാവികത തോന്നുന്നില്ല. യുദ്ധം തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പല്ലേ? യുദ്ധം തുടങ്ങിയതിനു ശേഷവും ഇടയ്ക്കു തമ്മില്‍ സമ്മതിച്ചു നിര്‍ത്തിവെച്ചതും രാത്രിയില്‍ യുദ്ധം ചെയ്തതും ഒക്കെ മഹാഭാരതത്തില്‍ തന്നെ പറയുന്നുണ്ടല്ലോ. ഇത്രയും വലിയ ഗീതയാവില്ല. ഒരു പത്തുപതിനഞ്ചു മിനിട്ടു്. അഡ്ജസ്റ്റു ചെയ്യാമോ?
ഗീതോപദേശത്തിനു വേണ്ട ഒരു സന്ദർഭം ഒരുക്കുക മാത്രമായിരുന്നില്ലേ വ്യാസൻ? ആ വ്യാസന്റെ തലയിൽ തന്നെ ഭാഗവതത്തിന്റെ പിതൃത്വവും വെച്ചു കൊടുത്ത വികൃത ഭാവന ആരുടേതോ എന്തോ? ഏതായാലും
കഥാ ഇമാസ്തേ കഥിതാ മഹീയസാം
വിതായ ലോകേഷു യശ പരേയുഷാം
വിജ്ഞാന വൈരാഗ്യ വിവക്ഷയാ വിഭോ
വചോ വിഭൂതിർ നതു പാരമാർത്ഥ്യം
(പ്രഭോ, ഈ ലോകത്തിൽ കീർത്തി പരത്തി മരിച്ചു പോയ മഹാന്മാരുടെ കഥകൾ ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ. അങ്ങേക്ക് വിജ്ഞാനവും വൈരാഗ്യവും ഉളവാക്കുവാൻ വേണ്ടി കെട്ടിച്ചമച്ചവയാണ് അവയെല്ലാം, പരമാർത്ഥമല്ല)എന്നു കൂടി പറഞ്ഞു വെച്ചത് ആരുടേയോ ഭാഗ്യം!
ഇതു് ഏതു പുസ്തകത്തിലേതാണു്? ഭാഗവതമാണോ? ഏതു സ്കന്ധം?
ഭാരതവും ഭാഗവതവും ഒരാളെഴുതിയതല്ല എന്നതു് വളരെ വ്യക്തമായ കാര്യമാണു്. പണ്ടുള്ളവര്‍ കൃതികളെഴുതിയാല്‍ പ്രശസ്തനായ ഒരു മുനിയുടെ പേരില്‍ അവ വെച്ചുകെട്ടുന്നതു സാധാരണയായിരുന്നു. മനു, പരാശരന്‍, ഗൌതമന്‍ തുടങ്ങിയ സ്മൃതികളുടെ കാര്യവും അതു തന്നെ.
ഇല്ലെങ്കിൽ മഹാവിഷ്ണു പെൺ‌വേഷം കെട്ടി വന്നപ്പോൾ പരമശിവന് കാമം ഉണ്ടായതിനെ തുടർന്നുണ്ടായ ജന്മങ്ങളുടെ ഡി എൻ എ ടെസ്റ്റിന്റെ വരെ ഡീറ്റെയ്‌ൽ‌സ് തപ്പിയെടുത്തേനേ ഗോപാലകൃഷ്ണൻ മാഷെങ്കിലും.
കമന്റിടാനുള്ള കാലാവധി കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ ക്ഷമിക്കുക.
jayachandra menon | 23-Nov-08 at 6:51 am | Permalink
നേരേ ചൊവ്വേ എന്നല്ല, വായിച്ചിട്ടേ ഇല്ല. രണ്ടു മൂന്ന് ഉപനിഷത്തുക്കളും (ഈശം, കേനം, കഠം-മൂന്നും ഇംഗ്ലീഷിലുള്ള വ്യാഖ്യാനം) ഗീതയും (സ്വാമി ചിന്മയാനന്ദന്റെ വ്യാഖ്യാനം) മാത്രമാണ് വായിച്ചു എന്നു പറയാവുന്നവ. മണ്ടക്കകത്ത് ആൾത്താമസം ഉള്ളവന്റെ പോസ്റ്റ് വായിച്ചിട്ട് അതില്ലാത്തവൻ അഭിപ്രായം പറയാൻ വന്നതിലെ വിവരക്കേടായി കണ്ടാൽ മതി.
അയ്യോ, അങ്ങനെയൊന്നും ഉദ്ദേശിച്ചതല്ല. ഇത്രയും പ്രസിദ്ധമായ കഥയിലെ ആ പിശകു് ഒരു നോട്ടപ്പിശകല്ലേ എന്നേ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളൂ.
കുരുക്ഷേത്രയുദ്ധം ബി.സി.3138- ൽ നടന്ന ചരിത്രസംഭവം ആണെന്നും മഹാഭാരതം അതിന്റെ റണ്ണിങ്ങ് കമന്ററി ആണെന്നും പത്തുപതിനഞ്ചു മിനിറ്റിൽ ഭഗവാൻ യുദ്ധഭൂമിയിൽ നിന്ന് ഗീതയുടെ സാരാംശമെങ്കിലും അർജുനന് ഉപദേശിച്ച് ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു എന്നുമൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ, എന്നാലും അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണ് ഉമേഷ്ജീ. (നേരത്തെ പറഞ്ഞ വെവരക്കേടിന്റെ ഭാഗമായി കണ്ട് ക്ഷമിച്ചേര്).
അങ്ങനെയല്ല ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചതു്. ഒരു കഥയായിത്തന്നെ ഭാരതത്തിനെ കരുതിയാല്‍, ഗീതോപദേശം ഒരു പത്തുപതിനഞ്ചു മിനിറ്റിന്റെ കാര്യമായി കൂട്ടിയാല്‍ മതി എന്നാണു്. അതു കാവ്യമായി എഴുതിയപ്പോള്‍ അത്ര വലിപ്പം ആയി എന്നു മാത്രം. അല്ലാതെ അന്നു മനുഷ്യര്‍ എല്ലാം ശ്ലോകത്തിലാണു സംസാരിച്ചതു് എന്നു് ആരെങ്കിലും കരുതുമോ?
ഭാഗവതവും, മാതൃഭൂമിയിൽ സാനുമാഷിന്റെ വ്യാഖ്യാനത്തോടെ വന്നപ്പോൾ, ഒന്നോടിച്ച് നോക്കിയിട്ടുള്ളതേ ഉള്ളൂ. പത്തുമുപ്പത്തഞ്ചു കൊല്ലം മുമ്പ് സ്വാമി വിവേകാനന്ദന്റെ സാഹിത്യസർവസ്വം പോലുള്ള ഗ്രന്ഥങ്ങൾ വായിച്ചതിന് ശേഷം അതിൽ കൂടുതൽ പ്രധാന്യം കൊടുക്കേണ്ട കാര്യം പുരാണങ്ങൾക്കുണ്ടെന്നു് തോന്നിയിട്ടില്ല. ഉപനിഷത് തത്വങ്ങളുടെ ഏറ്റവും വികലമായ ആവിഷ്കാരങ്ങളായി മാത്രമെ ഇവയെയൊക്കെ എനിക്കു കാണാൻ സാധിച്ചിട്ടുള്ളു.
ഇതില്‍ വിഭിന്നാഭിപ്രായങ്ങളുണ്ടാവാം. ഉപനിഷത്തുക്കളെത്തന്നെ വികലമെന്നു കരുതുന്നവരും ഉണ്ടാവാം. വേദങ്ങളിലെ തെറ്റുകളെ ന്യായീകരിക്കുവാനുള്ള ശ്രമമാണു് ഉപനിഷത്തുക്കള്‍ എന്നു് ഈ ബ്ലോഗില്‍ത്തന്നെ ഒരാള്‍ കമന്റിട്ടിരുന്നു.
പുരാണങ്ങളെയും ഇതിഹാസങ്ങളെയും വേദോപനിഷത്തുക്കളില്‍ നിന്നു മാറി പ്രത്യേകകഥകളായി കാണാനാണു് എനിക്കു താത്പര്യം. ഉപനിഷത്തുക്കളില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ അതുപോലെ തുടരണം എന്നു ശഠിക്കുമ്പോഴാണു് അവ വികലമായി തോന്നുന്നതു്. കെട്ടുകഥകള്‍ എന്ന രീതിയില്‍ ഭാരതവും ഭാഗവതവുമൊക്കെ വളരെ മനോഹരമാണു്. കഥപറച്ചിലായ രാമായണത്തിലും ഭാരതത്തിലും നിന്നു് ഭാഗവതത്തിലെത്തുമ്പോള്‍ ഭക്തി വായനക്കാരിലേയ്ക്കു പകര്‍ത്തുക എന്ന ലക്ഷ്യം കൂടുതലായി വന്നു എന്നു മാത്രം.
അഴീക്കോട് മാഷിന്റെ തത്വമസി രണ്ടുമൂന്നാവർത്തി വായിച്ചപ്പോഴും ഈ ധാരണ ഉറയ്ക്കുകയാണുണ്ടായത്.
മലയാളത്തിനു കിട്ടിയ ഒരു വലിയ നിധിയാണു് ആ പുസ്തകം. വേദോപനിഷത്തുകള്‍ക്കു പരമ്പരാഗതരീതിയിലുള്ള പൊള്ളയായ വ്യാഖ്യാനങ്ങള്‍ക്കു പകരം യുക്തിപൂര്‍വ്വകമായ ഒരു വിശകലനമാണു് അതു്.
തൊണ്ണൂറുകളുടെ അവസാനം മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പിൽ ശ്രീ.സി.വി.വാസുദേവഭട്ടതിരി എഴുതിയ ‘മേൽ‌പ്പത്തൂരിന്റെ രാമായണവിമർശനം’ എന്നൊരു ലേഖനത്തിൽ നിന്നാണ് “കഥാ ഇമാസ്തേ’ എന്നു തുടങ്ങുന്ന ശ്ലോകം എനിക്കു കിട്ടിയത്. “പുരാണകഥകൾ ചരിത്ര കഥകളല്ല,കെട്ടിച്ചമച്ച സോദ്ദേശ കഥകളാണ്. വ്യാസൻ തന്നെ മഹാഭാഗവതത്തിൽ ഇക്കാര്യം സ്പഷ്ടമായി പറയുന്നുണ്ട്. പരീക്ഷിത്തിനെ കഥകളെല്ലാം പറഞ്ഞു കേൾപ്പിച്ച ശേഷം ശ്രീശുകൻ അദ്ദേഹത്തോടു പറയുന്നു” എന്നു പറഞ്ഞിട്ടാണ് അദ്ദേഹം ഈ ശ്ലോകം ഉദ്ധരിക്കുന്നത്. പിന്നീട് പല അവസരത്തിലും പലരും മഹാഭാഗവതത്തിൽ നിന്നെന്നും പറഞ്ഞ് ഇത് ഉദ്ധരിക്കുന്നതും കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
ശ്ലോകം കിട്ടി. ഭാഗവതം ദ്വാദശസ്കന്ധം, രണ്ടാമദ്ധ്യായം, പതിന്നാലാം ശ്ലോകം:
കഥാ ഇമാസ്തേ കഥിതാ മഹീയസാം
വിതായ ലോകേഷു യശഃ പരേയുഷാം
വിജ്ഞാനവൈരാഗ്യവിവക്ഷയാ വിഭോ
വചോ വിഭൂതീര്‍ ന തു പാരമാർത്ഥ്യം
വളരെ നന്ദി, ഈ ശ്ലോകത്തിനു്. “ഭഗവാന്‍ പരോക്ഷനായതിനാല്‍ ഇതിലെല്ലാം വളച്ചുകെട്ടിയാണു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതു്” എന്ന അര്‍ത്ഥമുള്ള ഒരു ശ്ലോകം ഭാഗവതത്തിലുണ്ടു് എന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ടു്. ആ ഭാഗം അറിയാമോ?
വ്യാസൻ പുരാണങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചുവെന്ന കഥ വിശ്വസനീയമായി പ്രചരിക്കപ്പെട്ടതിനെ കുറിച്ച് അഴീക്കോട് മാഷും തത്വമസിയിൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്‌. “പുരാണങ്ങളുടെ കർത്താവെന്നു പറയപ്പെടുന്ന വ്യാസൻ പ്രാചീന മഹർഷി അല്ലെന്നും പുരാണങ്ങൾക്ക് ശരിയായ അർത്ഥം പറയുന്ന ബ്രാഹ്മണനാണെന്നും ഭവിഷ്യപുരാണത്തിൽ പറയുന്നതായും” അദ്ദേഹം
ബുധ്യമാനഃ സദർത്ഥം വൈ
ഗ്രന്ഥാർത്ഥം കൃത്സ്നശോ നൃപ,
ബ്രാഹ്മണാദിഷു സർവേഷു
ഗ്രന്ഥാർത്ഥം ചാർപ്പയന്നൃപ,
ഏവം യോ വാചയേദ് ബ്രഹ്‌മൻ
സ വിപ്രോ വ്യാസ ഉച്യതേ
എന്നൊരു ശ്ലോകം ഉദ്ധരിച്ച് തുടർന്ന് പറയുകയും ചെയ്യുന്നു.
(കൊല്ലരുത്, മാപ്പാക്കണം, ജീവിച്ചുപൊക്കോട്ടെ)
വളരെ നന്ദി, ജയചന്ദ്രമേനോന്‍.